Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011)
Direct na afloop van Sherlock Holmes: A Game of Shadows zei ik tegen ’n vriend: “Ach, soms is ’t fijn om een film te kijken die je de volgende dag weer vergeten mag zijn“, maar toen besefte ik me dat ik er natuurlijk nog wel een recensie over moest schrijven, en dat ‘verminderde’ m’n gemoedstoestand wel wat. Ik vond dit tweede deel van Guy Ritchie’s poging de Holmes-verhalen te vertellen namelijk een stuk minder dan het eerste deel. Grotendeels omdat het een herhaling van zetten en een herhaling van die ‘hippe’ techniek is.
Om toch iets positiefs te zeggen: ik ben blij dat die “Get that thing that’s in your hand out of my face” uit de trailer de film niet heeft gehaald. Ik vond de trailer sowieso al minder, maar we hadden afgelopen zaterdag wat tijd ‘over’, dus toen besloten we deze film toch maar te gaan kijken. Ook zitten er een paar leuke scènes in tussen Sherlock (Robert Downey Jr. op herhaling én op de automatische piloot) en z’n aartsvijand professor Moriarty. Vooral de schaakscène zit knap in elkaar, maar daarmee heb ik dan ook het beste uit de film gemeld.
Weet je, ik ben misschien wel weer té kritisch. Op IMDb staat de film een onmogelijke 8,0, en in ’t openingsweekend haalde de film 40 miljoen dollar op aan de Amerikaanse kassa’s. De reden hiervoor is waarschijnlijk dat er geen regisseur in de wereld is die net als Ritchie ‘cool doen’ tot z’n handelsmerk heeft gemaakt. De film was namelijk zo een half uur korter geweest als alle slow-motions en dubbele scènes eruit waren gehaald. Want net als in het eerste deel (waar ik het wel leuk vond, btw) zien we hoe Sherlock z’n vijanden een paar stappen voor is door z’n moves vooraf in z’n hoofd door te nemen in slow-motion, en ze daarna in normale snelheid uit te voeren. Dat is leuk om een keertje te patsen, maar dat deed Ritchie in deel 1 al bijna teveel, dus hier vond ik ’t vooral storend…
Naast Robert Downey Jr. zien we Jude Law weer als z’n sidekick Dr. Watson. Noomi – Millenium – Rapace is misschien wel het interessantste karakter in de film, maar krijgt vrijwel geen ruimte (zoals dat schijnbaar ‘hoort’ met vrouwen in een Holmes-verhaal?). Jared Harris speelt de vileine rol van professor Moriarty met verve. Ik herkende hem van de serie Fringe, maar de meesten zullen hem kennen uit Mad Men, verwacht ik. Helaas heeft Rachel McAdams enkel een zeer kleine bijrol, terwijl de leukste rol wordt gespeeld door Stephen Fry als Sherlocks onbeschaamde broer Mycroft.
De film zit natuurlijk vol met ‘vette’ actiescènes, waarmee je als kijker als ’t ware wordt platgegooid. Als je dat trekt, dan zul je deze film waarschijnlijk heel vet, en mij daarmee een zeikerd, vinden. Ik vond het inderdaad passen in Ritchie’s poging om wederom zo cool mogelijk te doen. En dat begint mij dus een beetje te vervelen (ik voel me ook ‘zeikerig’ worden naarmate ik langer over deze film nadenk). Don’t get me wrong: ik vond Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch geweldig, maar Sherlock Holmes: A Game of Shadows zal over een minuut of tien diep wegglijden in m’n geheugen. En dat vind ik helemaal niet erg…
Jo! Ik vond 'm grappig, geen dikke acht maar wel meer dan een 7… Leuke Trivia die niet op IMDB staat: in treinscene na crossdressing actie heeft Sherlock een 'smiley' van lippenstift, eerbetoon aan The Joker ;-)