Yes, eindelijk weer eens een film die ik lekker hard kan afzeiken ;-) . Man o man, wat is dit een bij elkaar gejat zooitje. En als ze dan zouden jatten van goede films, maar het is vooral een aftreksel van films als Death Race (die remake van vorig jaar dan). Maar ja, wat kun je verwachten van de nerds die Crank hebben gemaakt… En kijk: daar is meteen m’n grootste angst bij deze film.…
De reden waarom ik altijd zo kan genieten van Belgische films zit ‘m deels in de bescheidenheid, de zelfkritiek en het absurdisme dat Belgische filmmakers in hun werk stoppen en/of verwerken. Loft doet dat helemaal niet, en probeert gewoon een soort van Hollywoodfilm te zijn. Voor Belgen die zoeken naar ego-strelerij misschien een verademing, maar ik vond ‘m dus zwaar tegenvallen… “De best bezochte Vlaamse film ooit!” prijkt er mogelijk geheel objectief op de DVD-hoes.…
Soms kan ik het dus wel: de sneak startte, er draaide een film waar ik voornamelijk slechte dingen over gehoord had, en ik kon m’n verwachtingen helemaal naar beneden knallen en gewoon simpel genieten. Ook al is The Taking of Pelham 123 de slechtste film die ik me van Tony Scott (Man on Fire, Domino, True Romance, e.v.a.) kan herinneren. En John Travolta moet behoorlijk opletten dat hij niet Steven Seagal achterna gaat… The Taking…
Wat misschien nog wel enger is dan de slechte kwaliteit van A Perfect Getaway zijn de best positieve reviews in Amerika (de film gaat daar dit weekend in première). Ik hoop maar dat de recensenten hard op zoek waren naar iets dat nog minder slecht was dan G.I. Joe, en dat deze film daardoor positief is ontvangen, want ik vond het één grote bocht-film..! A Perfect Getaway gaat over een stelletje (de onlogische combi van…
Haha, een mooie quote op IMDb: “Pull the plug on this pathetic, pretentious hunk of junk.” ;) Grotendeels kan ik het er wel mee eens zijn, ook als is het tweede deel van Transformers natuurlijk wel weer gruwelijk goed gemaakt, technisch gezien dan. Helaas is er zo weinig tijd aan het scenario besteed dat het af en toe gewoon irriteert… Ik hoopte ergens dat ik meer van Transformers: Revenge of the Fallen zou genieten doordat…
Frank Miller zal dan misschien wel fantastische graphic novels kunnen schrijven/tekenen, maar ik denk niet dat hij een carrière als regisseur moet nastreven. The Spirit is zo’n film waarbij de vorm boven de inhoud wordt geplaatst, maar zonder iets van inhoud is die vorm helemaal niet interessant. En dan is de vorm ook nog gewoon hard (maar zeker niet perfect) gejat van vooral Sin City. Nee: The Spirit ziet er meer uit als een mooi…
Holy fucking moly, wat een scary film was dát..! Normaliter hou ik helemaal niet echt van enge films, maar zo’n enorm goedgemaakte horrorfilm van Sam Raimi: :-) . Natuurlijk is hij dé grote man achter de Evil Dead-trilogie, en ‘verhollywoodsterde’ hij daarna tot de regisseur van de Spider-Man-trilogie, maar nu is hij teruggekeerd naar ’true horror’, zoals het promomateriaal terecht stelt. Heel misschien dat Drag me to Hell voor de echte die-hard Evil Dead-fan nog…
Ja, ik zal het maar meteen toegeven: ik had The Birds nog nooit gezien. Maar ergens is het ook erg fijn om zo’n klassieker nog te mogen ontdekken op je 35e ;). En ja: ik ben fan van Hitchcock, ook al hebben z’n films een diepgang die ik lang niet altijd oppik. Deels omdat ik misschien een andere visie heb en ik het daarom lastig vind met hem mee te gaan, deels omdat ik misschien…
Ik vind het altijd weer fijn om te zien dat er niet alleen behoorlijk veel geld wordt gestoken in films, maar ook wel eens in tv-miniseries. Natuurlijk is het qua productie ook vrijwel exact vergelijkbaar, dus waarom ik die ‘verbazing’ telkens voel: je ne sais pas. Wat ik wel weet: The Company is een interessante miniserie, ondanks de aanwezigheid van on-acteur Chris O’Donnell. Ik heb nu deel 1 (of disc 1?) gezien, en sta niet…
Dat State of Play mede geschreven is door Tony Gilroy, schrijver en regisseur van Duplicity en vooral Michael Clayton, maakt de film waarschijnlijk een stuk beklemmender en geloofwaardiger. Want op een gegeven moment dacht ik wel heel even aan Michael Clayton. Maar toch ook aan All the President’s Men en de betere Grisham-verfilmingen. Dat de film gebaseerd is op een zes-uur-durende BBC-serie, dat heeft eigenlijk maar één groot nadeel. En dat is jammer, want door…