Allereerst: Promising Young Woman behandelt een ontzettend belangrijk thema, dat alle aandacht en de beste verhalenvertellers verdient. Vanuit mijn communicatieachtergrond vraag ik me echter ook af, of het gebruikte ‘absurd-hyperrealisme’ wel de meest effectieve manier is om de boodschap bij iedereen te laten landen. Al levert dat hyperrealisme (ik moest ook kort even aan Diablo – Juno, Young Adult – Cody denken), in combinatie met het onderwerp, dus wel een film op die ik zeker…
“Het was een gek jaar hè,” a.k.a. het meest lame cliché van 2020 ;). Op filmvlak was het vooral een jaar van geëngageerde films, zeker als je onderstaande lijstje bekijkt. Helaas is mijn nummer 1-film volledig over het hoofd gezien, waarschijnlijk door de nogal gemixte ontvangst. Maar ben wel blij dat Judas and the Black Messiah zo vaak genomineerd is. Oh ja, de uitreiking is dit jaar overigens ‘pas’ in de nacht van 25 op…
Het is bijna letterlijk ongelooflijk wat er in deze Oscargenomineerde documentaire allemaal aan de kaak gesteld wordt. En ook te zien is, want de inkijk die schrijver, regisseur, cameraman én producer Alexander Nanau ons als kijkers geeft, maakt dat de film bijna aanvoelt als een gescripte misdaad-thriller. Wat waarschijnlijk ook de reden is, dat deze film (na Honeyland vorig jaar!) niet alleen als documentaire genomineerd is, maar ook als Beste Internationale Film… Het verhaal In…
Kijk Judas and the Black Messiah en je begrijpt direct waarom de gevestigde orde (lees: oude witte mannen als Trump en de Republikeinse Partij) er in Amerika alles aan doet om de Black Lives Matter-beweging in de criminele hoek te drukken. Judas and the Black Messiah toont namelijk de (toenmalige?) schofterigheid van de over-racistische FBI en haar directeur J. Edgar Hoover (Martin Sheen), en hoe zij de Black Panther-partij eerst probeerden te criminaliseren, en in…
Zoals de mega-interessante trailer al deed vermoeden, is Chaos Walking een ‘high-concept film’ met een ontzettend uitdagend gegeven. Ik ging dan ook aardig mee in het behoorlijk voorspelbare maar ook vermakelijke verhaal, maar toen ik naderhand pas leerde dat de film gebaseerd is op een zogenaamd ‘young adult‘-boekenserie en het zéér waarschijnlijk de bedoeling is (of was?) dat dit de start van een nieuwe franchise zou worden, toen voelde ik eens een behoorlijk cynisme opkomen.…
Bad Trip is deels gescript als over-simpele buddy comedy, maar voor een net zo groot gedeelte een verborgen-camera-show, waarin de makers de grenzen van sullig- en goorheid opzoeken, die bij mij wonderwel goed werkte. Zó goed zelfs, dat ik mezelf een paar keer echt hardop hoorde lachen, maar naderhand ook nog een ‘gewoon’ tv-programma keek en dat eigenlijk niet vertrouwde, omdat ik dacht dat daar mogelijk ook mensen voor de gek gehouden werden. Gelukkig zijn de…
Weet niet zeker of ik moet beginnen met vertellen dat ik documentairemaker Gwen van de Pas persoonlijk ken, met melden hoe vaak ik de tranen over m’n wangen voelde rollen tijdens het kijken van haar ongelooflijk indrukwekkende documentaire (vijf of zes keer), of met de mix van gevoelens die Groomed bij me opriep, maar mensen: kijk deze documentaire! Want elk voorkomen en/of tijdig onderbroken groom-proces – door het herkennen van de signalen – kan letterlijk…
“Zijn dat wel acteurs?“, hoorde ik iemand denken tijdens het kijken naar Chloé – The Rider – Zhao’s Nomadland, met de meest ‘pure’ Amerikaanse actrice in decennia: Frances McDormand. En wat bleek: de film bevat maar een paar professionele acteurs, wat het bijna antropologische en/of documentaire karakter van de film extra versterkt. En dat levert een heerlijke ‘onthaast-film’ op, waarin het echte leven zowel figuurlijk als letterlijk wordt gevangen. Die menselijkheid maakt van Nomadland ook…
Het Oscargenomineerde Time kroop zo subtiel onder m’n huid – door juist niet ‘kwaadmakend onrecht’ in je gezicht te gooien – dat aan het eind de tranen best rijkelijk vloeiden in huize Filmofiel. Wat mogelijk het sterkste is aan deze documentaire, is dat het niet gaat om iemand die onterecht veroordeeld is (de misdaad is wel degelijk gepleegd, dus niks geen makkelijk-kwaadmaken-scoringsdrift hier), maar meer gaat over hoe een gezin omgaat met het gemis van…
Na het luisteren naar deze Cineville-podcast keek ik vol enthousiasme uit naar dit experimenteel Chileense dans-drama van Pablo – No, Jackie – Larraín. En inderdaad: deze risicovolle maar ook vette film maakte zoveel indruk, dat ik twee dagen later nog altijd met een bewonderende glimlach terugdenk aan die eigenzinnige wervelwind in de hoofdrol, die conventies nogal hard onder de spreekwoordelijke (patriarchale) ballen trapt, én een goede spiegel voorhoudt. En dan klinkt en ziet alles (er)…
Waar ik eergisteren zag hoe Another Round een overduidelijke Thomas Vinterberg-film was, is Riders of Justice overduidelijk een film van de maker van Adam’s Apples: Anders Thomas Jensen. En daar stoppen de overeenkomsten met Another Round zeker niet, want beide Deense films featuren Mads Mikkelsen in de hoofdrol, al is z’n rol hier wel een stuk stoerder. Maar wat mij het meeste opviel, was dat Riders of Justice veel meer óók een psychologisch drama is.…
Overduidelijk een film van de maker van Jagten (en Festen), die behoorlijk wat indruk maakte, maar waarbij ik toch wat twijfelde tussen “Verheerlijkt de film alcohol niet teveel?” en “Damn, het verliezen van die ‘jeugdige hoop’ voel ik ook wel behoorlijk stevig, so maybe you should grow up Filmofiel!” (ja, soms praat ik in het Engels tegen mezelf ;)). Waarbij Mads Mikkelsen wederom toont misschien wel Europa’s beste acteur te zijn, en m’n interesse in…