Verfilmingen van enorm populaire boeken maken mij altijd wat wantrouwig. Misschien door Lord of the Rings, deels ook door The DaVinci Code en zéker door Angels & Demons. Daarom ben ik ook niet naar Millennium: mannen die vrouwen haten in de bioscoop geweest (ondanks m’n Pathé Unlimited-kaart). Nu ie echter drie weken nadat ie de bioscoop verliet (!) al op DVD verscheen was ik zondagavond toch in exact de juiste mood om deze film te…
Een film die mij het gevoel geeft dat Waterworld een bijna Tarkovskiaans diepzinnige film is verdient geen recensie. Wat een gedrocht van een film was dít. Kan iemand Roland Emmerich z’n geld afpakken en daarvan 3000 getalenteerde filmmakers hun debuutfilm laten maken? IMDb: http://us.imdb.com/title/tt1190080
Allereerst: ik trek enge films eigenlijk niet echt. Allertweet: Paranormal Activity is een sterk staaltje marketing, want éng is deze film zeker niet. Dus je kunt denken: “Hey, dan zul jij ‘m wel gaaf gevonden hebben“, but then you’re wrong. Was ie maar eng geweest, en was ik maar van m’n stoel gesprongen van het schrikken, maar er zit misschien één eng shot in de hele film. Wat een teleurstelling..! Paranormal Activity staat te boek…
Na het zien van de trailer van The Informant! had ik echt gruwelijk veel zin in deze film. Mogelijk dat ie bij mij daarom wat tegenviel. Steven Soderbergh levert een leuke en interessante film af, maar ergens mist ie de balans, en nu – een week later – was ik ‘m alweer bijna vergeten… Matt Damon speelt in dit waargebeurde (!!) verhaal Mark Whitacre, de hoogstgeplaatste klokkenluider uit de Amerikaanse geschiedenis. En dat het waargebeurd…
Er zijn weinig acteurs zo goed in het neerzetten van een getroebleerde maar rechtvaardige politieagent als Tommy Lee Jones. Hoe fantastisch ie dat deed zie je vooral in No Country for Old Men, maar ook in In the Electric Mist laat ie zich weer van z’n beste kant zien. Dat In the Electric Mist een boekverfilming is, is echter niet alleen positief… In the Electric Mist gaat over Dave Robicheaux, sheriff in Iberia parish, ergens…
Neill Blomkamps debuutfilm is behoorlijk opmerkelijk. Als je z’n cv ziet wordt het allemaal wat duidelijker hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, want het meest opmerkelijke aan de film is misschien wel de ‘production value’ van District 9, een maatschappijkritische (?) sci-fi speelfilm. In District 9 volgen we Wikus van der Merwe, een nogal naïeve en racistische ambtenaar die verantwoordelijk is voor het verhuizen van een kamp buitenaardse vluchtelingen naar een andere locatie. Ik…
Wat blijft het fijn om nog altijd films te kunnen ontdekken. Zeker als het zo’n klassieker als Orson Welles’ Touch of Evil. Ook al zie ik nog lang niet alle lagen in dit meesterwerk, en was ik licht buikgrieperig toen ik ‘m zag, ergens voelde ik hetzelfde als toen ik ooit in de Metropolitan Museum in New York twintig minuten lang vanaf een halve meter afstand naar een zelfportret van Rembrandt stond te kijken. Orson…
Holy moly, what a ride…! Ik ben blij dat ik niet halverwege uit m’n karretje ben gesprongen. Niet dat ik al door heb wat sir Anthony Hopkins met deze film wil (hij heeft ‘m namelijk ook geschreven en geregisseerd), maar intrigerend was het zeker. Ook al snap ik dat lang niet iedereen deze film überhaupt zal zien, laat staan helemaal uit zal kunnen zitten… Aan het begin van de film wordt duidelijk gezegd: “There is…
Afgelopen zaterdagavond voelde ik me niet helemaal 100%, dus leek het me een mooi moment om in de nachtfilm naar een virus-film te gaan kijken. En ik moet zeggen: Carriers viel me zeer zeker niet tegen… Het verhaal gaat over een viertal jongeren in een auto, in een wel heel leeg Amerika. Er komt nergens een duidelijke introductie of uitleg over wat er precies aan de hand is, en dat maakt de film interessanter. Soms…
Yes, eindelijk weer eens een film die ik lekker hard kan afzeiken ;-) . Man o man, wat is dit een bij elkaar gejat zooitje. En als ze dan zouden jatten van goede films, maar het is vooral een aftreksel van films als Death Race (die remake van vorig jaar dan). Maar ja, wat kun je verwachten van de nerds die Crank hebben gemaakt… En kijk: daar is meteen m’n grootste angst bij deze film.…
De reden waarom ik altijd zo kan genieten van Belgische films zit ‘m deels in de bescheidenheid, de zelfkritiek en het absurdisme dat Belgische filmmakers in hun werk stoppen en/of verwerken. Loft doet dat helemaal niet, en probeert gewoon een soort van Hollywoodfilm te zijn. Voor Belgen die zoeken naar ego-strelerij misschien een verademing, maar ik vond ‘m dus zwaar tegenvallen… “De best bezochte Vlaamse film ooit!” prijkt er mogelijk geheel objectief op de DVD-hoes.…
Soms kan ik het dus wel: de sneak startte, er draaide een film waar ik voornamelijk slechte dingen over gehoord had, en ik kon m’n verwachtingen helemaal naar beneden knallen en gewoon simpel genieten. Ook al is The Taking of Pelham 123 de slechtste film die ik me van Tony Scott (Man on Fire, Domino, True Romance, e.v.a.) kan herinneren. En John Travolta moet behoorlijk opletten dat hij niet Steven Seagal achterna gaat… The Taking…