Ik moet eerlijk bekennen dat ik afgelopen zondag weer in de valkuil trapte, doordat ik veel te analytisch deze klassieke western bekeek. Ik voelde direct na afloop dan ook ’n lichte teleurstelling, bedacht me ook dat ik The Treasure of the Sierra Madre, The Wild Bunch en Rio Bravo veel ‘vermakelijker’ vond, maar moet óók toegeven dat de film wel erg lang nasuddert in m’n hoofd. De film staat natuurlijk ook niet voor niets op nummer…
Actrice Sarah – My Life Without Me, Dawn of the Dead – Polley levert met haar tweede film als regisseuse (wederom?) een opmerkelijke en risicovolle film af, die vanwege het gekozen perspectief en een ongemakkelijke combinatie van realisme en kunstmatigheid niet iedereen aan zal spreken, denk ik. Maar als de film je raakt, dan zou ie je ook wel eens hard kunnen raken… Michelle Williams speelt de hoofdrol als dromerige, rusteloze en kwetsbare Margot, een…
En weer trap ik er in..! Na From Paris with Love, Colombiana, Transporter 3 en Taken (ja, die vond ik ook behoorlijk irritant, helaas) heeft Luc Besson weer een film geschreven en geproduceerd waarin ik me ontzettend ergerde aan de simpel- en stomheid van het scenario. Nu moet ik toegeven dat voor ’n ongetrainde kijker Lockout waarschijnlijk genoeg vermaak zal bieden, en mogelijk als je minder kritisch bent zie je de dingen die ik hieronder aan…
In deze Iraans/Franse animatiefilm zien we het autobiografische levensverhaal van Marjane Satrapi, die van jong meisje tijdens de Iraanse (islamitische) revolutie opgroeit tot moderne Iraanse vrouw in Parijs. Het verrassende aan deze film is dat het eerste deel van ’t verhaal, als Marjane zelf nog jong is, erg doet denken aan een geschiedenisles op de basisschool of brugklas, en dat stond me initieel wat tegen. Maar als Marjane in de film opgroeit verandert de manier van vertellen…
Okay, Casa de mi Padre is één grote quatschfilm. Bij vlagen hilarisch, het plezier dat de makers op de set hadden straalt overal vanaf, voor 99% Spaans gesproken (ook door Will Ferrell, die de hoofdrol speelt), met wat links naar cultheld Alejandro Jodorowsky, maar toch verwacht ik dat deze de Nederlandse bioscopen niet gaat halen. De film is namelijk zo’n weirde combinatie van telenovela (zo’n Spaanstalige soap), overduidelijk en extreem low budget filmmaken (er werd meer…
The Dark Knight Rises is de ontzettend grootse afsluiter van Christopher Nolans origins trilogy van onze vleermuizige vriend die ik deels om ’n geheel andere reden behoorlijk geweldig vond, maar waar ik als film toch ook wel wat op aan te merken heb. Dat betreft vooral ’t scenario, en daarin word ik misschien best wat zeikerig. En een aardig deel van me wil ook helemaal geen kritiek spuien, want ook ik heb me gruwelijk goed vermaakt. Daarbij…
Pixars nieuwste animatiefilm begint overweldigend mooi en leuk, lijkt wat kinderachtiger dan z’n voorgangers, is over het algemeen ontzettend vermakelijk, met een erg sterke ‘voice cast’ (Billy Connolly blijft natuurlijk één van de grappigste mensen op aarde), maar lijkt op ’t eerste gezicht ook meer een Disney-sprookje dan een Pixar-verrassing. Dat zullen de jongsten alleen maar geweldiger vinden, al zitten er wel wat enge actiescènes in voor de allerkleinsten, maar Brave miste voor mij wel…
Als je je gewoon aan de feiten houdt, dan kun je zeggen dat Lenny Bruce het pad voor alle hedendaagse komieken effende om te kunnen zeggen wat je wil zeggen, maar hier wel voor betaalde met z’n leven. Dat zou je ontzettend kunnen dramatiseren – wat overigens geweldig gebeurt in mijn favoriete film aller tijden – maar enkel de feiten in deze documentaire bezorgden me gisteravond ook al kippenvel. Daarnaast zijn ook vrijwel alle grote…
The Royal Tenenbaums is Wes Andersons derde film die ik een jaar of tien geleden al eerder zag, maar ik afgelopen vrijdag toch weer vrij ‘vers’ herontdekte. Een komedie over een depressieve familie, maar dan wel zo’n komedie waarbij je niet helemaal door hebt of het wel altijd gepast is om te lachen. En achteraf gezien bezorgt Owen Wilsons betrokkenheid als schrijver mij een extra rilling. Maar ook als je hier niets over weet, dan…
Mogelijk doordat ik het niet verwachtte, maar Madagascar 3 is een stuk leuker dan Ice Age 4. Nu is vergelijken niet nodig, maar ik vind het opmerkelijk dat deze serie – over een leeuw, zebra, nijlpaard en giraffe die in deel 1 de Central Park Zoo ontvluchtten maar in deel 2 er weer alles aan deden om terug te komen – eigenlijk steeds leuker wordt. Beste toevoeging is waarschijnlijk het circus, want hierdoor worden er…
In deze nieuwe van de Duplass-broers laten ze hun acteurs mogelijk wat minder improviseren dan in hun eerdere films (The Puffy Chair, Cyrus), maar herken je wel hun oprechte realisme. Daarnaast voegen ze nu een vleugje ‘magie’ toe, dat cynici als blowers- of hippiewijsheid zullen afdoen, maar door hun scherpte (in zowel dialogen als verhaallijn) raakten ze me wederom behoorlijk. Hun mumblecore-achtergrond geeft de film ’n extra realimse, en in combinatie met bescheiden locaties krijgt…
Dit vierde deel in de Ice Age-franchise is ’n echte familiefilm en eigenlijk de eerste van de vier waarbij ’t me opviel dat ik ‘m iets te ‘kindvriendelijk’ vond. “Kinderachtig” vind ik iets te negatief klinken, want ik heb zeker wel genoten, maar de vele nieuwe en zeer kleurrijke karakters lijken vooral te zijn toegevoegd om ’t wat kale verhaaltje te verdoezelen en de jongsten te vermaken. Daarnaast worden tieners gelokt door de stemmen van…