Als je veel films kijkt is het ook wel eens goed om af en toe een gruwelijk slechte film te zien. Laat dat dan het vrijwel enige positieve zijn dat ik over een gedrocht als Syrup kan zeggen. Okay, Amber Heard speelt ook mee, maar dat ze niet publiekelijk afstand van deze film heeft genomen nadat ze ‘m zelf gezien heeft doet m’n ‘waardering’ voor haar ook flink afnemen. Gebaseerd op een zelfverklaard cultboek met dezelfde titel,…
Eerlijk is eerlijk: het duurde even voordat ik er ‘in’ kwam, maar na Theo Maassens “Oh, die met Whoopie Goldberg?“-grap was ik volledig om en hoorde ik mezelf meerdere keren hardop lachen om deze nieuwe van Steffen Haars en Flip van der Kuil, de regisseurs van New Kids Turbo én New Kids Nitro. En als je weet dat ie van de makers van New Kids is, dan zie je toch zeker een erg stevig opgaande…
Dreamworld is een zeer kleine en onafhankelijk gemaakte Amerikaanse film, maar die voor liefhebbers van American indies zeker de moeite waard is. Het acteerwerk is zo naturel dat je je afvraagt of er wel geacteerd wordt. Over de alledaagse zoektocht naar liefde, het al dan niet volgen van je dromen, het loslaten van oude ideeën, leren van je fouten, accepteren van jouw tekortkomingen én van die van anderen, et cetera. En gezet in de kunstenaarswereld van…
In het meest positieve geval kun je Upside Down zien als een sci-fi sprookje over perfecte liefde, waarvoor je wel door een hele hoop tegenslagen en gedoe moet om te komen. Net als wanneer je de film kijkt, en je ook echt door die veel te uitleggerige intro, té duidelijke metaforen en nog wel meer obstakels heen moet zien te komen, om uiteindelijk bij een vrij corny, maar wel lichtjes werkend einde te komen. Voor…
Drinking Buddies is in meerdere opzichten een opvallende en interessante film. Natuurlijk heeft de film één van de beste titels van het jaar, maar het is vooral een American indie die – ondanks de aanwezigheid van Olivia (The Incredible Burt Wonderstone, In Time) Wilde, Jake (New Girl, Safety Not Guaranteed) Johnson, Ron (Office Space (!)) Livingston en Anna (Up in the Air, 50/50) Kendrick – vrijwel geen Hollywood-regels volgt. Drinking Buddies moet het dan ook niet…
Terrence Malick levert met To the Wonder na The Tree of Life wederom een geweldig poëtisch kunstwerk af, waarbij ik het initieel wel wat jammer vond dat de films toch wel wat op elkaar lijken (letterlijk ook, daarover verderop meer), maar waarbij ik ook merk dat hoe meer ik er over nadenk, lees en contempleer, hoe intrigerender en mooier hij wordt. Over de (on)mogelijkheden van liefde, relaties, religie, spiritualiteit en onze disharmonie met de natuur om…
Om effe met de deur in huis te vallen: ik heb van Despicable Me 2 nóg harder genoten dan van het eerste deel. Steve Carell krijgt naast z’n minions namelijk ‘graptechnisch’ niet alleen een nóg geduchtere ’tegenstander’ in Kristen Wiigs karakter, maar zijn jongste dochter Agnes is nu zó über-schattig dat, indien ik eierstokken had gehad, deze vrijwel zeker waren gaan rammelen. En dan rennen er dus ook wederom gruwelijk veel minions rond, die hier zelfs een eigen…
Gebaseerd op het boek van de 39 jaar jongere vriend van glamour-entertainer Liberace, Scott Thorson, is Steven Soderberghs (laatste?) film Behind the Candelabra niet alleen een interessante kijk in het leven van één van de opvallendste entertainers van de vorige eeuw, maar ook een vrijwel ‘klassieke’ HBO-biopic, die vanwege die TV-link de bioscopen hier waarschijnlijk niet zal halen (als in: heb nog nooit een HBO-film hier in de bioscoop gezien). Terwijl ie wel alle grandeur…
Weet je, The Great Gatsby bevat natuurlijk een prachtig melancholisch verhaal, ditmaal gruwelijk groots verteld door Baz – Moulin Rouge, Romeo + Juliet – Luhrmann, en met – dat durf ik als hetero toch wel toe te geven – een behoorlijk adembenemende Leonardo DiCaprio. En ook al bewonder ik Luhrmanns grootse en gedurfde aanpak, toch had ie van mij verhaaltechnisch nog wel iets méér mogen of zelfs moeten durven. Maar wie ben ik om ’n…
Direct vanaf het leuke zelfspottende en verrassende begin verwachtte ik al dat deze film wel eens ’n stuk leuker zou gaan worden dan ik vooraf had gedacht, en ik kreeg behoorlijk gelijk. Dat ie van de maker van The Wackness en vooral 50/50 was wist ik vooraf niet, maar dat verklaart waarschijnlijk direct waarom deze eerste rom-com-zombiefilm sinds Shaun of the Dead zo’n fijn tempo heeft en gewoon een goede balans weet te vinden tussen spanning,…
The Words is zo’n film waarin ’n verhaal in ’n verhaal in ’n verhaal wordt verteld, en waar dan op het eind iets van ’n afgerond geheel van wordt gemaakt. Ik dacht daar overigens wel iets scherps in te zien, maar ben bang dat ik dan weer teveel aan het zoeken ben. De film lijkt namelijk/helaas te zijn geschreven (en gemaakt) door hetzelfde type schrijver dat in de film voorkomt: iemand die schrijft om succes…
Best opmerkelijk dat het grootste ‘probleem’ van Het Bombardement helemaal niet het acteren van zanger Jan Smit is. Ik gaf ‘m vooraf zelfs ’t voordeel van de twijfel, want waarom zou hij het niet kunnen? Maar het rare is: na afloop van deze film weet je nog altijd niet of hij het nou wel of niet kan. Mogelijk dat zijn gebrek aan talent ervoor heeft gezorgd dat regisseur Ate de Jong heel bewust bij niemand…