Flikken ze ’t gedomme weer hè, die Belgen, door wederom ’n film van behoorlijke wereldklasse af te leveren waar wij enkel jaloers op mogen zijn. Natuurlijk zijn er in ons land de afgelopen vijf jaar ook wel ’n paar zeer mooie films gemaakt (denk Kan door huid heen, 170 Hz, Hemel en Kauwboy (ik heb nog niet alles gezien, sorry)), maar waar wij ons – mogelijk door het ontbreken van ’n tax shelter? – vooral…
Ik ben niet 100% positief over deze film, maar of dat komt doordat de film me mee liet voelen met ’n type mens dat ik normaliter veracht of vanwege ’n schijnbaar wat afleidend ‘zijplotje’ weet ik niet zeker. Wat overigens niet wegneemt dat ik voor minstens 90% wél positief ben over deze film, want de broer van de man die ooit nóg indrukwekkender debuteerde met de zeer verontrustende en media-kritische documentaire Capturing the Friedmans debuteert nu zelf…
Wat ’n heerlijke film is Seven Psychopaths! Althans: dat vind ik. Als ‘broodschrijver’ denk ik namelijk dat deze film voor niet-schrijvers wel eens wat ‘verwarrend’, too much of overdreven hip zal zijn. Denk Adaptation meets Slipstream, maar dan nog ’n stuk ‘zelfbewuster’. Op IMDb variëren de reacties van “Best screenplay ever” tot “Worst film of the year“, en ook al zou ik me eerder aan willen sluiten bij die eerste quote, dat is ook zwaar…
Mogelijk moet ik beginnen met vertellen dat ik niet echt fan ben van de Lord of the Rings-trilogie. Ik heb Tolkiens boeken ook nooit gelezen, dus waarschijnlijk miste ik de nostalgische verwachtingen die fans van de boeken bij dit soort films wel voelen. En net als bij de LOTR-films heb ik bij The Hobbit: An Unexpected Journey wederom flink wat bewondering voor de technische capaciteiten van Peter Jackson en Weta Workshop, maar regie- en vooral verhaaltechnisch…
Grappig dat ’n film, waarover de grootste discussie op IMDb over irritante hipsters en hun fixed gear-fietsjes gaat, zelf ook nogal wat overbodige hippe elementen toevoegt die je vooral kent uit Guy Ritchie-films (denk Sherlock Holmes). Daarnaast vliegt het scenario (van schrijver-regisseur David Koepp) nogal wat uit de bocht qua flashbacks en -forwards en zul je waarschijnlijk flink wat plotgaten en dommigheden kunnen ontdekken als je er naar gaat zoeken, maar ik moet toegeven dat…
Allereerst: Life of Pi is werkelijk prachtig, of vele vlakken. Regisseur Ang – Brokeback Mountain, Taking Woodstock – Lee levert wederom ’n meesterwerk af, want deze film is weinig minder dan ’n spiritueel platform waarin hij ’n mooie en zeer verrassende visie op ‘God’ neerlegt. En waar ik weet dat er bij het woord “God” direct mensen in de verdediging schieten: wees zo ‘ruimgeestig’ en geef deze film ’n kans, want anders mis je niet…
Naast ’n fijn nostalgisch gevoel naar ’n wereld die nog veel mysterieuzer was, deels omdat ik ‘m natuurlijk (nog) veel minder begreep, biedt Wreck-It Ralph ook heerlijk escapisme van een ‘credit-technisch-Pixar-loos’ Disney, maar je voelt Pixar wel all over deze film. Daarnaast biedt de film ’n aantal verrassende acteurs de kans om hun stemtalenten te tonen en werd ik zo vermaakt dat ik nu eens niet zal gaan zeuren over de traanogen die ik wederom kreeg…
Safety Not Guaranteed is zo’n fijne kleine American indie waar ik gruwelijk van kan genieten (denk Another Earth meets Jeff, Who Lives at Home). Door z’n bescheidenheid is het ook zo’n film die je wel wat dingen wilt vergeven, maar naast ’n mogelijke plot-inconsistentie is er niet veel te vergeven in deze aparte romantische-sci-fi-komedie, want naast ’n geweldige casting, sterke dialogen en ’n zeer oprecht aanvoelende romance is het ook ’n debuutfilm van zowel regisseur…
Heerlijk om wederom ’n classic te kunnen ontdekken, maar ik had eigenlijk niet verwacht dat deze remake van ’n nog klassiekere film (uit 1956) ook nog eens zulke goed geschreven scènes bevatte dat de film, ondanks het vrij absurde gegeven hoe de snatchers naar onze planeet komen, ook qua geloofwaardigheid enorm spannend is. Daarnaast bevat de film ’n aantal scènes die ik waarschijnlijk nooit meer ga vergeten, was het erg fijn om niet alles spoonfed te krijgen…
Het prachtige, indrukwekkende en subtiele Amour is deels ’n film over de onmogelijkheid om waardig oud te worden, maar net zo goed ’n verhaal over hoe liefde ‘groter’ kan zijn dan het leven. Vanwege het onderwerp en de rustige manier van vertellen (wat overigens 100% functioneel is) zal ’n ongeduldig publiek mogelijk moeite hebben met deze arthousefilm (die afgelopen mei de Gouden Palm won in Cannes), maar als je je mee laat voeren, dan zal het…
Grove etnische grappen, ’n baby op zowel coke, XTC als marihuana, ’n heftige claymation-trip, Neil Patrick Harris die zichzelf weer goed parodieert, Oekraïense gangsters, ’n in z’n hoofd geschoten Kerstman en ’n paar nieuwe vrienden die zeker suffer maar net zo verontrustend acteren als Harold en Kumar zelf, of met andere woorden: nee, dit is geen Kerstfilm die je gezellig met de hele familie op Eerste Kerstdag gaat kijken. Maar het is er wel één…
Cloud Atlas zal de geschiedenisboeken in gaan als één van de meest ambitieuze films ooit, en alleen daarom al moet je deze film in de bioscoop gaan zien. Dat de film officieel de titel “independent” mag hebben is opmerkelijk, maar aan de andere kant: hoe onafhankelijk mag je ’n film nog noemen als het budget rond de 100 miljoen dollar lag (en er heel duidelijk ’n Samsung-gadget in de film te zien is)? Overigens ’n…