Op een creatieve manier omgaan met geloof en/of spiritualiteit kan logischerwijs op twee manieren uitpakken. Positief, zoals in Dev Patels Monkey Man of Jeymes Samuels The Book of Clarence, waardoor zo’n ‘klassiek’ verhaal ineens een meer hedendaagse betekenis krijgt, of negatief, zoals in Russell Crowe’s The Pope’s Exorcist, waardoor je je afvraagt: lukt het nog altijd niet om wat scherper te kijken naar die patriarchale vernachelarij waardoor zo’n verhaal vastgezogen blíjft zitten in die beklemmende,…
Door z’n première op SXSW had ik lichtelijk al wat goede hoop. En deze werd vrijdagavond voor mij waarheid : Dev Patels regiedebuut Monkey Man was niet alleen heel vet, doordat hij hiermee z’n voorouders’ cultuur in een John Wick–Oldboy-achtig vechtersjasje kon gieten (en daarmee een supercoole film kon maken), maar ook lekker surrealistisch (en persoonlijk), waardoor je continu voelt dat hij deze film ‘moest’ maken. Al zal ook deze voor sommigen wel weer té…
Nu kan ik wel heel makkelijk “Thelma & Louise on steroids” typen, maar ergens ‘mag’ ik dat niet, want moet eerlijk toegeven dat ik die Susan Sarandon-Geena Davis roadmovie nooit gezien heb (omdat het einde mij toen direct verklapt werd)..!! Maar Love Lies Bleeding lijkt zeker wel een soortgelijke opzet en/of thematiek te hebben ja, maar dan met een bodybuilder in één van de hoofdrollen. Waardoor ik deze film beter in een oneliner als “a…
Nee, deze remake heeft geen Patrick Swayze, geen Ben Gazzara, geen Sam Elliot, geen Kelly Lynch en geen “It’s my way or the highway!” Maar eerlijk gezegd: ik word een beetje moe van het moeten erkennen dat de ‘jeugd van tegenwoordig’ gewoon gewend moet zijn aan mindere kwaliteit. Al ben ik dan in hun ogen misschien ook wel een “ouwe lul”, maar deze 2024-versie van Road House is niks meer dan een simpele knokfilm, ditmaal…
Dé reden dat ik deze film wilde zien, was één woord in een IMDb-reactie over deze ‘prehistorische horrorfilm’ over vluchtelingen, gezet in een nogal ontoegankelijke setting. En met een redelijk ontoegankelijke pace. Al begrijp ik wel waarom de makers deze film ‘nu’ zo belangrijk vonden om te maken. Genomineerd voor een vijftal British Independent Film Awards (waarbij het de Douglas Hickox Award ‘verloor’ aan het prachtige Aftersun) moest ik bij het zien van deze film…
In drukke periodes heb ik ook best vaak zin in gewoon lekkere ‘makkelijke’ films, en dát is deze Netflix-film meer dan genoeg. En misschien doe ik Missing daar wel tekort mee, want zeker op vorm-vlak hebben ze iets hips nu (eindelijk?) eens een keer volledig ‘ervaring-ondersteunend’ ingezet. Of in eenvoudiger termen: vet gemaakt met alleen maar digitale en/of online beelden, waardoor je als kijker ook continu niet alles weet wat je wilt weten, met die…
Hoppa, gewoon op de laatste dag van het jaar binnenkomen als nummer 5 in m’n top 15 van 2023. Iets dat soms ook ‘net-gezien-enthousiasme’ kan betekenen, maar ik heb deze film naderhand nog veelvuldig aangehaald tijdens diverse borrels en/of gesprekken. Met andere woorden: Sanctuary houdt stand. Ook al vraag ik me af hoe een psychotherapeut naar deze film zou kijken, als in: zit er iets van ‘waarheid’/logica in hoe de twee hoofdrolspelers – Christopher (Poor…
Er was een tijd – lees: zo’n 25 jaar geleden – dat ik als testosteron-tiener behoorlijk enthousiast werd als ik de naam John Woo zag. Gisteravond was ik vooral behoorlijk verrást om zijn naam weer eens te zien, dit keer als regisseur van deze ‘Kerst-wraakfilm’. Ik heb namelijk al decennia niets meer van hem gezien volgens mij. Maar als Silent Night zijn huidige capaciteiten weerspiegelt, dan hoeft hij van mij ook weinig nieuws meer te…
Als ik eerder had geweten dat Leave the World Behind een maatschappijkritische drama-thriller van de maker van Mr. Robot (tv) was, dan had ik geprobeerd vooraan te staan bij de wereldpremière op het AFI Fest in Los Angeles afgelopen oktober. Nu overdrijf ik daarmee mogelijk wat, maar had ik vooraf dus méér geweten, dan waren m’n verwachtingen mogelijk ietwat té hoog geweest. Niet dat ik deze Netflix-film niet interessant gaaf vond hoor – met een…
Jim Cummings is misschien wel de meest ’toegankelijke’ (onafhankelijke) Amerikaanse filmmaker, die op X/Twitter doodleuk en volledig pretentieloos tips of advies vraagt aan (en deelt met) volgers. Toen ik gisteravond z’n derde film zag – na het fantastische Thunder Road en ’t heerlijk creatieve The Wolf of Snow Hollow – voelde het dus ook een klein beetje alsof ik naar werk van een ‘fijne bekende’ zat te kijken. Natuurlijk beïnvloedt dan mijn oordeel, maar die…
Even ter geruststelling: Talk to Me is lang niet zo eng als je mogelijk verwacht. Althans: voor iemand die vooraf geen trailers kijkt van interessante en/of ‘belangrijke’ films, verwachtte ik iets engs à la Hereditary of The Nun, maar dat viel gelukkig mee. Talk to Me is echter wel mysterieuzer dan op het eerste gezicht mogelijk lijkt, want het is best bevredigend ná-denken over deze Australische megahitfilm, over een ‘hand’ die door iets te stoer…
Het leukste aan The Pope’s Exorcist vond ik m’n filmvriendin wakker maken tijdens de meest heftige scènes in de film, om haar vervolgens lichtelijk uit te lachen dat ze dacht in een nachtmerrie wakker te worden. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik zelf ook een paar keer wakker werd tijdens deze film – één keer dacht ik zelfs ’t volume wat lager te kunnen zetten, want droomde dat ik thuis op de bank per…