Deadpool & Wolverine (2024)

Ondanks dat ik misschien wel ’t stevigste (en onverwacht) geraakt werd door de best nostalgische backstage-beelden tijdens de aftiteling – beetje als zo’n videomontage bij een uitvaartdienst – is Deadpool & Wolverine vooral de heerlijke verfilming van misschien wel de leukste bromance in Hollywood-historie: die tussen Ryan Reynolds en Hugh Jackman. En conceptueel is de film ook zo over-the-top vierdemuurdoorbrekend dat er niet enkel commentaar op de gespeelde karakters wordt gegeven (waar je van houdt…

Twisters (2024)

Weet je; mogelijk had ik deze met m’n 18-jarige neefje moeten kijken, om te zien hoe vet hij zo’n 90’ies-style adrenaline fueled actiefilm vindt. Een leeftijd waarop de mega-standaard-formule die deze film volgt niet is ingesleten in je filmbrein, zodat je tijdens de film mogelijk niet meewarig glimlacht als de volgende actie van welk personage dan ook voorspelbaarder blijkt dan de vele tornado’s in de film. Al wordt die overall cheesiness voor een best groot…

Beverly Hills Cop: Axel F (2024)

Oh ja, deze comeback-film verraste met best wel positief (zeker in vergelijking tot andere comeback-wannabes). Openend met goede Eddie Murphy-scherpte inzake ‘wokeness’ volgt Beverly Hills Cop: Axel F een behoorlijk herkenbare (maar ooit ook zeer succesvolle) formule, en als ik eerlijk ben: die formule wordt lang niet zo vaak meer (zo leuk) gebruikt als in de 80-ies en 90-ies van de vorige eeuw. Waarbij deze dus – ondanks het perfecte openingsnummer!! – zeker ook wel…

Hit Man (2023)

Ergens schaam ik me bijna dat ik vooraf ietsjes twijfelde bij deze film. “Linklater die een ogenschijnlijk simpel-vermakelijke rom-actie-com-thriller maakt?” was m’n overall feeling voorafgaand. Nu achteraf voel ik dus wat ‘schaamte’ (ik dramatiseer graag ja ;)), maar vooral ook één grote glimlach, want Hit Man (zie hoe deze beroepsnaam los van elkaar geschreven wordt, waardoor de betekenis óók anders kán zijn) combineert eigenlijk alles waarom ik als pre-tiener ooit van film ben gaan houden:…

Atlas (2024)

Pff, wat een respectloze film is dit sci-fi-gedrocht met Jennifer Lopez in de hoofdrol! En daarmee bedoel ik: respectloos richting onze intelligentie als filmkijkers. Nu wil ik niet arrogant overkomen en mensen voor ’t hoofd stoten die wél kunnen genieten van zo’n film, maar er zitten zulke grote stommiteiten in deze film, dat je ze eigenlijk “fouten” zou moeten noemen, Fouten die vrij makkelijk te voorkomen waren, waardoor bij mij dus direct het gevoel ontstaat,…

Arcadian (2024)

Ja, in een cynische en/of meer kritische bui zou je dit de “Lidl-versie van A Quiet Place” kunnen noemen, maar in zo’n bui was ik zeker niet, toen ik deze medium-tot-post-apocalyptische ‘horror’ met Nic Cage zag. Ik vond het wel een lekker ‘klein’ dystopisch verhaal dat vrij duidelijk toewerkt naar een best hoopvol en dramatisch einde, en tussendoor via kleine gezichtsuitdrukkingen toont dat de makers wel degelijk ‘begrijpen’ hoe wij mensen in elkaar zitten. Terwijl…

Furiosa: A Mad Max Saga (2024)

Oh yes, Furiosa: A Mad Max Saga weet niet alleen bijna té geloofwaardig de wereld van Mad Max te koppelen aan onze huidige tijdgeest (en problemen), maar voert ons ook binnen een paar milliseconden terug naar de sfeer van die geweldig bombastische comeback-verrassing Fury Road uit 2015. Al lijkt in Furiosa het verhaal een stuk belangrijker dan de overweldiging, waardoor ik in eerste half uur toch ook iets te makkelijk afgeleid werd… Waardoor ik aan…

Kingdom of the Planet of the Apes (2024)

Yes, ergens voelt de Planet of the Apes-franchise die is opgetuigd sinds Rise of the Planet of the Apes (uit 2011) nu al wat ‘klassiek’ aan. Terwijl er in m’n hoofd wel een steeds grotere ‘wrijving’ ontstaat inzake hoe de tijdlijn van deze franchise ‘klopt’ met de opzet van het 1968-origineel met Charlton Heston. Maar dat is puur wat onbelangrijke ‘puzzelwrijving’, to be honest. Wat mij vooral opviel, was hoe een groepje nogal luidruchtige jonge…

Godzilla X Kong: The New Empire (2024)

Commercieel gezien is het beste aan een verbruiksproduct dat je het na verbruik eigenlijk direct weer vergeet, zodat je hopelijk weer sneller zin krijgt om weer te gaan verbruiken. Nou, aan het eerste deel van die stelling voldoet dit massaproduct met gemak. En over het tweede deel ben ik (net) niet zo negatief als je mogelijk denkt, want Godzilla X Kong: The New Empire is zeker ook makkelijk behapbare quatsch, waar ze zo nog tientallen…

Godzilla Minus One (a.k.a. Gojira – 1.0 – 2023)

Misschien wel het verrassendste aan deze Oscarwinnaar is dat het overgrote deel van de film eigenlijk ‘oorlogsverwerkingsdrama’ is, waarbij de visual effects (waarvoor de film dus Guardians 3, Napoleon, The Creator en M:I – Dead Reckoning 1 versloeg!) vooral ondersteunend aan het verhaal ingezet worden. En dat verhaal is – zie de titel – een lekker klassiek Godzilla-origin-achtige-story, maar wat dus vooral gaat over eer, opoffering en iets van verlossing voor een volk dat zich…

The Fall Guy (2024)

Met gemak de leukste actiekomedie van het jaar, en ik denk dat ik dat nu al voor heel 2024 kan claimen. Wát een heerlijke chemistry, wát een fijne zelfspot (Deadpool, let even op…), wát een hoofdrolspelers en wát een heerlijk vermakelijk entertainment. Met een verhaal dat net zo simpel is als dat het door de dynamiek bijna door de vierde muur breekt, maar vooral: een grote ode en hommage aan het vak stuntman, met volgens…

Hundreds of Beavers (2022)

Opvallend dat het serieus nemen van acteurs in mascottepakken niet het meest opmerkelijke aan een film is. En ook die zwart-wit setting in deze originele slapstick-komedie niet, noch het schamele budget van net 150.000 dollar. Voor mij was het meest opmerkelijke – nadat ik even twijfelde of ik wel bij de juiste film zat – dat ik met gemak ruim 1 uur en 3 kwartier geboeid bleef. Maar ja, dit is dan ook één van…