“Ground control to major Sam” is natuurlijk een erg flauw begin van een recensie van een film, gemaakt door David Bowie’s zoon Duncan Jones. Maar ergens voelt Moon wel hetzelfde als dat prachtige nummer van papa, want Moon is een film over de (on)menselijkheid die kan ontstaan bij het reizen en/of werken in de ruimte. Gekoppeld aan een aantal interessante ideeën over wie wij zijn en wat ons definieert als individu maakt van Moon een…
Ondanks dat zo’n beetje het hele sneak-publiek na afloop erg teleurgesteld was, kon ik niets anders dan zeggen dat een film die me zo lang boeide (zonder te irriteren) meer credit verdiend dan boe-geroep omdat je het verhaal niet direct zou begrijpen. Niet dat Triangle een superfilm was, maar er zaten wel een paar dingen in die de film voor mij boven het horror/mystery/ghost-ship-genre uittilde… Melissa George (o.a. Camilla Rhodes uit Mulholland Drive) speelt de…
Dat ik een Lynch-film met Bill Pullman na 10, 12, 15, 21 en 34 minuten af wilde zetten, kan natuurlijk alleen maar komen doordat niet papa Lynch maar dochter Jennifer op de regiestoel zat. Dat ik ‘m na de 34e minuut niet meer af wilde zetten kwam eigenlijk alleen maar omdat ik me erbij neergelegd had dat het geen goede film was, maar dat nog wel wilde zien of er wel íets gaafs in de…
Zo, na het nieuwe jaar begonnen te zijn door om 11u ’s ochtends m’n bed in te duiken, ging ik op 1 januari lekker gaar en zonder verwachtingen naar Sherlock Holmes, de nieuwe Guy Ritchie met Robert Downey Jr., Jude Law en Rachel MmmmmmmmcAdams ;-) . En ik durf best te zeggen dat ik me goed vermaakt heb… Waarschijnlijk ben ik dan meteen gevaarlijk bezig, want dit is wel een film die met iets teveel…
Sommige films moet je niet kijken als je ziek bent, zeker als het zo’n mogelijk mooie film als Man Push Cart is. Want als ik me al niet happy voel vanwege wat voor griep dan ook, dan zorgen thema’s als eenzaamheid en overleven in de straten van een grote stad er zelfs voor dat dat dekbed op de bank minder warm aanvoelt… Die griep is allang voorbij, maar het heeft m’n beleving van Man Push…
Of althans: mijn top 25 van films die ik dit jaar gezien heb, en niet ouder dan twee jaar zijn (i.v.m. verschillende releasedata en omdat ik sommige films wil ‘eren’). Ik heb bijvoorbeeld dit jaar ook The Birds voor ’t eerst gezien, en The Man Who Fell to Earth, maar die mochten er dus niet in ;). Oh ja, ze staan in alfabetische volgorde, niet in volgorde van hoe goed ik ze vond… Avatar (niet…
Zoals velen hier mogelijk wel weten ben ik niet echt een fan van Martin Koolhoven. Dit heeft overigens minder met z’n films en meer met z’n arrogantie te maken. Dat ik Oorlogswinter pas op Eerste Kerstdag keek komt echter meer doordat ik een winterfilm liever in de winter kijk dan in juli (toen ie op DVD uit kwam). En na het zien van deze zeer goed gemaakte film én het bekijken van vele extra’s op…
Zo, met meer dan een week vertraging eindelijk weer eens tijd voor wat recensies. Vorige week dinsdag zag ik – samen met een Zweed ;) – de Zweedse film De ofrivilliga, wat gezien de Engelse titel Involuntary waarschijnlijk iets als “de onvrijwilligen” betekent. Belangrijker dan de titel was echter dat ik ’t een erg gave film vond. Waarom? Lees door en read all about it! De ofrivilliga is een mozaïekfilm over een aantal karakters en…
In een top-10-lijstje van “moeilijkste films om te recenseren” staat Antichrist misschien wel op één. Want waar de film me zeer zeker behoorlijk raakte, vond ik ‘m vooral heel erg ‘naar’, en als ik terugdenk aan deze film, dan bekruipt me weer een kutgevoel. En nee, no pun intended… Antichrist is Lars von Triers nieuwste film over een man en vrouw die om moeten gaan met de dood van hun kind. Maar natuurlijk gaat de…
Zal ik maar met de deur in huis vallen? Okay: als Avatar afgelopen week in Kopenhagen was gedraaid voor al die onderhandelaars, dan had er waarschijnlijk allang een akkoord gelegen. Geef ik een film nu teveel potentiële ‘macht’? Ik weet het niet, maar het toont misschien wel de impact die de film op mij had. Want man-o-man, wat ben ik overweldigd. En niet alleen door de technische perfectie… Ik kan veel kanten op gaan met…
Een tijdje geleden zette ik hier een link naar de trailer van The Men Who Stare at Goats, omdat ik keihard moest lachen bij het zien van die trailer. Helaas heb ik bij het zien van de complete film ook wel gelachen, maar deden de trailer me een betere, scherpere en interessantere film vermoeden. Ik bleef dan ook achter met een licht onbevredigend gevoel… Natuurlijk heb ik gelachen. Natuurlijk is het een quirky film met…
Geheel tegen m’n neuroses in heb ik dus al drie films gerecenseerd die ik ná The Limits of Control zag, en dat heb ik puur gedaan omdat ik bij The Limits of Control meer tijd nodig had (en heb) om ‘m te begrijpen. Want dat deze film Jarmush’ minst toegankelijke film is, dat was me vrij snel duidelijk. Wat voor mij overigens niet negatief is… In The Limits of Control volgen we ’the lone man’,…