Maker Jan van IJken mag op www.facinganimals.com dan wel zeggen dat z’n film “…not a pamphlet against intensive farming, but a visual essay about the complex, intriguing and sometimes confusing relationship between man and animal.” is, maar hij deed ’t bij mij wel erg goed als extra eye-opener, want wát ’n heftige, pijnlijke maar ook ontzettend goed gemaakte documentaire is dit. Van IJken vindt ’n perfecte balans tussen het tonen van de gruwelijkheden die plaatsvinden zodat…
Op de één of andere manier krijg ik wel eens extra sympathie voor ’n film, vooral als ie nogal snel wordt afgezeken door ’t mainstream-publiek. Mainstream-horror-publiek in deze. Daarnaast is The Bay ’n bewuste mockumentary van de regisseur die ons ook ooit Rain Man, Good Morning Vietnam en recentelijker het geweldige You Don’t Know Jack voorschotelde, among a lot of others. Dat Barry Levinson nu met ’n redelijk gekunstelde maar zeker opmerkelijke found footage-film over de…
Er was ’n tijd dat ik ‘de nieuwe Kevin Smith’ zo snel mogelijk moest zien. Bij Red State was dat niet ’t geval, wat mogelijk komt door z’n tegenvallende Cop Out, maar ook doordat ik weinig tamtam hoorde rondom deze film. Nu ik ‘m heb gezien begrijp ik het ontbreken van die spreekwoordelijke tamtam wel, maar op één of andere manier vond ik Red State zeker wel vermakelijk. Mogelijk omdat het overduidelijk laat zien hoeveel…
The Raven is ’n toonbeeld van ’n film die valt of staat bij je verwachtingen. Verwacht je een intieme kijk in het hoogstwaarschijnlijk getroebleerde leven van Edgar Allan Poe, één van ’s werelds grootste (horror)schrijvers, dan kom je bedrogen uit. Al is de film waarschijnlijk wél geïnspireerd op het nogal eigenaardige einde van Poe’s leven. Verwacht je echter ’n wat aparte kostuumfilm waarin wel degelijk wat gruwelijkheden voorbijkomen, zoals je die mogelijk kent uit de Poe’s verhalen…
Waar Rodrigo Cortés zich in z’n ‘debuut’-film Buried wel móest inhouden, omdat de locaties en karakters door ’t interessante gegeven tot ’n minimum waren beperkt, daar lijkt ie dat in Red Lights nogal graag te willen compenseren, want deze film bevat juist téveel. Zoals teveel zijlijntjes en afleidende bijrollen die nergens echt nuttig lijken en juist wat in de weg zitten. Daarbij bevat de film een compleet uit de bocht vliegende climax, die me heel…
Helaas, waar ik behoorlijk hard moest lachen om het eerste deel, die over-the-top ‘fout’ was, daar gaan ze met dit tweede deel aardig de mist in. Blijkt dus toch lastig om de juiste balans tussen quatsch, siliconen, verhaal en horror te vinden. Je kunt dan ook beter het eerste deel nog een keer kijken, dan dat je geld uitgeeft aan deze. Ondanks de aanwezigheid van good old Gary Busey én David – The Hoff – Hasselhoff……
Het regisserende stel achter het behoorlijk angstaanjagende Open Water komt nu met zo’n horrorfilm waar veel jonge vrouwelijke actrices zich in moeten ‘bewijzen’, en in dit geval is het Silent House, over een jonge vrouw in een huis dat meer is dan enkel een huis, of toch niet? De jonge actrice die zich makkelijk staande houdt is Elizabeth Olsen, de rijzende ster uit Martha Marcy May Marlene. De film houdt zich, ondanks dat ie af…
Okay, ik geef ’t meteen toe: ik vond Prometheus gruwelijk geweldig en al het wachten meer dan waard..! Ook al geef ik graag toe dat alle eyecandy mij ook altijd iets té enthousiast kan maken (ik denk bv. aan The Dark Knight), ik heb nu ’t gevoel dat de film het ‘genre’ “classic” al verdient. En ’t wordt een grote uitdaging om niet uren door te blijven typen hieronder ;). Over het verhaal zal ik weinig…
De tweede in m’n pre-Prometheus–Alien-marathon was natuurlijk James Camerons Aliens, een gruwelijk ‘vet’ vervolg dat zeven jaar later werd gemaakt, maar zich wel 57 jaar later afspeelt. Qua diepgang op het eerste oog wat minder intrigerend, maar het lijkt wel dat Cameron z’n maatschappijkritiek ook in deze film al kon combineren met z’n kenmerkende sterke vrouwenrollen. En ik denk dat deze film ’t in 2012 nog altijd goed zou doen in de bioscoop; in elk…
Met de aanstaande release van Prometheus vond ik ’t toch wel eens tijd om de Alien-quadrilogie nou eens goed te bekijken. Gisteren was het zover, en ik kwam er tijdens ’t kijken van deze vier films achter dat ik dit eerste deel in elk geval nooit helemaal gezien had (en van de overige delen ook enkel stukken uit Alien: Resurrection op TV). Natuurlijk kende ik de ‘geboortescène’ met John Hurt wel, wist ik wie de uiteindelijke…
Horrorfilms die zulke extreme en uiteenlopende reacties oproepen (bv. op IMDb) zijn vaak de interessantste, en dat is met The Woman in mijn ogen ook ’t geval. Allereerst is ’t een vrij verontrustende film die mij een paar keer een aardig ongemakkelijk gevoel gaf, maar ik vond ’t naast een aardige puzzel ook behoorlijk interessant, en zoals ’t een goede film betaamt: hij is op meerdere manieren te interpreteren. En inderdaad: naar het einde toe…
Geproduceerd en mede geschreven door Joss – Buffy the Vampire Slayer, The Avengers – Whedon en geregisseerd door Drew Goddard (schrijver van o.a. Lost én Cloverfield) komt er nu een ‘horrorfilm’ die zo off the map gaat dat je je verwachtingen mogelijk bij moet stellen. Als je van standaard hedendaagse horror houdt: ja, zo’n verhaal zit er ook in. Maar als je alleen dát wilt, dan weet ik niet of je deze film gaat trekken. Het…