De naam Shaun White zal bij iedere sportliefhebber wel een bel doen rinkelen, dus ook buiten de ‘snowboardkliek’, maar ken jij de naam Kevin Pearce ook? Na het zien van deze documentaire in elk geval wel, want The Crash Reel vertelt het indrukwekkende, bij vlagen hartverscheurende maar vooral menselijke verhaal over hoe Pearce’ road to the Olympics bruut werd onderbroken door een zware val. Dit verre van standaard sportverhaal gaat over acceptatie, familie, de gevaren van extreme sporten…
Of het nu een remake is van Park – Stoker, Thirst – Chan-wooks origineel uit 2003 of een andere adaptatie van de Japanse mangastrip is weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ie echt gruwelijk minder interessant en heftig is dan het Koreaanse origineel, hoe hard Josh Brolin ook z’n best doet. Maar ook in zijn acteren lijkt de noodzaak om écht diep te gaan en z’n demonen écht te tonen te…
Homefront is zo’n lekker stoere actiethriller die nergens uit de bocht vliegt. De film verrast ook nergens, maar het vrij eenvoudige verhaaltje is gewoon goed uitgevoerd door regisseur Gary – Things to Do in Denver When You’re Dead, Runaway Jury – Fleder, naar een scenario van Sylvester Stallone. En serieuze filmliefhebbers weten natuurlijk allang dat Stallone heel wat meer kan dan wat z’n uiterlijk doet vermoeden, waarmee Homefront in z’n genre gewoon een goed gelukte…
Deze film met een heerlijk foute spoiler in de titel is een beetje Richard Linklaters A Scanner Darkly (niet alleen qua drugservaring, maar ook qua slacker-types uit Linklaters eerdere films) meets kwantummechanica meets spiritualiteit meets Richard Kelly’s Southland Tales, maar dan wel wat ‘kleiner’ uitgevoerd door Don Coscarelli, die mij een jaar of zeven geleden al heerlijk aangenaam verraste met Bubbo Ho-Tep, ook zo’n absurde mix van komedie en horror. En in z’n nieuwste gooit ie daar nog wat…
Mogelijk een wat vreemde eend in m’n recensiebijt, deze musical-documentaire-concertregistratie van, met en over Peaches, de Canadese electrorockkoningin van Berlijn, en ik verwacht dat onderstaande ook niet echt een ‘standaard’ recensie zal worden. Maar dat past dan wel weer perfect bij deze nogal op een niche-markt gerichte ‘film’, wat eigenlijk vooral een concertregistratie is van één van de meest progressieve undergroundartiesten van dit moment. En ik merkte gisteravond in de zeer karig gevulde zaal in…
Het meest opvallende aan Captain Phillips is misschien wel dat het niet die moralistische film is geworden die je na het zien van de trailer kunt verwachten. Paul – The Bourne Ultimatum, Green Zone – Greengrass heeft dit waargebeurde verhaal vooral omgezet naar een erg spannende film, met af en toe wat hints naar grotere problemen, maar hij laat onze westerse morele arrogantie gelukkig behoorlijk achterwege. Dat hij daarbij de waarheid wat heeft verdraaid om het…
Zonder enige schroom kan ik zeggen dat ik The Hunger Games: Catching Fire behoorlijk geweldig vond en een stuk beter dan het eerste deel. Waarschijnlijk is het vooral tekenend dat ik écht al zin heb om volgend jaar het volgende deel te zien, en dat is iets dat niet vaak uit mijn mond/vingers komt. Of ik daar regisseur Francis – I Am Legend, Constantine – Lawrence de credits voor moet geven weet ik niet zeker,…
Van Bill Condon mag je toch wel iets meer verwachten dan een veel te snel en hip geknipte thriller over eigenlijk nog altijd zo’n belangrijk onderwerp? Zou dat een onbewuste reden zijn dat ie zo teleurstelt, dat het meer een bromance is dan de politiek geëngageerde thriller die Julian Assange en Wikileaks verdienen..? Een ideale film voor een trailer die je een belangrijke film doet verwachten, maar helaas: The Fifth Estate is een eenzijdig portret van Assange…
Dreamworld is een zeer kleine en onafhankelijk gemaakte Amerikaanse film, maar die voor liefhebbers van American indies zeker de moeite waard is. Het acteerwerk is zo naturel dat je je afvraagt of er wel geacteerd wordt. Over de alledaagse zoektocht naar liefde, het al dan niet volgen van je dromen, het loslaten van oude ideeën, leren van je fouten, accepteren van jouw tekortkomingen én van die van anderen, et cetera. En gezet in de kunstenaarswereld van…
Jean-Pierre – Delicatessen, Amélie – Jeunet heeft met The Young and Prodigious T.S. Spivet een erg vermakelijke en licht magisch-realistische roadmovie gemaakt, een beetje in de sfeer van Big Fish en Moonrise Kingdom. Net als bij Scorsese’s Hugo is het wel wat lastig om de juiste doelgroep te bepalen, want hij is zeker ook leuk voor kids. Alhoewel zij het drama over een overleden tweelingbroertje en een daardoor wat apathisch geworden gezin waarschijnlijk niet mee…
The World’s End is na Shaun of the Dead en Hot Fuzz de afsluiter van de zogenaamde ‘Cornetto-trilogie’ van regisseur/schrijver Edgar Wright, schrijver/acteur Simon Pegg en acteur Nick Frost. In dit derde deel wordt wederom de vriendschap tussen Peggs en Frosts karakters getest, maar nu niet tegen een zombie-apocalyps- of Agatha Christie-achtige achtergrond; deze gaat op een behoorlijk vermakelijke manier op de science-fiction toer. Maar dan wel science-fiction, weggespoeld met bier, heel veel bier… Het…
Een film die zulke extreme reacties oproept, van “Worst movie ever made” (van één van mijn persoonlijke recensie-helden) tot “Modern day Shakespeare“, is sowieso natuurlijk een must-see voor serieuze filmfans. Dat de film daarnaast geschreven is door Cormac – No Country for Old Men – McCarthy, geregisseerd door Ridley – Prometheus, Alien – Scott met hoofdrollen voor Michael – Shame – Fassbender, Brad Pitt, Cameron Diaz, Penelope Cruz én Javier Bardem, dat maakt het voor…