Yes, ik had gisteravond zin in een makkelijke en vermakelijke film, en kreeg met Red eigenlijk precies waar ik zin in had. Humor, actie, humor, John Malkovich, Bruce Willis, een beetje romantiek, Helen Mirren, Morgan Freeman, tal van good old bijrollen én Mary-Louise Parker. Fijn om een film te zien die gewoon fijn in elkaar zit, nergens de bocht uitvliegt, zichzelf ook niet al te serieus neemt, en een hele bioscoopzaal op kan beuren… Red,…
Na Gone Baby Gone toont Ben Affleck weer een interessante regisseur te zijn met The Town. In deze goedgemaakte bankoverval-thriller laat ie vooral zien dat die eerste film geen ‘lucky shot’ was, ook al heb ik wel m’n aanmerkingen hoor… Weet je, als The Town een Braziliaanse, Belgische, Canadese of Franse film zou zijn, dan zou iedereen hem ongelooflijk geweldig vinden. Dat dacht ik in elk geval na afloop van de sneak. Omdat het echter…
Allereerst: Yo, también is een mooie oprechte en respectvolle film over een man met Down syndroom, die ook wil genieten van het leven, de liefde, intimiteit, en alle andere dingen die door ‘normale’ mensen ‘for granted‘ worden genomen. Maar het zijn de ‘normale’ mensen die hun die dingen vaak ontzeggen, want veel mensen zien alleen de gevaren. Maar heeft niet iedereen recht op een menswaardig leven? Natuurlijk zul je hier positief op antwoorden. En moet…
Bill Hicks is mogelijk dé persoon die de meeste invloed op mijn leven heeft gehad, buiten m’n familie en beste vrienden om dan. Misschien klinkt dat wat groots, maar ik ken niemand die scherper de schaduwkanten van onze samenleving wist te verwoorden dan William Melvin Hicks uit Texas. Toen ik vorige week hoorde dat er een documentaire over zijn leven was gemaakt, moest ik ‘m dan ook meteen zien. Een halve dag later was ’t…
Afgelopen dinsdag was er dus schijnbaar een film in de sneak die Pathé helemaal niet wil gaan draaien, omdat ze bang zijn dat Nederlandse films het niet goed zouden doen. Beetje raar, en ook jammer, want Schemer valt in elk geval behoorlijk op in het rijtje Nederlandse films van de afgelopen jaren. En dat is grotendeels positief bedoeld… Schemer vertelt het verhaal over de moord op Maja Braderic in de buurt van Nijmegen in 2003.…
Allereerst: nee, dit is geen pornofilm ;). Allertweed: starring Janeane Garofalo, David Hyde – Frasier – Pierce, Paul Rudd en SNL-veteranen Molly Shannon en Amy Poehler. Daarnaast zijn het de speelfilmdebuten van Bradley – The Hangover, The A-Team – Cooper en Elizabeth – Zack and Miri… – Banks. En allerderd: Wet Hot American Summer is een parodie/ode/hommage aan de zomerkamp-komedies uit de jaren 80, het decennium dat ik film ontdekte, en toen inderdaad vooral geïnteresseerd…
Inderdaad, een film met zoveel titels, wat moet je daarvan denken…? Denk vooral Jean Reno, want hij is de dragende kracht die van l’Immortel een aardige wraakfilm maakt. Toch vraag ik me net als bij Loft af: waarom laten ze dit soort films niet gewoon over aan de Hollywood-studio’s? Met hun ervaring, maar zeker ook met hun mogelijkheden om bv. Michael Mann in te huren, maken ze betere genrefilms. Ook al is l’Immortel best wel…
Check de filmposter hieronder en zie aan de Colin Firths blik direct dat deze film in potentie gewoon naast bijvoorbeeld Far From Heaven kan staan, als in: een film over een bekrompener wereld waar onze hoofdpersoon niet openlijk zichzelf kan zijn. Julianne Moore is dus niet de enige overeenkomst met die film. Die potentie wordt overigens volledig ingelost, want misschien vond ik A Single Man nog wel beter… Maar inderdaad: waarom vergelijken? A Single Man…
Oscarwinnaar sir Ben Kingsley, Oscargenomineerde Jake G., en BAFTA-winnaars Alfred Molina en Mike – Donnie Brasco – Newell kunnen niet voorkomen dat Prince of Persia: The Sands of Time niet meer is dan CGI-porno. Okay, ik heb ‘m zonder tegenzin afgekeken, maar dat kwam dan ook vooral omdat er in m’n favoriete programma’s alleen maar over één of ander rechts regeerakkoord kon worden gesproken… Heeeeeeeeeeel vroeger speelde ik Prince of Persia op de Commodore 64..!…
Door de recensie in NL40 was ik nóg meer geïnteresseerd in de nieuwste van Gaspar – Irreversible – Noé, want die noemde deze film “knap geschoten, pretentieuze bagger“. Nu vind ik “bagger” wat Wildersiaans, maar ook niet echt juist. Toch vond ik Enter the Void ook behoorlijk tegenvallen, ook al is het één visueel spektakel… De film vertelt over Oscar, een Amerikaanse (?) jongen die in Tokyo woont, maar daar vooral de touwtjes aan elkaar…
Eén van m’n grootste angsten, die ik meestal gelukkig toe kan schrijven aan m’n niet-geringe fantasie, ontstaat als ik me voorstel wat er gebeurt als de poep tegen de spreekwoordelijke ventilator knalt en er dan bv. geen geld meer uit de pinautomaten komt, en je ook bij de supermarkt niet meer kunt afrekenen als je geen cash hebt. Ik stel me dan voor hoe snel onze ‘beschaving’ dan ineenstort. En geloof me (of met me…
Yes yes yes, ik vond The American een erg goede film, en zeker een stuk beter dan Anton Corbijns eerdere Control. Die was vooral gruwelijk mogelijk gefilmd, maar schoot als verhaal in mijn ogen behoorlijk mis. The American is een stuk meer ‘meticulous’ (wat is het NLse woord?), bevat geen shot teveel en zit perfect in elkaar… Heel misschien iets té perfect. Allereerst: The American draait als PAC-film bij Pathé. En terecht, want deze film…