Train to Busan Presents: Peninsula (2020)

Beter bekend als Train to Busan 2 of gewoon Peninsula, is Train to Busan Presents: Peninsula het (logische?) vervolg op de grote Koreaanse ‘snelle-zombies’-hit Train to Busan uit 2016. Qua vermaak een stuk ‘slicker’ dan het origineel, qua originaliteit en vooral motivaties een stuk minder, maar de heerlijke over-the-top-fake-maar-vette autoraces (met CGI als in de allerbeste games) maken dat weer grotendeels goed. Met andere woorden: ik vermaakte me meer dan verwacht met deze film, die…

Tenet (2020)

Christopher ‘King of the Mindfuck‘ Nolan is terug met een film die er alles aan doet om jou met een “WTF..!???“-gevoel de bioscoopzaal uit te laten lopen – ja, dit was mijn eerste bioscoopbezoek sinds begin maart! – maar nog geen anderhalve dag later moet ik concluderen: Tenet is zeker niet Nolans beste film. Versterkt door een ‘Zimmer-imitatie musical score’ voelde behoorlijk veel vrij bekend aan. Om de film kort samen te vatten: denk Interstellar…

Project Power (2020)

Het is nog veel te vroeg om het een nieuw ‘genre’ te noemen, maar Project Power past eigenlijk in exact dezelfde Netflix-koker als The Old Guard: vermakelijke big budget-formule-actie met een licht mysterieuze link, aangeboden met een beetje hap-snap-snack engagement (“met influencer-diepgang” raasde wat door m’n hoofd). En mogelijk had het iets met verwachtingen te maken, maar ik genoot makkelijker (en meer) van deze nieuwe van Jamie Foxx en Joseph Gordon-Levitt, dan van die van…

The Old Guard (2020)

Ja, The Old Guard is vermakelijk entertainment, overduidelijk (en opvallend) gecast en -maakt met inclusiviteit in het achterhoofd, en lijkt eigenlijk een mix van (en/of jatwerk uit) Assassin’s Creed, Wonder Woman, Logan, Interview with a Vampire en Terminator: Dark Fate (waarbij ik ‘m qua kwaliteit zeker onder Logan en Interview… zou plaatsen, maar ook boven die laatste Terminator-film). Maar de reden dat een collega-recensent zijn oordeel vrij simpel terugbracht tot “X-Men: The Expendables Edition” zit…

The Lovebirds (2020)

De beste manier om van deze simpele komedie-versie van Queen & Slim (met een vleug Date Night en een zoutkorreltje Crazy, Stupid, Love.) te genieten, is door te vergeten dat ie van de regisseur van The Big Sick is, maar juist geregisseerd is door de schrijver van Wet Hot American Summer. Want zonder verwachtingen is The Lovebirds een lekker tussendoortje, waarin veel bekende elementen worden gecombineerd, dat door de vrij aardige chemistry tussen de hoofdrolspelers…

Murder Mystery (2019)

Yes, na het ‘gedoe’ rondom het nuanceren van m’n recensie van Planet of the Humans, had ik even behoefte aan makkelijk vermaak, en precies dát levert Murder Mystery. Zo simpel als de titel klinkt, zo is de film ook. Precies wat ik nodig had, en om het in één zin samen te vatten: Murder Mystery is een lekkere pretentieloze en zelfspottende versie van Knives Out, die ik juist wat te gekunsteld vond. Precies wat je…

Underwater (2020)

Weet je, je hebt Underwater waarschijnlijk al een aantal keren gezien, en ook in betere varianten. Denk aan The Abyss, Alien of The Thing: horrorspanning op een plek waar je eigenlijk niet kunt ontsnappen. En mogelijk lijkt ie wel het meeste op Leviathan,uit 1989, een beetje een vergelijkbare guilty pleasure. Want ik geef het eerlijk toe: ik liet me aardig meevoeren in de spanning van deze lekker simpele formule-invulling, over een onderzees boorplatform op de bodem…

Ip Man 4: The Finale (2019)

Mede doordat ik aardig genoot van de eerste drie delen van Ip Man, een biografie-franchise over de voormalig Wing Chun-trainer van Bruce Lee, ging ik vol goede moed ook deze ‘finale’-film in. Juist ook omdat ik m’n reguliere afkeer tegen franchises bij de eerdere delen niet voelde, en omdat vooral Donnie Yen de hoofdrol gewoon erg sober en (ogenschijnlijk) authentiek neerzet. Maar nu dit vierde en laatste deel ineens grotendeels gezet is in San Francisco,…

Bad Boys for Life (2020)

Yes, Bad Boys for Life biedt vrijwel hetzelfde heerlijke escapisme als de twee eerste delen die ongeveer 20 (!) jaar geleden uit kwamen. Mijn eerste reactie na afloop: “Damn, die Belgisch-Marokkaanse makers Adil en Bilall (van Black en Patser) mogen wel fuckin’ trots zijn op hun Hollywooddebuut..!” Even later kon ik dat best authentiek aanvoelende ‘straat-gevoel’ wat beter nuanceren, waarin ik mogelijk wat ver ging door het te koppelen aan de veelal mindere authentiek aanvoelende…

True History of the Kelly Gang (2019)

Het lijkt dat je het meeste geniet van True History of the Kelly Gang, als je zo min mogelijk weet over het reguliere verhaal over wie deze ‘Australische Robin Hood’ was. Want ondanks dat de film in de openingstitel al toont dat er met de ‘waarheid’ wordt gespeeld, zijn veel Australiërs nogal pissed over deze film. Mede dus, omdat het verhaal niet strookt met wat Australische geschiedschrijvers hen doen geloven. Ik kende Ned Kelly enkel…

Guns Akimbo (2019)

Inhoudelijk ben ik deze film – anderhalve maand na het zien in een preview – al vrijwel geheel weer vergeten, maar wat ik me nog wel herinner: dit soort over-the-top-films gaat ontzettend vaak net zo ontzettend mis, maar dat was hier niet echt het geval. Ik vermaakte me meer dan voldoende met deze enorme quatschfilm, gezet in een nabije (en dystopische) toekomst. Over een trollende nerd (Daniel – Harry P., Swiss Army Man – Radcliffe)…

Ford v Ferrari (a.k.a. Le Mans ’66 – 2019)

Ford v Ferrari, in Nederland uitgebracht als Le Mans ’66, won afgelopen zondag maar liefst twee Oscars (voor editing en sound editing). Iets wat een duidelijke bevestiging is van mijn gevoel bij de film: het hele verhaal verloopt heerlijk soepel, en dat zit natuurlijk vooral in de editing. Iets dat mij normaliter enkel opvalt als het heeeeeeeeeeeeeeeeeel slecht of echt goed is, en het tweede bleek hier dus het geval. En met een paar topacteurs…