Waar menig Pedro Pascal-fan met hoge verwachtingen deze ‘gay western‘ van die andere Pedro (Almodóvar, that is) zal bezoeken, blijkt Strange Way of Life vooral de officiële ‘debuutfilm’ van een productiemaatschappij met een wel erg bekende naam: Saint Laurent Productions. En dat lijkt me meer dan nuttige kennis om te weten vóórdat je deze slechts 31-minuten durende film gaat kijken. Strange Way of Life is vooral een film waarin Almodóvar mooi speelt met het contrast…
Tarantino & Avary’s podcast The Video Archives is een heerlijke bron van vette filmtips, zoals deze western uit 1972. Met hoofdrollen voor een cynisch-realistische Burt Lancaster en een jonge lieutenant die je zo’n 30 jaar later als senator voorbij zag komen in de eerste X-Men film (die zo fel vóór mutantenwetten was, dat J-Law hem even moest aanpakken van Magneto?). Al verwijst de titel op die nogal mysterieus-mythische ‘American indian‘, die zeker behoorlijk whitewash‘erig grof…
Yes, wederom een heerlijke – zij het enorm rustige – (neo-)western, met de onvolprezen Tim Blake Nelson in de mysterieus-broeierige hoofdrol, waarin perfect gebruik wordt gemaakt van zijn wat ‘versleten’ underdog-uitdrukking. Totaal anders en veel ‘klassieker’ dan The Harder They Fall en The Power of The Dog, maar ik hoorde mezelf bijna een gilletje van euforie slaken, toen al dat gebroed uiteindelijk tot uitspatting kwam. ‘Fijn’ als een tussendoortje, maar ook best groots qua herinneringswaardigheid……
Jane – The Piano – Campion speelt in The Power of the Dog wederom met onderdrukte (en daarmee frustrerende) emoties, en dat levert een in mijn hoofd steeds beter wordende ‘neo-western’ op, met Benedict Cumberbatch in een ogenschijnlijk schofterige klootzak-rol. Een zeer rustige vertelling, waarbij je continu wel een nare onderliggende spanning voelt, die uiteindelijk een werkelijk prachtige ‘verklaring’ krijgt. Al eindigt de film daar thematisch én plottechnisch niet mee… Campion won voor haar regie…
Holy wauw, wat een heerlijk energieke, coole maar ook onconventionele western was dit..! En ook al zijn de invloeden van Quentin T. en (landgenoot) Guy Ritchie duidelijk voelbaar in de stijl van de film, Jeymes Samuels The Harder They Fall steekt qua muziekgebruik/soundtrack Tarantino met gemak naar de kroon. Waarschijnlijk omdat hij onder de naam The Bullitts al jarenlang muziek maakt en produceert (hij werkte bijvoorbeeld samen met Baz Luhrmann (en Jay Z) aan de…
Misschien wel de mooiste reactie die ik online op deze nieuwe Coen-broers Netflix-film zag: “Echt zo’n film die van mij wel dagen had mogen duren.” Een gigantisch compliment voor bijvoorbeeld de sfeer die deze filmmakende broers weten neer te zetten, maar ik verwacht dat het ook te maken heeft met de vrijheid die ze jou bieden om heerlijk wat te projecteren/interpreteren, waardoor je best wel wat persoonlijke zaken ‘op’ deze film kunt plakken. En dat…
Na afloop van deze vrij opvallende western grapten we nog dat dit de tweede cowboyfilm met Jake – Brokeback Mountain – Gyllenhaal was die nogal wat conventies tartte. Het is dan mogelijk ook niet echt opvallend dat IMDb deze film niet onder de westerns schaart (ik wel hoor), misschien mede omdat Jacques – Un prophète, De rouille et d’os – Audiard het verhaal natuurlijk doorspekt heeft met commentaren op onze huidige tijd, waarmee het bij…
Regisseur Scott – Crazy Heart, Black Mass – Cooper toont heerlijk veel lef met deze opvallend rustige vertelling over een ontzettend grove kapitein, in het Amerikaanse leger in 1892, die een kans op ‘verlossing’ krijgt als ie een groepje indianen moet begeleiden naar hun laatste rustplaats. Christian Bale toont wederom wat voor begenadigd acteur hij is, waarbij hij wordt bijgestaan door een opvallend groot aantal bekende acteurs in bijrollen. Meest opvallend daarin zijn de Oscargenomineerde…
Yes, ik was zeer aangenaam verrast door Martin Koolhovens Brimstone. Een goede spanningsopbouw, een verrassend goede casting (met leuke verrassingen in kleinere rolletjes) en een heerlijke rust die toont dat Koolhoven door had het wiel niet opnieuw uit te hoeven vinden. De gedachte, dat je deze kunt zien als een ‘goede Tarantino-film’, maar dan zonder die overbodige en patserige actie waar Tarantino niet zonder kan, die nestelde zich vrij snel en stevig in m’n hoofd.…
Voor een hedendaagse remake van de klassiekers The Magnificent Seven en Seven Samurai (Kurosawa’s origineel waarop John Sturges’ remake uit 1960 gebaseerd is) biedt deze van Antoine – Training Day – Fuqua best wat aardige momenten en een paar goede scènes, die het hedendaagse bioscooppubliek waarschijnlijk zeker zullen behagen. Maar deze film, met een goede Denzel in de hoofdrol, bijgestaan door een mooie multi-culti-ratjetoe aan acteurs, toont vooral ook waarom die epische klassiekers minstens drie uur…
Ik kan nu – als licht Tarantino-criticus – natuurlijk heel ‘krantenkopgeil’ melden dat dit de meest interessante western met Kurt Russell van 2015 is, maar dan overdrijf ik mogelijk wat. Maar toch is Bone Tomahawk wel verrassender dan The Hateful Eight. Dat komt natuurlijk deels doordat ik van een Tarantino-film wel weet wat ik kan verwachten, maar daarmee zou ik S. Craig Zahlers regiedebuut tekort doen. Want waar het eerste deel gewoon een erg goede (maar…
Dat dit waarschijnlijk mijn favoriete film van het jaar zou worden wist ik al toen ik de trailer had gezien. En wat bleek: ik weet nu eigenlijk al zeker dat ie in m’n top 3 van het jaar gaat komen, want wat een prachtige, rauwe, epische en vooral ook poëtische avonturenfilm is dit geworden zeg. Zou het kunnen dat Iñárritu twee jaar achter elkaar met de Beste Film-Oscar naar huis gaat, na het verbluffende Birdman…