Okay, hier is mijn lijstje van dit jaar. Op de valreep is er nog één film toegevoegd, en moest ik er dus ook nog één uit de lijst gooien. Zoals ik ook nooit punten of sterren aan m’n films geef (daarmee verdwijnt namelijk direct een deel nuance), daar is het voor mij ook vrijwel ondoenlijk om ze op iets anders dan alfabetische volgorde te zetten. Daarbij staan sommige films in de lijst omdat ik er…
Wat een gruwelijk interessante (en ‘publiek-verdelende’) film is dit. Essential Killing is namelijk een film die zo stevig blijft hangen en mij ook duidelijk maakte dat ik nog altijd niet onbevooroordeeld naar films kijk, met ook nog eens een geweldige rol van Vincent Gallo en een thematiek die ik nog maar net begin door te krijgen. En daardoor ook een film die door veel recensenten hoog wordt aangeschreven, bij het grote (meer geconditioneerde) publiek weinig…
Het tweede lijstje zo tegen het einde van ’t jaar. Gisteren kon je “mijn top 5 documentaires” al zien (ik kijk bewust die docu over Bobby Fisher niet voor zondag) en morgen plaats ik m’n échte lijst met “mijn top 25 films van 2011”, en dat is bloody lastig. Okay, hieronder het genummerde lijstje, dus mijn favoriete komedie staat bovenaan: Bridesmaids Ik vind Kristen Wiig de grappigste vrouw op aarde, en met deze film laat ze…
Ja, eigenlijk is er vrijwel niks mis met Hasta la Vista!, een Belgische roadmovie over drie gehandicapten die nu eindelijk wel eens willen ‘poepen’ en daarmee hun maagdelijkheid verliezen. Hun streven wordt prangender als blijkt dat één van de jongens nogal haast heeft, want zijn rolstoelkluisterende ziekte is terminaal. De film zit qua balans tussen humor en drama behoorlijk goed, is zelfs lichtjes gebaseerd op feiten, maar neemt ook nergens écht risico’s. Dat kun je…
Okay, de eerste in het rijtje van lijstjes van “mijn top .. … van 2011“. Omdat ik dit jaar nóg meer films heb gezien dan voorheen heb ik ’t dit jaar wat onderverdeeld. Het was wederom vrijwel niet te doen om een kort lijstje te maken, dus ik heb naast m’n reguliere “top 25 films van 2011” (die volgt overmorgen) dit jaar ook “mijn top 5 komedies” (die volgt morgen) en dus ook deze “top…
Damn, wat pakte die keuze anders uit dan ik vooraf dacht… Na drie/vier dagen Kerst, met veel lekker eten en teveel drank, wilde ik op derde Kerstdag weinig liever dan herstellen door te vluchten in een film. Omdat ik van andere Godard-films – zoals A bout de souffle en Le mépris – heerlijk genoten heb, was ik in de verkeerde veronderstelling dat Pierrot le fou me het gewenste ‘makkelijke’ escapisme kon bieden. Maar nogmaals damn!, want dit is een film waarvan…
Misschien dat ’t contrast met Stake Land niet groter kán zijn, maar ik durf direct te beweren dat It’s a Wonderful Life de beste Kerstfilm aller tijden is..! Maar daarmee doe ik deze prachtige film van Frank Capra misschien nog wel te kort, want met een cynische blik kun je deze film nu ook nog eens in een heel ander daglicht zien. En niks geen oubolligheid: de film is enkele keren ook onverwacht feisty. Ja,…
Haha, wat een geweldige titel om op Kerstavond te kijken. Ik kan me weinig voorstellen dat meer anti-Kerst is dan een post-apocalyptische film over een late tiener die door een geheimzinnige jager wordt getraind en beschermd in een wereld die is overspoeld door zombie-achtige vampiers. Maar ondanks ’t mogelijk onjuiste moment om deze film te kijken was ik wel aangenaam verrast door deze mix tussen The Road en 28 Weeks Later. En hoe vaak zie…
Ja, natuurlijk is The Rum Diary een must voor alle fans van Hunter S. Thompson, maar toch wil ik je waarschuwen dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Ik heb zeker genoten van zeer veel fijne Hunter-quotes, het kijken naar een film die zich in een tropisch paradijs afspeelt terwijl het buiten shitweer is, een ontzettend fijne love interest en wederom een kijkje in die drug & booze fueled-wereld die je mogelijk kent uit…
Oh, wat heb ik af en toe lekker ongemakkelijk maar net zo vaak gewoon luid hardop gelachen om Carnage, de nieuwe van Roman Polanski met in de hoofdrollen Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz. Misschien is het meest treffende woord in deze wel “compact”, omdat alles (op de begin- en eindshots na) zich in het appartement van één van de stellen afspeelt, omdat de film slechts 79 minuten duurt, omdat de…
Door alle negatieve reacties heb ik deze film in de bioscoop overgeslagen, maar na een paar verrassend positieve reacties van een paar gewaardeerde mede-filmfreaks wilde ik ‘m toch graag zien. Ook al zeg ik al jaren dat ik helemaal niet van enge films houd. En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de film fijn ‘creapy’ vond en ook een veel grotere ‘emotionele impact’ op mij had dan bv. Transformers: Dark of the Moon… Ja,…
In mijn zoektocht naar vette 70-ies auto-achtervolging/politiefilms viel deze naam natuurlijk direct op. Waar ik heeeeeeeeeeel even moest denken aan de naam van die band waar Jungle Julia in Tarantino’s Death Proof zo’n fan van is, blijkt de link tussen QT en deze film op een ander vlak te liggen (ik durf de naam van die band ook niet te noemen, want dat is echt compleet iets anders ;)). Maar de juiste link: in Jackie…