Red State (2011)

Er was ’n tijd dat ik ‘de nieuwe Kevin Smith’ zo snel mogelijk moest zien. Bij Red State was dat niet ’t geval, wat mogelijk komt door z’n tegenvallende Cop Out, maar ook doordat ik weinig tamtam hoorde rondom deze film. Nu ik ‘m heb gezien begrijp ik het ontbreken van die spreekwoordelijke tamtam wel, maar op één of andere manier vond ik Red State zeker wel vermakelijk. Mogelijk omdat het overduidelijk laat zien hoeveel malloten er in de Verenigde Staten van Amerika rondlopen, maar ook wel doordat ik op ’n gegeven moment moest denken aan iets waar überheld Bill Hicks in American: The Bill Hicks Story het over heeft. En misschien is daar Smiths motivatie om deze low-budget cultfilm te maken ook wel te vinden…

Het verhaal
Het onevenwichtige verhaal vertelt over drie geile highschool-jochies die on-line een vrouw vinden die wel in is voor ’n kwartetje. Helaas blijkt ze één van de leden van ’n streng-conservatieve-christelijke-militante-inteelt-achtige kerk te zijn. Je kent ze wel: bij de dood van ’n homoseksueel demonstreren ze met borden waarop staat dat het een straf van één of andere god is. De drie geilaards komen er al snel achter dat de kerk het niet bij demonstreren alleen houdt, en als eenmaal duidelijk wordt wat er zich op ’t terrein van het kerkgenootschap allemaal afspeelt wordt de ATF erbij gehaald (het Bureau for Alcohol, Tobacco and Firearms), en dan knalt de poep tegen de spreekwoordelijke ventilator.

Hicks’ cynisme
Ik ga van het verhaal verder niets verklappen, enkel dat ik wel heel sterk moest denken aan Bill Hicks’ ontdekking dat in 1993 – bij de belegering van de Branch Davidians van David Koresh in Waco, Texas – het waarschijnlijk de ATF was die uiteindelijk die hele sekte heeft vermoord. Volgens Hicks om het Amerikaanse volk te tonen dat je je maar beter niet al te heftig tegen de gevestigde orde in moet gaan (om te tonen dat “state power always wins!“), want dan worden er wel manieren gevonden om je eerst zwart te maken en daarna gewoon te vermoorden.
Dat cynisme lijkt Kevin Smith niet vreemd, maar in elk geval: het is één van de thema’s in deze film…

Acteurs
Verder is het echter nogal ’n mengelmoes van aardige dialogen, over-the-top geweld, B-film achtige retards, en ga zo maar door. De kerk wordt aangevoerd door Abin Cooper (Michael Parks), die de schuld van alle problemen in de wereld bij onze tolerantie jegens homoseksualiteit en de vrijere seksuele moraal legt. Z’n preken zijn voor ’n buitenstaander zowel zorg- als lachwekkend, maar Smith heeft dit zo geschreven dat ik op één of andere manier wel kon geloven waarom z’n volgelingen, waaronder Oscarwinnares Melissa – The Fighter – Leo, er in mee gingen. Het groepje geile jochies wordt aangevoerd door Michael – Gentlemen Broncos – Angarano, terwijl het hoofd van de ATF-divisie gespeeld wordt door good ol’ John Goodman, overigens bijgestaan door Lafayette’s vriendje Jésus uit True Blood.

Conclusie
Ja, af en toe zie je Kevin Smith er wel doorheen. Zo zitten er kleine dingetjes in het plot die vernuftiger zijn dan in eerste instantie lijken. Ook heeft ie qua expositie wel ’n slimme manier gevonden om uit te leggen hoe die kerk zo geïsoleerd is komen te staan. Het acteerwerk is ook meer dan voldoende, en ik denk dat Smith deze film ook zag als slechts ’n lekker rellerig experiment in low-budget onafhankelijk filmmaken. Toch zou ik ’t niet erg vinden als hij weer terug gaat naar de wereld van Jay en Silent Bob, want dáárin excelleerde hij, hier niet echt…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0873886

P.S. ik heb het genre “horror” hieronder vermeld omdat Smith de film zélf zo promoot; het betreft hier dan wel horror omdat de karakters zulke creepy en/of lompe beslissingen nemen, niet omdat de film echt eng of overdreven bloederig is…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *