Tijdens het broeden op mijn recensie van dit zeer mooie Koreaans-Amerikaanse drama voel(de) ik een licht dilemma: ga ik – aan de hand van Eckart Tolle’s ’theorie’ over ons pijnlichaam – de film op (westerse?) wijze trachten te duiden? Daarmee kán ik namelijk het prachtig invoelbare drama van Past Lives best ook wel wat kritisch verwoorden/-klaren? Of moet ik minder zoeken en gewoon erkennen dat het getoonde drama ingewikkelder en interessanter is dan dat standaard-door-witte-mannen-geschreven-dus-aan-het-eind-zijn-alle-obstakels-opgeloste…
Gisteravond was het eindelijk zo ver. Na maandenlang zo min mogelijk te hebben willen weten over deze film (mede doordat ’t bronmateriaal me al door een Texaanse ‘Native-American-kenner’ werd aangeraden vanwege mijn voorliefde voor die cultuur), en dus ook door continu de trailer te vermijden, zag ik gisteravond Scorsese’s nieuwste cinema opus. En daarin vertelt hij een waargebeurd verhaal dat eigenlijk iedereen zou mogen/moeten kennen, mede omdat het vergelijkbaar is met zo’n andere, zwaar racistische,…
Dat Bob Fosse de koning van de tragische vertellingen is, kan ik mogelijk het beste illustreren door te vertellen dat zijn Lenny (over ‘komedie’-held Lenny Bruce) mijn nummer 1 film aller tijden is. In Star 80 – een film over de daadwerkelijke moord op Playboy-model Dorothy Stratten – herkende ik zijn vertelstijl en/of choreografie ook direct. De vloeiende vertelling en soepele montage voeren je smoothly langs dit toch wel lugubere verhaal, dat zich slechts drie…
Zoals wel vaker bij een Cronenberg-film (de doorgewinterde filmkijker herkent die stijl direct, al staat deze keer zoon Brandon aan ’t roer) is hetgeen je moet ‘suspenden‘ qua ‘disbelief‘ best wel opvallend (to say the least). Maar zodra je mee gaat in de fantasie van de maker, biedt ook Infinity Pool een heerlijke filering van (een onderdeel van) onze maatschappij. Ik wist vooraf overigens niets meer dan dat Alexander – True Blood (tv) – Skarsgård…
Ik zag deze film, over de extreme opofferingsgezindheid die moeders kunnen hebben (en hoe lomp kinderen daarop kúnnen reageren), in het vliegtuig naar Thailand. Waarmee het toevallig een best goede introductie was op die mij als westerling soms wat in de weg zittende bescheiden onderdanigheid, die ik pas na het zien van Riceboy Sleeps zou gaan ‘ontdekken’. Maar de film is vooral mooi klein en subtiel, die toch zeker ook wel wat kritische punten (aan)raakt.…
Om niet in dezelfde ‘projectie-valkuil’ te vallen als mensen die een film als Barbie niet kijken omdat die “te woke” zou zijn (whatever that means), besloot ik gisteren Sound of Freedom gewoon wél te kijken. Waar dit voor sommigen de beste en belangrijkste film ooit is, the likes of which the world has never seen, missen anderen enkel de lizard people uit de QAnon-theorie (waar ik als communicatiedeskundige wel ‘ontzag’ voor heb; QAnon heeft het namelijk…
Met een half griepje, dengue-besmetting en/of verkoudheid (de jury is still out on that one) had ik laatst behoorlijk zin in makkelijk vermaak, en dat biedt The Equalizer 3 best geweldig. Deze nieuwe van Antoine Fuqua (die ooit doorbrak met Training Day) neemt daarnaast opvallend lang de tijd om de emotionele motivatie van Denzel Washingtons bijna naamloze hoofdkarakter te zetten. Waarin hij, op z’n Fuqua’s, muziek, editing en lompheid in het verhaal overduidelijk inzet om…
Hmmmm, toch niet echt wat ik ervan verwachtte. Maar waar dat grotendeels ook mijn eigen ‘schuld’ is, bracht Gareth – Rogue One – Edwards’ The Creator ook niet echt wat ik ervan hoopte. Ik hoopte namelijk op de interessantste sci-fi van het jaar, maar The Creator lijkt vooral een 300-miljoen-kostende versie van Edwards geweldige debuutfilm Monsters. Wel met totaal andere ‘monsters’ dan die vooral onzichtbare aliens in Mexico, maar met een kunstmatige intelligentie, gezet als…
Ja, Gran Turismo is een lange commercial voor de gelijknamige PlayStation-simulator (“It’s NOT a game..!“), en ja, het is ook een strakke actiefilm volgens een bekend stramien, maar dat stramien schijnt dus wel op een waargebeurd verhaal gebaseerd te zijn, waardoor de film ook een Air-, of misschien beter: een Tetris-vibe meekrijgt. Lichtjes dan, en voldoende Amerikaans aangezet drama om je vrij opzichtig mee te trekken (en gedeeltelijk mee te krijgen, mijnerzijds althans) in het…
Holy fuck, wat een heerlijke verrassing was deze sci-fi-horror zeg. Met een geweldige hoofdrol voor Kaitlyn – Booksmart – Dever in een mash-up van genres die ook ene Stephen King niet onberoerd liet, gezien z’n X-bericht “Brilliant, daring, involving, scary. You have to go back over 60 years, to a TWILIGHT ZONE episode called The Invaders, to find anything remotely like it. Truly unique.” En ook al had ik wel enkele “Hoe lang duurt ie…
Waar menig Pedro Pascal-fan met hoge verwachtingen deze ‘gay western‘ van die andere Pedro (Almodóvar, that is) zal bezoeken, blijkt Strange Way of Life vooral de officiële ‘debuutfilm’ van een productiemaatschappij met een wel erg bekende naam: Saint Laurent Productions. En dat lijkt me meer dan nuttige kennis om te weten vóórdat je deze slechts 31-minuten durende film gaat kijken. Strange Way of Life is vooral een film waarin Almodóvar mooi speelt met het contrast…
Yes, ik denk dat deze film bij de doelgroep – tiener-tot-jongvolwassen queer-personen en alle andere jongvolwassen genders met een open-mind – het perfect zal doen als heerlijke coming-of-age vrijheidsstrijdfilm. Voor een simpele recensent als ik, die zijn filmbeleving soms gewoon eenvoudig wil ‘duiden’, is Emma Seligmans Bottoms vooral “Superbad meets Fight Club meets Booksmart met een vleugje Barbie“. Met andere woorden: de usual (Qanon-volgende) suspects zullen deze film vrij snel cancelen, want waarom zou je…