Zoals wel vaker bij een Cronenberg-film (de doorgewinterde filmkijker herkent die stijl direct, al staat deze keer zoon Brandon aan ’t roer) is hetgeen je moet ‘suspenden‘ qua ‘disbelief‘ best wel opvallend (to say the least). Maar zodra je mee gaat in de fantasie van de maker, biedt ook Infinity Pool een heerlijke filering van (een onderdeel van) onze maatschappij. Ik wist vooraf overigens niets meer dan dat Alexander – True Blood (tv) – Skarsgård…
Om de woorden van maker Dick Verdult voorafgaand aan de première te parafraseren: “Ja, ik heb wel getracht om een ‘gewoon’ verhaal te vertellen, maar dat doe ik dan uiteindelijk toch ook weer niet.” En inderdaad, wat ik voorafgaand al verwachtte bleek waar: Dick Verdults Als uw gat maar lacht is heerlijke ‘quatsch’, maar dan eigenlijk zonder enige negatieve bijklank. Als in: een overduidelijk (en wat bombastisch) kunstwerk vastgelegd op film, waarin wel degelijk interessante,…
Het ‘head of the Film & TV festival‘ op SXSW bezigde tegen het premièrepubliek (waar ik als lucky bastard onderdeel van was) hetzelfde als wat ik wel eens tegen klanten bij de videotheek zei vroeger: “Hoe f&*#ing jaloers ben ik op jullie, dat jullie deze film nog voor het eerst mogen gaan zien.” Want inderdaad: Julio Torres’ Problemista is zó volstrekt uniek, creatief én geweldig leuk (naar mijn mening althans), dat ik ‘m graag weer…
Yes..! Wat Bill & Ted totaal niet lukte, dat lukt Dante en Randal met het allergrootste gemak: een ‘meegegroeide’ sequel maken die – bij mij althans – wel alle juiste snaren raakte. En dat voelde ik al vóór Kevin Smiths prachtige love letter aan ons (en z’n eigen vak) in een monoloog tijdens de aftiteling. Mogelijk dat ik extra geraakt werd, doordat ik deze film – over ouder wordende ‘helden’ die met hun sterfelijkheid moeten…
Let op: deze Franse horrorkomedie begint met een behoorlijk slecht half uur met veel cringe-momenten. Máár: daar blijken uiteindelijk best grappige verklaringen voor (en/of verrassende uitwerkingen op te leveren). Al moet ik ook eerlijk zeggen, dat hoe ‘gedurfd’ deze opzet ook is, dit is niet wat ik bedoel als ik meld dat ik risico-nemende-films vaak net wat extra waardeer. Ik dacht er in dat eerste half uur namelijk wel kort aan de zaal te verlaten……
Yes..! Na een wat ongemakkelijk begin (vooral op acteervlak) ontpopte Dinner in America zich tot een punkachtige mix van Napoleon Dynamite (vanwege de droogkloterigheid van de humor) en Welcome to the Dollhouse (vanwege onverwachte en onverschrokken zelfverzekerdheid) met een vleugje Little Miss Sunshine (waarin één van de moeders uit deze film ook te zien was). Waarbij ik kort ook even aan Sean Bakers Red Rocket moest denken, maar dat kwam waarschijnlijk door het ‘domme opportunisme’…
In m’n recensie van Quentin Dupieux’ vorige film (Mandibules) vroeg ik me al af hoe hard hij zou lachen, als hij ziet hoe recensenten en/of filmconnaisseurs zijn films rationeel trachten te analyseren. Maar in z’n nieuwe Incroyable mais vrai (“ongelooflijk maar waar”) geeft hij daar een extra knipoog bij, want het rationeel trachten uit te leggen van iets ontzettend ongeloofwaardigs lijkt één van de thema’s van de film. Daarnaast gaat de film ook zeker over…
Alex – Ex Machina, Annihilation, Devs (tv) – Garland is voor mij één van de interessantste film- en tv-makers van het laatste decennium, mede doordat ik veel van m’n eigen ‘quatsch’ (lees: opvattingen, ideeën, contemplaties) vrij bevredigend op zijn werk kan projecteren. En juist dát ging me gisteren wat lastiger af bij zijn nieuwste folk-horror-nachtmerrie Men, ondanks de twee geweldige acteerprestaties, enorm haunting sound design en creepy sfeer. Niet dat ik deze film daarmee ‘afschrijf’ hoor,…
Yes..!! Naast waarschijnlijk de meest f*(&ed-up film van het jaar – “Schrijf daar maar eens een recensie over!” werd me direct na afloop met licht sarcastische en/of meelijdende toon medegedeeld – is David Cronenbergs Crimes of the Future filosofisch-spiritueel gezien óók ontzettend interessant. De film gaat namelijk ook over ‘existentiële acceptatie’, waarop de 79-jarige filmmaker-filosoof een visie heeft waarmee ik het geweldig vind om ‘mee’ te gaan. En dat maakt Crimes of the Future –…
Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…
Sean Baker, maker van het prachtige The Florida Project, toont wederom z’n ‘observatieliefde’ voor de wat rottere onderkant van de samenleving met Red Rocket. Een film over een washed up, opportunistische ex-pornoacteur die mij deed beseffen dat ik (nog) harder oordeel over mensen dan dat Baker doet. Maar ondanks dat ik onze hoofdrolspeler – een zogenaamde fast talking sleazeball – dus vooral ook een opportunistische klootzak vond, kon ik m’n ogen ook vrijwel niet van het scherm…
Apples is een leuke, ‘kleine’ toevoeging aan de Weird Greek New Wave in cinema, waarvan Yorgos – Kynodontas (Dogtooth), Alpeis – Lanthimos en Athina Rachel – Attenberg – Tsangari de bekendste succesverhalen vertegenwoordigen. Regisseur Christos Nikou werkte ook als assistent-opnameleider mee aan Dogtooth, en debuteert hier met z’n eigen ‘rare Griekse film’. Maar ondanks dat dit zeer kleine verhaaltje zeker wel een mooie menselijke twist bevat en hij ook mijn disbelief nogal snel wist te suspenden, zorgde het…