Een Litouwse animatie zonder enige dialoog die waarschijnlijk een Oscarnominatie gaat ontvangen, also known as Straume. Hier uitgebracht onder het wat makkelijkere Flow, wat ook het wonderschone, kleine thema van de film is. Overleven en meegaan in het ritme van de natuur, zonder al te veel hyper-individualistisch drama dat wij als mensen wél graag hanteren, maar wat mogelijk ook wel het lot van onze diersoort in deze animatie heeft veroorzaakt. Ja, dit is zo’n film…
Ergens is Clints wat ‘klassieke’ wereldbeeld behoorlijk bewonderenswaardig. Inmiddels is hij 94 (!), maar als verhalenverteller zit er weinig tot geen sleet op de beste man. Dat is ook de reden dat Juror #2 een behoorlijk opvallend, maar moreel gezien ook goed grijs-twijfelachtig, rechtbankplot bevat. Met een worstelend hoofdkarakter dat het ook noodzakelijk maakte dat het begin van de film bijna beangstigend perfect was. Maar toen ik na afloop hier wat cynisch “dat was bijna…
Wauw, was dit even een andere film dan ik verwachtte, en ook een film die behoorlijk veel over ‘identiteit’ wil zeggen, zonder dat alles voor je ingevuld wordt. En dat toont in elk geval de hand van een filmmaker met léf, die ook goed weet hoe humor in zo’n film juist kan helpen om ‘ons’ mee te blijven laten gaan met een best verward hoofdkarakter: een man die niet lekker in z’n vel zit, maar…
Door de komst van allerlei streamingdiensten, die ook allemaal voldoende content moeten hebben om iets aan te kunnen bieden, lijkt ook mijn kritische blik ietwat veranderd. Elevation is namelijk een film die op bijvoorbeeld Apple TV of Netflix best wel eens een verrassing kan zijn, maar waarvoor een bioscooprelease nét wat te ‘groot’ is. Of althans: mijn verwachtingen bij een bioscoopfilm zijn toch nog altijd een stuk hoger, dan bij films die vroeger als straight-to-video…
Ik denk dat als je een film twee avonden achter elkaar kijkt, gevolgd door de originele aflevering waarnaar deze behind-the-scenes-bij-SNL-film zelf toewerkt, dat je mijn ENTHOUSIASME rondom Saturday Night wel kunt voelen. Maar waar ik eigenlijk al nooit ‘objectief’ kan (en zeker ook niet wil) blijven in m’n recensies, zal in deze mijn persoonlijke smaak nóg aanweziger zijn. De reden: mijn leven kenmerkt zich niet vanwege grootse dromen of ambities, maar zolang ik weet heb…
Yes, Kneecap is net zo VET (ook voor tieners) als dat ie cultuurhistorisch belangrijk is. En dat is een combinatie die je mij nooit eerder hebt zien typen. Ik zag ‘m in een voorpremière – met uitleg van een Iers-Nederlandse stand-up comedian die wel wat nuttige ‘achtergrondgeschiedenis’ verschafte – en wist zoals meestal vooraf vrijwel niets verder. Dus mijn grootste verbazing was niet dat Michael – 12 Years a Slave, Frank, X-Men: Apocalypse, The Killer…
Yes, I was entertained..! Maar uiteindelijk ook wel wat teleurgesteld. Denzel steelt zo’n beetje elke scène waarin hij zit, Mescal is overtuigend maar geen Crowe en Pascals karakter is interessanter dan de film ‘m ruimte gaf. Waarmee ik direct bij m’n grootste kritiek op Gladiator II kom: de film bevat enkele zeer ‘grootse’ thema’s, maar het scenario (en zeker enkele dialoog-scènes) lijkt de kwaliteit te missen om die thema’s te kunnen dragen. Of de thema’s…
Yes, soms verschijnen er dus wel pareltjes op streamingdiensten als Amazon Prime of Apple TV (Netflix is daar vooralsnog ‘a smidge‘ succesvoller in), want wat genoot ik gisteravond hárd van deze Aubrey Plaza- (maar vooral Maisy Stella- en Percy Hines White-) film. Waarbij ik me direct afvraag of ik jongeren moet waarschuwen voor de prachtige, bijna (te) perfecte dialogen en verliefdheid in de film. Want het waren zulke romantische utopieën die mijn beeld van een…
Deze Apple TV-film is een vrij simpel, vermakelijk niemendalletje waar je zulke grote namen niet in verwacht. Maar juist doordat Clooney en Pitt uiteindelijk wel even die Ocean’s Eleven-dynamiek ‘aanraken’, werkt Wolfs wel redelijk als ’tijddoder’. Aan de andere kant: je hebt beide topnamen dus allang in betere versies van deze misdaadkomedie gezien. Vooral Pitt met Killing Them Softly – een film waar ik altijd graag naar wijs – en als ik die stelling ‘rond’…
Wat persoonlijk mogelijk het duidelijkste opviel bij Sean – The Florida Project, Red Rocket – Bakers Anora is hoe heerlijk de vrije rauwe, sexy en ook lachopwekkend-lompe sfeer blijft hangen. Ik zag deze Gouden-Palm-winnende film over de avonturen van een stripper en sekswerker namelijk al ruim drie weken geleden (tijdens een Pathé Arthouse Cinema-festival), en het voelt bijna alsof dat gewoon gisteravond was. Vooral knap dus hoe Baker deze beleving heeft weten te creëren. Iets…
Yes, ik genoot best hard van deze nieuwe Dreamworks-animatie, al voelde ik een paar keer ook wat cynisme opkomen. Deze sci-fi-animatie – tijdens de film ontdek je langzaam waar het verhaal zich afspeelt; denk de originele Planet of the Apes meets Waterworld ;) – zou je in een cynische bui ook een best simpel Disney-verhaaltje kunnen noemen, maar vrees dat je met de ‘juiste’ dosis cynisme elk sprookje onderuit kunt schoffelen. Als in: de boodschap…
The Apprentice toont exact aan wat Native Americans veel eerder al door hadden: mensen die leiden aan het wétiko-virus zouden heropgevoed (of ‘gedood’) moeten worden, om de samenleving tegen hen te beschermen. En dus niet juist zó hard moeten worden verheerlijkt, dat ze het uiteindelijk tot ‘succesvol’ zakenman en zelfs president van het machtigste land ter wereld kunnen schoppen, met alle (potentiële) gevolgen van dien. De door Ari – Gräns, Holy Spider – Abbasi gecreëerde…