Love Lies Bleeding (2024)

Nu kan ik wel heel makkelijk “Thelma & Louise on steroids” typen, maar ergens ‘mag’ ik dat niet, want moet eerlijk toegeven dat ik die Susan Sarandon-Geena Davis roadmovie nooit gezien heb (omdat het einde mij toen direct verklapt werd)..!! Maar Love Lies Bleeding lijkt zeker wel een soortgelijke opzet en/of thematiek te hebben ja, maar dan met een bodybuilder in één van de hoofdrollen. Waardoor ik deze film beter in een oneliner als “a…

Crimes of the Future (2022)

Yes..!! Naast waarschijnlijk de meest f*(&ed-up film van het jaar – “Schrijf daar maar eens een recensie over!” werd me direct na afloop met licht sarcastische en/of meelijdende toon medegedeeld – is David Cronenbergs Crimes of the Future filosofisch-spiritueel gezien óók ontzettend interessant. De film gaat namelijk ook over ‘existentiële acceptatie’, waarop de 79-jarige filmmaker-filosoof een visie heeft waarmee ik het geweldig vind om ‘mee’ te gaan. En dat maakt Crimes of the Future –…

Spencer (2021)

Pablo – Jackie, Ema – Larraín ontpopt zich toch wel als maker van ongewone, verrassende en indrukwekkende biopics. Met Spencer geeft hij ons een bijna claustrofobische kijk in het leven van de mega-populaire Princess of Wales: Diana. Dat levert een film op die soms aanvoelt als gevangenisdrama annex achtervolgingsfilm, terwijl Lars Von Triers Melancholia ook even voorbij kwam in m’n hoofd. Waarbij het overigens geen ‘aanklacht’ tegen het Britse koningshuis is geworden, want in subtiele…

Underwater (2020)

Weet je, je hebt Underwater waarschijnlijk al een aantal keren gezien, en ook in betere varianten. Denk aan The Abyss, Alien of The Thing: horrorspanning op een plek waar je eigenlijk niet kunt ontsnappen. En mogelijk lijkt ie wel het meeste op Leviathan,uit 1989, een beetje een vergelijkbare guilty pleasure. Want ik geef het eerlijk toe: ik liet me aardig meevoeren in de spanning van deze lekker simpele formule-invulling, over een onderzees boorplatform op de bodem…

Café Society (2016)

Wat me het meest opviel bij deze nieuwe van Woody Allen zijn de prachtige gestileerde shots van meester-cameraman Vittorio – Last Tango in Paris, Apocalypse Now – Storaro. Daarnaast straalt Blake Lively als een malle, is Steve Carrell openhartig levendig, acteert Kirsten Stewart functioneel overduidelijk en waagt Jesse Eisenberg zich aan de ‘verplichte’ Allen-rol in een versie die Allen zelf nooit kon spelen. En ondanks dat dit weer een welbekende ‘slice-of-tragic-life‘ van Allen is, begréép ik meer wat Allens…

Equals (2015)

Voor een sneak in een commerciële bioscoop was deze nieuwe met Kristen Stewart en Nicholas Hoult waarschijnlijk wat te rustig, en voor het bereiken van cultstatus via het filmhuiscircuit vullen makers Drake Doremus (nee, dat is geen Harry Potter-naam) en Nathan Parker eigenlijk net iets teveel in. Ik vond de film namelijk zo intrigerend dat ik veel interessante ‘eigen’ ideeën kreeg over wat het betekent om ‘mens’ te zijn, maar de momenten dat de film van z’n…

American Ultra (2015)

Na het zien van de trailer had ik al het gevoel dat dit wel eens een verrassing zou kunnen worden, en dat is American Ultra tot op zekere hoogte ook zeker. Een soort stoner-komedie, maar dan ontzettend energiek en met af en toe ontzettend lompe en harde actie en een best mooi liefdesverhaaltje. En eigenlijk ook meer actiefilm dan komedie, als ik eerlijk ben. Verder voelt ie vooral aan als een fijn en onbelangrijk tussendoortje, maar…

Still Alice (2014)

Naast de prachtige rol van Julianne Moore, waarvoor ze redelijk terecht een Oscar won, valt deze film over ‘vroege Alzheimer’ vooral op doordat het regisseurs- en schrijversduo bewust niks extra gedramatiseerd heeft. Waar deze film de grootste tranentrekker van het jaar had kunnen worden, daar is ie dus opvallend ingetogen. En dat is mogelijk nóg opmerkelijker wanneer je de achtergrond van eerdergenoemd duo kent. Toch vraag ik me ook lichtjes af hoe indrukwekkend deze film…

Snow White and the Huntsman (2012)

Raar dat ik bij de titel natuurlijk wel wist dat het ’n gruwelijk bekend sprookje van de Grimm broers was, maar dat gegeven had zich helemaal niet vermengd met mijn verwachtingen bij deze film. Want uiteindelijk is het originele verhaal er ‘gewoon’ één van het pure ‘kwaad’ tegen het pure goede, heerlijk zwart-wit verteld zodat het kinderen helpt een moreel besef te ontwikkelen. Dat dit niet werkt bij een film die kids vanaf 12 jaar…

On the Road (2012)

Beroering alom, toen bekend werd dat Jack Kerouacs generatie-definiërende boek On the Road verfilmd zou gaan worden. Ik las het boek zo’n vijf, zes jaar geleden, en ik was ook zeker wat huiverig. M’n nieuwsgierigheid en liefde voor film ‘won’ echter makkelijk, dus gisteravond zag ik ‘m. En ik begrijp nu ook hoe lastig het is om de film niet continu te vergelijken met ’t boek, want wat ik zeker merkte was dat ik me…

Welcome to the Rileys (2010)

James Gandolfini, Kristen Stewart en Melissa Leo tonen in Welcome to the Rileys zeer ingetogen hun grote klasse. Daarnaast weet regisseur Jake – zoon van Ridley – Scott vrijwel alle cliché’s te vermijden en maakt hij zó goed gebruik van de stad New Orleans dat ik best veel moeite wil doen om te achterhalen waarom ik niet keihard achterover werd geslagen door deze film. Hij raakte me zeker wel, maar dat harder gekund. Of zou…

The Runaways (2010)

Als je ooit fan was van The Runaways of heel erg van girl-power films houdt, dan zul jij The Runaways geweldig vinden. Maar als je kritisch naar de film ‘an sich’ kijkt, dan lijkt ie vooral gemaakt door iemand die zo’n grote fan was, dat ze vergat een gebalanceerde film te maken. Ook al is Michael Shannon wéér erg goed, en imponeert Dakota Fanning ook best wel… Inderdaad: dat blonde chicky op de poster is…