Nee, A Good Old Fashioned Orgy is geen geweldige film, maar ik heb wel een paar keer keihard gelachen (ik wilde één keer zelfs applaudisseren), voelde zelfs een lichte verwantschap bij sommige scènes, en weet ook zeker dat ik ‘m nog wel vaker ga zien… Ik schaam me inderdaad niet om toe te geven dat ik aardig genoten heb van deze mix tussen Hall Pass en Old School, met zelfs een klein beetje Humpday in…
Na het zien van Inside Job maar zeker ook Margin Call wist ik dat ik de TV-film Too Big to Fail ook a.s.a.p. moest zien, en gelukkig was dat gisteravond ’t geval. En ook al is de film vooral een reconstructie van hoe de financiële crisis in 2008 begon en komen er zóveel namen (en bijna evenzoveel bekende acteurs) voorbij dat je het maar moeilijk allemaal bij kunt houden, ik vond ’t geweldig interessant om te zien.…
Fijn om een film te zien waarbij je direct voelt dat de makers respect voor jou als kijker hebben, doordat ze je intellect erkennen en niet alle informatie spoon feeden. De manier waarop het verhaal zich ontspint zal sommigen misschien wat verwarren, maar uiteindelijk blijkt alles erg fijn in elkaar te zitten. Mede daarom is het einde van de film ook wat jammer en hadden de makers misschien ook beter één tijdlijn kunnen uitwerken, want nu…
Vrijdagavond: na een aardig drukke week had ik zin in simpel vermaak. Ik wist dat deze film uit de Luc Besson/Robert Mark Kamen-schrijfstal kwam, dus ik vond ’t niet de moeite waard om ‘m in de bioscoop te kijken. En omdat ik films als Transporter 3 en Taken echt niet trek vanwege de übersimpele verhaallijntjes en tenenkrommend slechte dialogen had ik erg lage verwachtingen toen ik gisteravond de Blu-ray in m’n speler stopte, en alleen…
Wat een mooie rare film was dit zeg. Qua weer zeker wat grauwer dan Dogtooth (a.k.a. Kynodontas), maar wel van dezelfde makers, en met een licht vergelijkbare absurditeit. Maar waar je bij Dogtooth nog kon denken dat de buitenwereld wel ‘normaal’ was, en dat enkel de ouders een rare wereld voor hun kinderen creëerden, daar is de wereld in Attenberg overall ‘weird’. Maar stiekem ook erg interessant… Allereerst: Attenberg is de foutieve manier waarop vriendin…
Er zijn weinig genres waar je smaak zo bepalend is als bij komedies. The Inbetweeners Movie bevat misschien wel 1000 grappen, waarvan ik er twee of drie leuk vond. De rest van het sneakpubliek lachte veel meer dan ik (het meisje naast me overigens omdat ze alles zo slecht vond), terwijl ik de vier hoofdrolspelers na tien minuten al meer dan zat was. Ik zag dan ook vooral dat er bar weinig overblijft als de…
Door een zware verkoudheid/griep heb ik een paar dagen weinig recensies geschreven, waardoor ik dus weer een paar films ’terug’ moest halen. Dat ik daarbij heel even vergat dat ik J. Edgar afgelopen vrijdag zag kun je dus deels toeschrijven aan die ‘overall snot-sufheid’, maar het komt ook wel deels doordat ik de film gewoon niet zo goed vond als ik hoopte. Waar het karakter van John Edgar Hoover ongelooflijk interessant is om een scherpe…
Never judge a movie by its poster, had ik al veel eerder tegen mezelf moeten zeggen. Ik weet ook niet zeker of het de poster was die me ‘lange’ tijd tegenhield deze film te zien (mogelijk kwam ’t grotendeels ook wel gewoon omdat mijn videotheek ‘m niet ingekocht had), maar ik ben maar wat blij dat ik ‘m nu gezien heb. Een lach, een traan, maar vooral een heerlijke American indie van een regisseur die misschien…
Erg interessant, maar ik weet niet in hoeverre dat ook het geval is voor iemand die niks met schrijven, journalistiek of het krantenwezen heeft. Page One: Inside the New York Times biedt namelijk letterlijk een kijkje in de keuken van misschien wel de beroemdste en meest gewaardeerde krant ter wereld en stelt de terechte vraag of een traditionele krant nog wel een plaats verdient in het huidige digitaliserende medialandschap. Op de vraag of de New York…
Natuurlijk moet ik allereerst melden dat ik in een zeer bescheiden functie heb meegewerkt aan Doodslag. Dat maakt het natuurlijk lastig om ‘objectief’ naar de film te kijken, but then again: dat is het, als het goed is, natuurlijk altijd. Ik zal echter trachten m’n extra kennis en liefde voor het project terzijde te schuiven, en gewoon beginnen te melden dat veel mensen behoorlijk geraakt de zaal verlieten. Een vriendin van me vertelde me zelfs…
Een documentaire over het leven van schaaklegende Bobby Fischer maken die niet indrukwekkend is lijkt me vrij lastig, want wát een interessant onderwerp voor een film is hij. Niets ten nadele overigens van regisseuse Liz Garbus, die in 1999 al een Oscarnominatie in de wacht sleepte voor een documentaire over de Amerikaanse Angola-gevangenis. Deze keer zal ze echter geen nominatie ontvangen, en de enige reden daarvoor is dat dit een HBO- en dus TV-documentaire was,…
Ik was wat huiverig om deze film te kijken, omdat hij mogelijk nu pas in NL verschenen is omdat het schrijvende en regisserende Mulroney-stel ineens aandacht krijgen omdat ze ’t scenario van Sherlock Holmes: A Game of Shadows hebben geschreven. En dat voorspelde namelijk niet echt veel goeds. Maar ik moet zeggen: Paper Man is verrassend genoeg een American indie (hoe ze daarom ooit bij Sherlock betrokken zijn geraakt is voor mij een raadsel) en ook…