Als Dick Maas één ding waarschijnlijk niet wil, dan is het wel dat je Sint serieus recenseert. Gelukkig is dat gezeur om de poster dit jaar niet meer aanwezig (PR-trucje, anyone?), en wat dan overblijft is eigenlijk een erg slechte film, die wonderwel wél vermakelijk is. Maar ik krijg toch lichtelijk het gevoel dat Dick Maas filmmaken als een soort marktkoopman benadert: als ie maar lekker in vrijheid kan schreeuwen en z’n ding kan doen…
Nadat ik op dinsdag behoorlijk geraakt en verrast werd door 50/50 was ik erg benieuwd naar regisseur Jonathan Levine’s debuutfilm The Wackness. Okay, hij schoot All The Boys Love Mandy Lane een paar jaar eerder, maar de films verschenen ongeveer gelijktijdig in de Amerikaanse bioscopen, waarbij de Mandy Lane-film een ietwat opvallende maar meer een ‘voet in de Hollywood-deur’-film was, terwijl The Wackness veel persoonlijker aanvoelt. Over een 18-jarige jongen die net is geslaagd voor z’n middelbare…
Wat een ongelooflijk prachtige film is dit. Een stomme film over de overgang van de stomme film naar de talkies met in de hoofdrol de grote ster van de stomme film: George Valentin. Acteur Jean Dujardin won de prijs voor Beste Acteur op het filmfestival van Cannes, en de film zelf zou ook wel eens een goede outsider kunnen zijn bij de Oscars aankomend voorjaar. Terwijl er dus niet wordt gesproken en de film een…
Ja, Reinout Oerlemans is een geweldige producent, maar gewoon een gemiddeld regisseur. Ik bewonder z’n ondernemerschap en lef om zo’n grootse productie op te zetten, die er voor 98% ook nog geweldig uit ziet, production value-wise. Daarnaast zat de 3D-bril nog altijd wat in de weg, maar hij weet ook een tweetal keren écht goed gebruik te maken van deze techniek, en dat is een behoorlijk compliment uit mijn vingers. Helaas heeft het heroïsche verhaal van…
Het grootste probleem van Matthijs van Heijningen Jr.’s versie van The Thing is dat het eigenlijk een prequel is op de cult-classic van John Carpenter uit ’82 (met Kurt Russell), maar dat het qua opzet van het verhaal een remake is. En het lullige voor deze nieuwe versie is dan ook dat je de film constant vergelijkt met die eerdere versie (ik zeg bewust niet het “origineel”, want die van Carpenter was ook een remake),…
De makers van 50/50 hebben voor een gedurfde combinatie gekozen door een drama over de 27-jarige Adam die kanker krijgt deels te verpakken als stoner comedy. Niet alleen door een nogal lompe Seth – The Pineapple Express – Rogen op te laten draven, maar ook door het veelvuldige gebruik van medicinale marihuana en de leuke gevolgen daarvan te tonen. En ik moet zeggen: ik heb zowel keihard gelachen als tranen op voelen wellen, dus het is…
Yes, Attack the Block is een aardig tussendoortje waar je soms redelijk hard om kunt lachen, af en toe weg moet kijken vanwege de lugubere beelden, en waar zelfs iets van sociaal drama wordt getracht. Helaas lukt dat laatste niet echt, en misschien hadden ze dat ook niet moeten proberen. Door namelijk niet echt te kiezen blijft de film ook niet hangen, ook al voelde ik me halverwege de film wel meegesleept worden in de…
Ja, Moneyball doet iets raars. De film toont namelijk een strijd tussen het volgen van gevoel en instinct en het volgen van cijfertjes en statistieken, en het opmerkelijke is dat ik dus ook voor de personen was die deze rationele laatste weg volgen. Dat is natuurlijk de kracht van identificatie in film, maar het komt ook doordat Moneyball gewoon een goed en degelijk gemaakt sportdrama is over vechten tegen de gevestigde orde door een tweetal…
Allereerst: de kunst die je in Cave of Forgotten Dreams te zien krijgt kan je vervullen met ongeloof. De muurschilderingen in de Chauvet-grotten in de Ardèche zijn zo’n 33.000 jaar oud, ontdekt in 1994 en waren direct twee keer ouder dan de tot dan toe oudste bekende muurschilderingen (zoals die in Lascaux). Daarnaast zijn ze zó goed bewaard gebleven dat het moeilijk te geloven is dat ze écht zijn, maar tonen ze ook een spiritualiteit…
Nadat Bart Chabot laatst bij Pauw & Witteman een warm pleidooi voor The Whistleblower hield (en helaas toch ook wel iets verklapte) en ik op Facebook nogal geschokte reacties op deze film zag verschijnen wist ik dat ik ‘m snel moest zien. En op één of andere manier was ik bang dat het een wat cliché kritische film zou zijn, maar wat ik gisteren zag maakte me zó ontzettend kwaad dat ik in mezelf bijna dingen op…
Voordat ik deze vrij rechtlijnige documentaire over singer/songwriter Harry Nilsson zag kende ik ‘m eigenlijk alleen van die bloody indrukwekkende scène uit The Rules of Attraction, waarin we een meisje zelfmoord zien plegen in een badkuip terwijl de soundtrack Without You (YouTube, maar wees gewaarschuwd) van meneer Nilsson laat horen. Daarnaast wist ik dat een vriend van me, wiens smaak ik altijd behoorlijk waardeer, nogal groot fan van Harry Nilsson is, dus toen ik deze documentaire tegen…
Beginners is een mooie kleine maar zeer herinneringswaardige en behoorlijk autobiografische film van Mike Mills die iets aparts weet te bewerkstelligen: de film liet me zo’n ontzettend fijne maar vervaarlijke ‘filmverliefdheid’ voelen, terwijl de relatie die getoond wordt helemaal niet ‘perfect’ was. Als in: ik schrijf wel eens over ’t gevaar van te hard geloven in een verliefdheid die je alleen in films ziet, wat daardoor een obstakel kan zijn/worden in ‘echte’ relaties. Maar hier laat…