Beetlejuice Beetlejuice (2024)

36 Jaar na Beetlejuice is Tim Burton terug met ’n heerlijk vermakelijk vervolg, dat zeker in de aankomende herfstmaanden waarschijnlijk een aardig publiek zal trekken. Ik vond Beetlejuice Beetlejuice een fijne ride met een aantal geweldig creatieve vondsten, waardoor ik na een paar minuten wel over die nogal stevige Addams Family-vergelijking heen was. Al vind ik het nog altijd raar dat ze dezelfde actrice hebben gekozen die als Wednesday in de gelijknamige tv-serie een nogal vergelijkbaar karakter…

Unfrosted (2024)

Weet je, soms is het fijn als een film net zo ‘onbelangrijk’ is, als dat ie slecht is. Dan vind ik het namelijk niet zo erg om er géén recensie over te schrijven. Maar een film, geschreven, geregisseerd, betaald én ‘voorgegaan’ door Jerry Seinfeld met een shitload aan comedians in de cast (denk Bill Burr, Maria – Borat 2, Bodies Bodies Bodies – Bakalova, de halve Saturday Night Live (tv)-cast, Sarah – Trump-impersonator – Cooper,…

Fly Me to the Moon (2024)

Soms zijn twee charismatische hoofdrolspelers al genoeg om een meer dan leuke film te maken. En eigenlijk is dat bij Fly Me to the Moon het geval. Dat dat charisma ook nog eens is gevangen in een vrij klassieke lovestory, aangevuld met hedendaags aanvoelende ‘waarheidskritiek’ (vertrouw the powers that be niet altijd op hun (nog altijd vooral) blauwe ogen), dat maakt Greg – The Flash (tv), Arrow (tv), You (tv) – Berlanti’s film meer dan memorabel, if…

Deadpool & Wolverine (2024)

Ondanks dat ik misschien wel ’t stevigste (en onverwacht) geraakt werd door de best nostalgische backstage-beelden tijdens de aftiteling – beetje als zo’n videomontage bij een uitvaartdienst – is Deadpool & Wolverine vooral de heerlijke verfilming van misschien wel de leukste bromance in Hollywood-historie: die tussen Ryan Reynolds en Hugh Jackman. En conceptueel is de film ook zo over-the-top vierdemuurdoorbrekend dat er niet enkel commentaar op de gespeelde karakters wordt gegeven (waar je van houdt…

Beverly Hills Cop: Axel F (2024)

Oh ja, deze comeback-film verraste met best wel positief (zeker in vergelijking tot andere comeback-wannabes). Openend met goede Eddie Murphy-scherpte inzake ‘wokeness’ volgt Beverly Hills Cop: Axel F een behoorlijk herkenbare (maar ooit ook zeer succesvolle) formule, en als ik eerlijk ben: die formule wordt lang niet zo vaak meer (zo leuk) gebruikt als in de 80-ies en 90-ies van de vorige eeuw. Waarbij deze dus – ondanks het perfecte openingsnummer!! – zeker ook wel…

The Monk and the Gun (2023)

Ik zag deze opmerkelijke, scherpe en ook ‘lieve’ film afgelopen februari reeds in New York, waar het overigens geweldig was om te merken dat het publiek (in het progressieve Angelika Film Center op Houston Street overigens) ook goed kon lachen om de ironie in het verhaal. Want deze Bhutaanse film lijkt vooral Amerika’s superioriteitsgevoel te parodiëren, in hoe ze ‘hun’ ideologie (democratie die enkel overruled mag worden met heel veel geld…) graag over de hele…

Am I OK? (2022)

Zo’n zelfreflecterende vraag als titel van een film trekt mijn aandacht sowieso wel, al bleek Am I OK? vooral een BFF-coming-out/of-age-comedy van zeker één opvallende regisseur: stand-up comedian Tig Notaro. Samen met Stephanie – In a World… – Allynne vertelt ze een verhaal over hartsvriendinnen, waarvan er één (Sonoya – Devs (tv), Ex Machina, Annihilation – Mizuno) plotsklaps besluit haar carrière voort te zetten in een ander land, terwijl de ander (Dakota – Madame Web,…

Hit Man (2023)

Ergens schaam ik me bijna dat ik vooraf ietsjes twijfelde bij deze film. “Linklater die een ogenschijnlijk simpel-vermakelijke rom-actie-com-thriller maakt?” was m’n overall feeling voorafgaand. Nu achteraf voel ik dus wat ‘schaamte’ (ik dramatiseer graag ja ;)), maar vooral ook één grote glimlach, want Hit Man (zie hoe deze beroepsnaam los van elkaar geschreven wordt, waardoor de betekenis óók anders kán zijn) combineert eigenlijk alles waarom ik als pre-tiener ooit van film ben gaan houden:…

Poolman (2023)

Na ongeveer vijf minuten in dit star-studded regiedebuut van Chris – Star Trek, Wonder Woman – Pine waren de films The Muse, The Big Lebowski en Chinatown al in m’n hoofd voorbijgekomen. Die laatste omdat het zooitje ongeregeld, onze protagonisten, die film letterlijk kijkt (en als inspiratie neemt), die film over The Dude omdat Pine daar 100% zijn zwembadschoonmakende hoofdrol op gebaseerd heeft, en The Muse omdat dat ook zo’n Hollywood-insider-film was die hier niemand…

The Fall Guy (2024)

Met gemak de leukste actiekomedie van het jaar, en ik denk dat ik dat nu al voor heel 2024 kan claimen. Wát een heerlijke chemistry, wát een fijne zelfspot (Deadpool, let even op…), wát een hoofdrolspelers en wát een heerlijk vermakelijk entertainment. Met een verhaal dat net zo simpel is als dat het door de dynamiek bijna door de vierde muur breekt, maar vooral: een grote ode en hommage aan het vak stuntman, met volgens…

Ghostbusters: Frozen Empire (2024)

Opvallend dat zo’n overduidelijk opzichtige franchise-film mij gisteravond weinig kritisch maakte. Okay, ik zag de film met een groepje mannen dat zich jaarlijks met Carnaval als Ghostbusters verkleedt (en die dus ook tal van nieuwe klus-ideeën kregen), en de aanwezigheid van een perfecte gecaste Paul Rudd doet volgens mij de rest. Op basis van het verhaal zou je als criticus namelijk veelvuldig met je ogen kunnen rollen (ik ben het grotendeels ook alweer aan het…

Hundreds of Beavers (2022)

Opvallend dat het serieus nemen van acteurs in mascottepakken niet het meest opmerkelijke aan een film is. En ook die zwart-wit setting in deze originele slapstick-komedie niet, noch het schamele budget van net 150.000 dollar. Voor mij was het meest opmerkelijke – nadat ik even twijfelde of ik wel bij de juiste film zat – dat ik met gemak ruim 1 uur en 3 kwartier geboeid bleef. Maar ja, dit is dan ook één van…