Ondanks dat ik misschien wel ’t stevigste (en onverwacht) geraakt werd door de best nostalgische backstage-beelden tijdens de aftiteling – beetje als zo’n videomontage bij een uitvaartdienst – is Deadpool & Wolverine vooral de heerlijke verfilming van misschien wel de leukste bromance in Hollywood-historie: die tussen Ryan Reynolds en Hugh Jackman. En conceptueel is de film ook zo over-the-top vierdemuurdoorbrekend dat er niet enkel commentaar op de gespeelde karakters wordt gegeven (waar je van houdt…
Weet je; mogelijk had ik deze met m’n 18-jarige neefje moeten kijken, om te zien hoe vet hij zo’n 90’ies-style adrenaline fueled actiefilm vindt. Een leeftijd waarop de mega-standaard-formule die deze film volgt niet is ingesleten in je filmbrein, zodat je tijdens de film mogelijk niet meewarig glimlacht als de volgende actie van welk personage dan ook voorspelbaarder blijkt dan de vele tornado’s in de film. Al wordt die overall cheesiness voor een best groot…
Pff, wat een respectloze film is dit sci-fi-gedrocht met Jennifer Lopez in de hoofdrol! En daarmee bedoel ik: respectloos richting onze intelligentie als filmkijkers. Nu wil ik niet arrogant overkomen en mensen voor ’t hoofd stoten die wél kunnen genieten van zo’n film, maar er zitten zulke grote stommiteiten in deze film, dat je ze eigenlijk “fouten” zou moeten noemen, Fouten die vrij makkelijk te voorkomen waren, waardoor bij mij dus direct het gevoel ontstaat,…
Oh yes, Furiosa: A Mad Max Saga weet niet alleen bijna té geloofwaardig de wereld van Mad Max te koppelen aan onze huidige tijdgeest (en problemen), maar voert ons ook binnen een paar milliseconden terug naar de sfeer van die geweldig bombastische comeback-verrassing Fury Road uit 2015. Al lijkt in Furiosa het verhaal een stuk belangrijker dan de overweldiging, waardoor ik in eerste half uur toch ook iets te makkelijk afgeleid werd… Waardoor ik aan…
Yes, ergens voelt de Planet of the Apes-franchise die is opgetuigd sinds Rise of the Planet of the Apes (uit 2011) nu al wat ‘klassiek’ aan. Terwijl er in m’n hoofd wel een steeds grotere ‘wrijving’ ontstaat inzake hoe de tijdlijn van deze franchise ‘klopt’ met de opzet van het 1968-origineel met Charlton Heston. Maar dat is puur wat onbelangrijke ‘puzzelwrijving’, to be honest. Wat mij vooral opviel, was hoe een groepje nogal luidruchtige jonge…
Commercieel gezien is het beste aan een verbruiksproduct dat je het na verbruik eigenlijk direct weer vergeet, zodat je hopelijk weer sneller zin krijgt om weer te gaan verbruiken. Nou, aan het eerste deel van die stelling voldoet dit massaproduct met gemak. En over het tweede deel ben ik (net) niet zo negatief als je mogelijk denkt, want Godzilla X Kong: The New Empire is zeker ook makkelijk behapbare quatsch, waar ze zo nog tientallen…
Misschien wel het verrassendste aan deze Oscarwinnaar is dat het overgrote deel van de film eigenlijk ‘oorlogsverwerkingsdrama’ is, waarbij de visual effects (waarvoor de film dus Guardians 3, Napoleon, The Creator en M:I – Dead Reckoning 1 versloeg!) vooral ondersteunend aan het verhaal ingezet worden. En dat verhaal is – zie de titel – een lekker klassiek Godzilla-origin-achtige-story, maar wat dus vooral gaat over eer, opoffering en iets van verlossing voor een volk dat zich…
Opvallend dat zo’n overduidelijk opzichtige franchise-film mij gisteravond weinig kritisch maakte. Okay, ik zag de film met een groepje mannen dat zich jaarlijks met Carnaval als Ghostbusters verkleedt (en die dus ook tal van nieuwe klus-ideeën kregen), en de aanwezigheid van een perfecte gecaste Paul Rudd doet volgens mij de rest. Op basis van het verhaal zou je als criticus namelijk veelvuldig met je ogen kunnen rollen (ik ben het grotendeels ook alweer aan het…
Opvallend dat het serieus nemen van acteurs in mascottepakken niet het meest opmerkelijke aan een film is. En ook die zwart-wit setting in deze originele slapstick-komedie niet, noch het schamele budget van net 150.000 dollar. Voor mij was het meest opmerkelijke – nadat ik even twijfelde of ik wel bij de juiste film zat – dat ik met gemak ruim 1 uur en 3 kwartier geboeid bleef. Maar ja, dit is dan ook één van…
Nu kan ik wel heel makkelijk “Thelma & Louise on steroids” typen, maar ergens ‘mag’ ik dat niet, want moet eerlijk toegeven dat ik die Susan Sarandon-Geena Davis roadmovie nooit gezien heb (omdat het einde mij toen direct verklapt werd)..!! Maar Love Lies Bleeding lijkt zeker wel een soortgelijke opzet en/of thematiek te hebben ja, maar dan met een bodybuilder in één van de hoofdrollen. Waardoor ik deze film beter in een oneliner als “a…
“Ja, ik kijk eigenlijk bijna alles..!“, klonk m’n lichte verontschuldiging toen iemand me vroeg naar welke film ik gisteravond ging. Want als ik het echt superdruk had gehad, dan had ik dit vierde deel net zo makkelijk overgeslagen als het derde. Maar dat maakt natuurlijk ook weinig uit, want deze franchise is vooral leuk vanwege het trachten herkennen van alle stemacteurs en het ‘flitsende vermaak’. Qua verhaal is het namelijk 100% formulewerk. Iets dat ik…
Dé reden dat ik deze film wilde zien, was één woord in een IMDb-reactie over deze ‘prehistorische horrorfilm’ over vluchtelingen, gezet in een nogal ontoegankelijke setting. En met een redelijk ontoegankelijke pace. Al begrijp ik wel waarom de makers deze film ‘nu’ zo belangrijk vonden om te maken. Genomineerd voor een vijftal British Independent Film Awards (waarbij het de Douglas Hickox Award ‘verloor’ aan het prachtige Aftersun) moest ik bij het zien van deze film…