The Spectacular Now (2013)
De schrijvers van (500) Days of Summer komen wederom met een film die ogenschijnlijk een wat simpele romcom lijkt, maar stiekem toch behoorlijk onder je huid kruipt. Waarschijnlijk doordat regisseur James Ponsoldt het lef had best wat open en/of grijs te laten, waardoor Shailene – The Descendants – Woodley en Miles – Project X, Rabbit Hole – Teller kunnen laten zien wat ze in hun mars hebben. En dat is verrassend veel, gezien ook de Special Jury Award die de film vorig jaar won op het Sundance filmfestival…
Het verhaal
Sutter (Teller) is een highschool senior die liever feest en drinkt dan dat hij serieus over z’n toekomst nadenkt. Leeft hij bewust in het “nu”, of is dat ‘slechts’ een smoesje omdat hij de drank niet kan laten staan? Als hij zich een avond volledig van de wereld gedronken heeft wordt hij ’s ochtends wakker op één of ander gazon. Degene die hem wekt is Aimee (Woodley), een rustige meid die net kranten aan het rondbrengen is. Netjes als hij is besluit Sutter haar te helpen en uit te nodigen voor een lunch.
En direct voel je al dat er – ondanks hun grote verschillen – nogal wat vonkjes overspringen.
Maar Sutter is nog helemaal niet over z’n ex Cassidy (Brie – Greenberg, Don Jon – Larson) heen, en hoe dat uit is gegaan toont hoe ‘grijs’ Ponsoldt het allemaal durft te laten. Want waar in de meeste simpele romantische komedies alles veel ‘duidelijker’ en ‘makkelijker’ in zwart-wit wordt verteld, daar neemt Ponsoldt hier gewoon de tijd om hun relatie op z’n beloop te laten, waardoor je als kijker ook in onzekerheid blijft over waar het naar toe gaat. En dat maakt alles veel menselijker, zeker ook omdat beide protagonisten allebei hun eigen zwakheden hebben. Mooi om te zien hoe ze die langzaam aan elkaar durven te tonen, zoekend naar iets van hulp… Of liefde..?
Oppervlakkig..?
Ja, in het begin van de film voelde ik nogal wat aversie tegen de ogenschijnlijke oppervlakkigheid van Sutter. Dat is grotendeels natuurlijk een compliment, niet alleen omdat het functioneel in het verhaal hoort, maar ook omdat het dus ‘werkt’. Want even moest ik wel aan Tellers eerdere films als That Awkward Moment (geen zin gehad om te recenseren), 21 & Over (te simpele Project X-kloon) én Project X zelf denken. Maar gelukkig begint deze film dan wel alsof het ook één van zulke simpele komedies is, uiteindelijk krijgt de film dus toch wel een invoelbare diepgang die ook zo mooi aanwezig was in die film waarin Teller samen met Nicole Kidman speelde: het verloren-kind-drama Rabbit Hole.
Cast
Naast Teller ‘shine-t’ Shailene Woodley wederom, net zoals ze dat al redelijk ingetogen deed in The Descendants, waarvoor ze al werd genomineerd voor een Golden Globe. Daarnaast is ze binnenkort te zien in een aantal films naast o.a. Naomi Watts en lijkt ze haar rollen toch aardig zelfverzekerd te kiezen. Maar mogelijk ken jij haar wel van The Fault in Our Stars, die ik nog niet gezien heb.
Brie Larsons rol is bewust wat ‘kleurloos’, en eigenlijk wat te klein om echt op beoordeeld te worden. Hetzelfde geldt voor Kyle Chandler, Jennifer Jason Leigh en Mary Elizabeth Winstead, die allen herkenbare rollen spelen en toch stiekem wel voor het juiste ‘cement’ zorgen om het drama in de film te laten werken. Zeker Chandler heeft een belangrijke rol als Sutters alcoholistische vader (en schrikbarend toekomstbeeld?). Want dat drank een grote rol speelt in Sutters leven is vrij snel duidelijk. Ponsoldt verkent namelijk zeker ook het thema van gedrag dat tot gewoonte kan leiden, precies op dat moment in je leven dat je op het punt staat volwassen te worden. Of niet natuurlijk…
Final credits
Yes, Ponsoldt toont lef door niet alleen veel over te laten aan z’n hoofdrolspelers en hun spel, maar ook doordat het script nergens voor makkelijke climaxen of openbaringen gaat. Het levert een hele mooie en vrij rustige film op die dus zo goed als ongemerkt onder je huid kruipt, want uiteindelijk sluit je de protagonisten wel in je hart. Ondanks of juist dankzij al hun gebreken..?
En dat gebeurt stiekem een stuk subtieler en grijzer dan je zou verwachten. Vooral in Sutters omgang met z’n docent, z’n moeder, z’n vader, z’n zus, z’n ex en ook z’n nieuwe meisje…