Het is alweer een tijdje geleden dat ik aan ’t einde van een film dacht: “Vet als ze ‘m hier zouden eindigen, dan klopt ’t einde precies“, en dat de eindcredits dan ook komen. En dan bedoel ik het niet zoals je dat bij conventionele films al van mijlenver aan voelt komen (vanwege de gehanteerde formule waarmee zulke films worden opgebouwd), maar dat de film in je beleving ‘emotioneel’ klopt als je ‘m dan stopt,…
Ja, Black Out is zeker vermakelijk en zal het goed gaan doen in de bioscopen. Hij is technisch goed gemaakt, bevat een flink aantal goede one-liners die je mogelijk zult willen onthouden en later stoer tegen je vrienden gaat herhalen, en combineert dat met een flinke dosis knokken. Ik verwacht ook dat de filmacademie trots is op Arne Toonens nieuwste film, want in de commercial die hij ooit maakte voor dezelfde academie leek het alsof…
Tom McCarthy levert met Win Win wederom een mooie film af waarin het leven van gewone (en geloofwaardige ‘echte’) mensen overhoop wordt gehaald door een ongewone gebeurtenis. Dat Win Win mij dan nét niet zo hard raakte als The Station Agent en The Visitor (McCarthy’s eerdere films) is misschien wat jammer, maar toch blijft het een erg fijne film om gezien te hebben. Alleen al voor Paul Giamatti’s gekleurde rol als Mike Flaherty – advocaat, high…
Robert Redfords film over het complot achter de moord op Abraham Lincoln en de pogingen daartoe op vice-president Johnson en de minister van Buitenlandse Zaken Seward volgt de historische feiten zo goed, dat de film dramatisch gezien helaas wat teleurstelt. En ook al zet Redford de verdachte Mary Surratt erg genuanceerd neer, ook dat pakt net niet bevredigend uit, if you ask me… De film gaat namelijk over de rechtszaak die volgt op de moord…
Toen ik gisteravond deze Amerikaanse David Fincher-remake van Män som hattar kvinnor (uit 2009) zag, was ik wel wat blij dat m’n geheugen me wel eens in de steek wil laten, want ik herinnerde me gelukkig weinig van die Zweedse film. En nu vraag ik me trouwens ook af of het wel een remake is, of gewoon een ‘eigen’ verfilming van het beroemde Stieg Larsson-boek. But then again: wat maakt het uit? Fincher heeft wederom een ontzettend…
Ondanks dat ik de film niet zo heftig voelde als ik gehoopt had, merkte ik na afloop wel dat ik er redelijk goed in had gezeten. Het mij vrijwel onbekende verhaal van de nog altijd wat controversiële Walter Süskind en z’n samenwerking met én strijd tegen de Duitse bezetter in het Amsterdam van 1942-1943 sleepte me dus aardig mee, ook al had de film mogelijk profijt gehad als de makers zich meer gefocust hadden op…
Nee, A Good Old Fashioned Orgy is geen geweldige film, maar ik heb wel een paar keer keihard gelachen (ik wilde één keer zelfs applaudisseren), voelde zelfs een lichte verwantschap bij sommige scènes, en weet ook zeker dat ik ‘m nog wel vaker ga zien… Ik schaam me inderdaad niet om toe te geven dat ik aardig genoten heb van deze mix tussen Hall Pass en Old School, met zelfs een klein beetje Humpday in…
Na het zien van Inside Job maar zeker ook Margin Call wist ik dat ik de TV-film Too Big to Fail ook a.s.a.p. moest zien, en gelukkig was dat gisteravond ’t geval. En ook al is de film vooral een reconstructie van hoe de financiële crisis in 2008 begon en komen er zóveel namen (en bijna evenzoveel bekende acteurs) voorbij dat je het maar moeilijk allemaal bij kunt houden, ik vond ’t geweldig interessant om te zien.…
Fijn om een film te zien waarbij je direct voelt dat de makers respect voor jou als kijker hebben, doordat ze je intellect erkennen en niet alle informatie spoon feeden. De manier waarop het verhaal zich ontspint zal sommigen misschien wat verwarren, maar uiteindelijk blijkt alles erg fijn in elkaar te zitten. Mede daarom is het einde van de film ook wat jammer en hadden de makers misschien ook beter één tijdlijn kunnen uitwerken, want nu…
Vrijdagavond: na een aardig drukke week had ik zin in simpel vermaak. Ik wist dat deze film uit de Luc Besson/Robert Mark Kamen-schrijfstal kwam, dus ik vond ’t niet de moeite waard om ‘m in de bioscoop te kijken. En omdat ik films als Transporter 3 en Taken echt niet trek vanwege de übersimpele verhaallijntjes en tenenkrommend slechte dialogen had ik erg lage verwachtingen toen ik gisteravond de Blu-ray in m’n speler stopte, en alleen…
Wat een mooie rare film was dit zeg. Qua weer zeker wat grauwer dan Dogtooth (a.k.a. Kynodontas), maar wel van dezelfde makers, en met een licht vergelijkbare absurditeit. Maar waar je bij Dogtooth nog kon denken dat de buitenwereld wel ‘normaal’ was, en dat enkel de ouders een rare wereld voor hun kinderen creëerden, daar is de wereld in Attenberg overall ‘weird’. Maar stiekem ook erg interessant… Allereerst: Attenberg is de foutieve manier waarop vriendin…
Er zijn weinig genres waar je smaak zo bepalend is als bij komedies. The Inbetweeners Movie bevat misschien wel 1000 grappen, waarvan ik er twee of drie leuk vond. De rest van het sneakpubliek lachte veel meer dan ik (het meisje naast me overigens omdat ze alles zo slecht vond), terwijl ik de vier hoofdrolspelers na tien minuten al meer dan zat was. Ik zag dan ook vooral dat er bar weinig overblijft als de…