Shit, dit is weer zo’n film waar ik steeds enthousiaster over word, hoe meer ik er over nadenk (en hoe vaker ik de trailer bekijk). Nu maar hopen dat ik klaar ben met m’n recensie voordat je verwachtingen echt sky high zijn. Want Cedar Rapids is leuk, maar vooral precies zo’n film die ik nodig had afgelopen zondagavond, na een redelijk druk en intens weekend… Ed Helms, bekend van z’n tandentrekkerij en gezichtstatoeage in The Hangover-films,…
In de categorie “meest onbegrepen films van het jaar” staat Wrecked erg hoog. Deze “Adrien Brody wordt wakker in een gecrashte auto met geheugenverlies”-film gaat veel meer over z’n karakters route door ’t vagevuur, op zoek naar vergeving voor al dan niet begane zonden dan dat het over ’t plot van de film gaat. Want dat is inderdaad best mager. En niet dat het de film van ’t jaar is, maar het is wel zo’n…
Er zijn weinig films die het publiek (en de recensenten) zo verdelen als Rubber, een film die op het meest basale vlak gaat over een autoband on a killing spree door Amerika, gemaakt door Quentin – Mr. Oizo – Dupieux. Inderdaad: WTF..?????? Maar Rubber gaat inderdaad over een autoband – op de aftiteling “Robert” genoemd – die ergens in een Amerikaanse woestijn tot leven komt, ontdekt dat ie niet alleen zichzelf in beweging kan brengen, maar…
Ik heb een beetje een ambivalent gevoel bij Steven Soderberghs Contagion. Aan de ene kant weet hij een sfeer neer te zetten die ik nog altijd ‘voel’, en dat is best knap. Aan de andere kant liep ik ook de zaal uit met een “Hey, waar was nou ’t spektakel?“-gevoel. En achteraf gezien is dat deels kritiek, maar ook deels een compliment. Soderbergh gaat namelijk niet voor de standaard Hollywood-formulefilm, en daardoor voelt de film…
Toen ik zojuist de trailer van The Guard terug keek moest ik een paar keer hard lachen. Deze film bevat namelijk ontzettend veel grappige momenten, one-liners, onbedoeld gruwelijk racistische opmerkingen en een ontwapenende nuchterheid die waarschijnlijk echt Iers is. Alhoewel “nuchterheid” en “Iers” natuurlijk niet vaak in één zin gebruikt worden, tenzij er een ontkenning in verwerkt is… ;) The Guard is vooral een tour de force voor Brendan Gleeson. Hij is zo’n acteur die iedereen kent,…
Ondanks dat de aandacht tijdens het laatste Cannes-festival naar die andere Deense regisseur ging (die met Melancholia overigens ook één van de beste films van ’t jaar afleverde, naar mijn bescheiden mening), daar ging Nicolas Winding Refn wel even met de regieprijs aan de haal voor het geweldige Drive, afsluiter van het PAC-festival afgelopen zondag. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met m’n praise voor deze film, maar misschien is het grootste compliment…
Uit betrouwbare bron weet ik dat ik Morvern Callar nog altijd moet zien, en als die film uit 2002 cinematisch net zo verrassend/overdonderend is als deze nieuwe van Lynne Ramsay, dan weet ik het nog zekerder. Want damn!, wat blijft deze film op een indrukwekkende manier hangen. Hij werd afgelopen zondag als derde film vertoond tijdens het PAC-festival, waar ik de vierde film bewust heb laten schieten vanwege m’n vermoeidheid, maar mogelijk kon ik me daardoor…
Ryan Gosling, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti, Evan Rachel Wood, Marisa Tomei en Jeffrey Wright in één film, dat is natuurlijk sowieso smullen van het acteerwerk. Dat George Clooney kan regisseren was natuurlijk al duidelijk (na Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck (ik heb Leatherheads niet gezien)), en hier levert ie ook een gedegen politieke thriller af. Maar ondanks dat de film heerlijk voorbij vloog was ik niet flabbergasted achteraf,…
The Help was de eerste film van het PAC-festival (Pathé Art Cinema) afgelopen zondag. Ik had ‘m bijna geskipt, omdat ik te weinig nachtrust had gehad. Gelukkig was ik toch op tijd aanwezig, want The Help is gewoon een erg mooie film. En door m’n lichte vermoeidheid had ik natuurlijk ook een mooi smoesje om af en toe m’n wangen droog te vegen, want ik kon de momenten die me echt raakten dus mooi ‘verdoezelen’…
Na een 61-urige werkweek lag ik afgelopen zaterdagavond heerlijk onderuitgezakt op de bank. Geen zin in iets al te moeilijks, maar wel in voor een leuke flauwe komedie. En met Wild Target werd ik op m’n wenken bediend. Hij verraste me zelfs, ook al is dit wel een échte ‘love it or hate it’-komedie, want flauw is ie zeker. Het juiste bijvoeglijke naamwoord voor zo’n komedie is deadpan, iets wat vrij lastig naar ’t Nederlands…
Ik zal eerlijk toegeven dat ik tijdens het kijken naar Double Take niet helemaal door had wat de Belgische media-artiest-met-een-zeer-bovengemiddelde-interesse-voor-Alfred-Hitchcock Johan Gimonprez nu precies wilde, maar nu deze documentairefilm een paar dagen in m’n hoofd heeft rondgedoold lijkt hij toch vooral een zeer interessante bijdrage te hebben geleverd aan de al overvolle ‘bibliotheek’ aan onderzoeken, essays en boeken over de geniale Alfred Hitchcock. En langzaam beginnen er zich wat ’theorieën’ in mijn hoofd te vormen,…
Is het nou Miike Takashi of Takashi Miike…? Wat het ook is, met 13 Assassins (sorry dat ik de orginele titel niet gebruik) levert de ‘shock’-regisseur van o.a. Audition en Ichi the Killer een geweldige samuraifilm af, die zeker de herinnering aan de grote films van Kurosawa oproept. Want deze film mag mogelijk vooral bekend zijn vanwege het 45-minuten durend eindgevecht – dat ook geweldig is – de aanloop naar dat gevecht toont een ‘rust’…