Ja, The French Dispatch is zeer duidelijk een Wes Anderson-film. Maar misschien wel té duidelijk? Het is ook een hommage aan journalisten met lef (vooral die van The New Yorker in de jaren 50/60), een ode aan verhalen vertellen, met een knipoog naar de Nouvelle Vague. De film zit echter ook zó vol met Andersons (soms aandoenlijke, soms over-aanwezige) poppenkaststijl, met ontzettend veel leuke beeld- en taalvondsten, dat het niet raar is als je de…
Er zit iets ironisch in het feit, dat een film – waarvan de première vanwege een wereldwijde pandemie meerdere keren is uitgesteld – zelf over een villain gaat die een wereldwijde pandemie wil veroorzaken. Maar daardoor kreeg ik bij Daniel Craigs prachtig-emotionele afscheid van deze legendarische rol ook de wat absurde gedachte, dat het bijna lijkt alsof producent Barbara Broccoli achter de coronapandemie zit. Want voor iemand die in een corona-complot gelooft: weet je zeker dat…
Mogelijk dat het de mindere reviews waren van een paar recensenten die ik toch aardig respecteer, maar het duurde dus even voordat ik Robert – Sin City, Desperado – Rodriguez’ Alita: Battle Angel zag. Of moet ik zeggen: James – Avatar, The Terminator – Camerons Alita: Battle Angel, want hij schreef het scenario. Gebaseerd dan weer op de manga Gunnm van Yukito Kishiro, om even helemaal volledig te zijn. Maar wat jou mogelijk veel meer zegt:…
Alexander – Sideways, Nebraska – Payne’s nieuwste film is een zeer goed gemaakte crowdpleaser met een paar goed cynische steken naar onze maatschappij. Daarnaast is het ook een wat voortkabbelende komedie met een mooi klein verhaaltje over opgroeien en/of het vinden van een haalbaar doel. Maar doordat de film hier ook een beetje tussen blijft hangen, heb ik ’t gevoel dat ik deze film wel wat sneller zal vergeten dan Payne’s eerdere films. De aanwezigheid van…
Zo, het verhaal van Tarzan is in een wat moderner jasje gestoken, wat zowel positief als negatief uitpakt. Daarnaast biedt de film ook wat van die ouderwetse Hollywood-grandeur, waar het oude Hollywood-racisme overigens aardig opzichtig uitgefilterd is. Want in het originele verhaal kun je natuurlijk vrij makkelijk wat van die witte superioriteitsgedachte vinden, die in de tijd dat het geschreven werd helaas vrij ‘normaal’ was. Maar daar trachten ze hier toch iets sensitiever mee om…
Helaas, maar deze Bond-film deed het dus niet echt (of “echt niet”?) voor mij. Ik krijg steeds meer het gevoel dat regisseur Sam – American Beauty, Skyfall – Mendes zó graag een klassieke Bond-film wilde maken dat er niet al te goed is nagedacht over logica en dergelijke. Iets wat des te teleurstellender is na de interessantere weg die hij met Skyfall insloeg, waarin de villain een stuk ‘hedendaagser’ aanvoelde dan Christopher Waltz’ bad guy in…
Dat ik hieronder aan flink wat namedropping doe zegt wel wat, want heel ‘diep’ hoef ik niet echt te gaan in deze recensie van deze opvallend ‘gewone’ film in Tim Burtons oeuvre. Want ook al werkte hij voor het eerst weer samen met het enorm variërende schrijversduo Scott Alexander en Larry Karaszweksi en gaat ook deze film over kitscherige ‘kunst’, Big Eyes komt verder niet in de buurt van het geweldige Ed Wood. Hoe interessant…
Terry Gilliam flikt het weer, want wat een heerlijk weirde, interessante en tegendraadse film is The Zero Theorem geworden. Een film die mogelijk te raar en/of confronterend is voor het grote publiek, want ik had zelf na een minuut of 20 ook wat moeite om m’n aandacht vast te houden. Initieel dacht ik dan ook nog dat de film mogelijk té vol zat met filosofische, spirituele en religieuze details, maar ik heb het gevoel dat…
Het valt me op dat dit de tweede film in korte tijd is die schrijver-regisseur Sean Anders schreef, en waarbij ik nogal wat waardering voel voor de manier waarop hij domheid weet neer te zetten. Die andere film is Dumb and Dumber To, maar deze Horrible Bosses 2 heeft ie ook zelf geregisseerd. Dat regisseren hem iets minder af gaat dan schrijven blijkt wel uit z’n filmografie, maar in beide zit wel degelijk een stijgende…
Yes, Quentin Tarantino lijkt bijna z’n eigen genre gecreëerd te hebben, waarin hij exploitation-films mengt met snedige dialogen, en dat nu vermengt met ’n soort slasher-western-komedie die eigenlijk alle kanten op vliegt en stiekem ook nog teruggrijpt naar de Noorse mythologie. Misschien dat eigenlijk alles wel samen komt in de naam van de persoon die de titulaire Django zijn primaire motivatie geeft om zich letterlijk te ontketenen: z’n vrouw Broomhilda von Shaft. Hoor je Isaac Hayes’ Shaft-themesong nu…
Oh, wat heb ik af en toe lekker ongemakkelijk maar net zo vaak gewoon luid hardop gelachen om Carnage, de nieuwe van Roman Polanski met in de hoofdrollen Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz. Misschien is het meest treffende woord in deze wel “compact”, omdat alles (op de begin- en eindshots na) zich in het appartement van één van de stellen afspeelt, omdat de film slechts 79 minuten duurt, omdat de…
Weet je wat het is met Quentin T.? Hij maakt films die ik vooral heel cool en vet vind. En als het daar nou bij bleef, dan genoot iedereen daar ook van. Het enige wat een rare bijsmaak geeft bij z’n films, is dat ie van zichzelf denkt dat ie de beste filmmaker van de wereld is. Dat verklaart direct ook de kanttekeningen die ik bij Inglourious Basterds heb. Ook al heb ik weer gruwelijk…