Ook al voel ik dat ‘ongemakkelijk realisme’, waar Andrea – Fish Tank, Red Road – Arnold inmiddels bekend om staat, lang niet altijd even graag, ze weet die sfeer in haar erg opmerkelijke versie van Wuthering Heights wel zeer goed neer te zetten. Je moet er alleen wel de rust voor hebben en de tijd voor willen nemen om je onder te laten dompelen. Want dan is ie zeker indrukwekkend en blijken al die donkere…
Voor mij persoonlijk is Uncertainty een erg belangrijke film, maar dat heeft meer met de structuur dan met de inhoud te maken. Het is namelijk een wat experimentele film die als film helaas niet helemaal uit de verf komt, ondanks de prachtige cinematografie. Een verliefd stel gooit midden op de Brooklyn Bridge een muntje op en besluit aan de hand daarvan hun Fourth of July door te brengen. De één rent richting Manhattan, de ander richting…
Ook al kwam de documentaire mogelijk wat moeilijk van de grond – Jonathan Demme en zelfs Martin Scorsese werden ooit aan dit project gekoppeld – uiteindelijk weet The Last King of Scotlands regisseur Kevin Macdonald een vrijwel perfect en compleet verhaal te vertellen over één van de meest indrukwekkende muzikanten van de afgelopen vijftig jaar. Als ik als reggae-leek moet antwoorden op de vraag hoe ‘waar’ de tagline “the definitive story” is, dan zou ik…
De reden dat Mel Gibsons nieuwste onder twee titels uit wordt gebracht heeft mogelijk te maken met de straight-to-VOD-release in Amerika. Wij Europeanen mogen de volle mep betalen voor deze film over een professioneel overvaller die in een Mexicaanse ‘gevangenis’ terechtkomt en daar via allerlei slinkse wegen uit moet zien te komen. Tussendoor moet hij ook nog een jong manneke zien te redden, want door de te verwachten ontsnapping kan zo’n Amerikaanse film natuurlijk niet…
Ik kan me nog exact ’t moment herinneren dat ik kennis maakte met Charles Bukowski’s werk, toen ik in ’n boekwinkel een boek van ‘m opensloeg en meteen gegrepen was door de eerste zin die ik las. Ook heb ik Theo Maassen ooit bedankt dat ie mij en vele anderen kennis liet maken met Bill Hicks, toen hij één van de Zomergasten was. En afgelopen zondag zag ik And Everything Is Going Fine, een documentaire…
Ik verschuil me wel vaker achter ’t zinnetje “…één van de lastigere films om te recenseren“, en ik voel ‘m nu ook weer opkomen, ware het niet dat ik drie dagen later nog altijd behoorlijk geïntrigeerd ben door deze nieuwste van David – A Dangerous Method, Videodrome – Cronenberg, en dat is een steeds groter compliment aan ’t worden. Want naast ’t feit dat Cronenberg zeer gedurfd zo’n risicovolle film aflevert, die het publiek zeker…
Eén van de grotere verrassingen van dit jaar, deze driedelige Britse miniserie met drie totaal verschillende onderwerpen en individuen, gezet in een zeer nabije maar technologisch nét iets verder gevorderde toekomst. Elke aflevering heeft een andere cast en regisseur en een compleet ander onderwerp, maar allemaal met eenzelfde ’techno-paranoia’ gevoel. Dat maakt deze tv-miniserie heerlijk scherp, en dan is ie ook nog ontzettend goed geschreven… Het knappe aan de scenario’s van journalist en tv-presentator Charlie…
Eigenlijk had ik weinig zin in wéér ’n nieuwe Spider-Man-film, mogelijk omdat in m’n herinnering Spider-Man 3 nogal tegenviel. Ik had de trailers dan ook aardig vermeden, en vond ’t verhaal ook wat verdacht, aangezien ik ’t voorgevoel had dat Peter Parkers spinnenbeet misschien vooropgezet was, en dat was in de ‘originele’ Spider-Man uit 2002 helemaal niet ’t geval. Maar ik had dus niet alleen de verkeerde veronderstelling qua verhaal (niks geen prequel of sequel), m’n…
Deze film had op geen slechter moment in de sneak kunnen komen dan op de dag nadat ik het prachtig pijnlijke De rouille et d’os zag: een niet-romantisch maar o zo aangrijpend liefdesverhaal met gebroken en subtiele karakters dat zó realistisch werd gebracht dat het pijn deed. The Five-Year Engagement is vrijwel compleet ’t tegenovergestelde, waardoor ik de hele film aan die Franse film zat te denken. Ondanks de aanwezigheid van a shitload aan herkenbare gezichten in…
Ik denk dat ik er goed aan doe om zo snel mogelijk deze recensie te schrijven, want hoe langer ik wacht, des te groter de kans dat m’n praise voor deze film ongeloofwaardige vormen aan gaat nemen, want wát een prachtige, menselijke, pijnlijke maar ook o zo mooie film is dit zeg. En dan begint en eindigt de film ook nog met een nummer van Bon Iver. Ja, deze gaat erg lang blijven hangen… De rouille et…
De reden dat deze film in Nederland nog altijd niet/nooit is uitgebracht is waarschijnlijk vrij ingewikkeld, net zoals het recenseren van deze documentaire ongelooflijk lastig zal worden. Toen de film in Amerika uit kwam ging iedereen er vanuit dat men écht naar het heel snel afglijden richting zeer diepe afgrond van de Oscargenomineerde acteur Joaquin Phoenix zat te kijken, maar ook toen heerste er al wat twijfel, want mogelijk was het wel nep. En na…
Het opzettelijk eenvoudige verhaal van Joost van Ginkels debuutfilm is een gedurfde keuze, maar dat levert, in combinatie met ’t gegeven dat de hoofdpersonen in gebarentaal met elkaar dienen te communiceren, wel flink wat ruimte voor eigen interpretatie op. Versterk dat met prachtige cinematografie en een paar geweldige locaties en ’t levert in elk geval een verrassende en opmerkelijke Nederlandse film op, die mijn kritiek, dat er in Nederland weinig risicovolle films worden gemaakt, nogal ondermijnt……