Het leukste aan The Pope’s Exorcist vond ik m’n filmvriendin wakker maken tijdens de meest heftige scènes in de film, om haar vervolgens lichtelijk uit te lachen dat ze dacht in een nachtmerrie wakker te worden. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik zelf ook een paar keer wakker werd tijdens deze film – één keer dacht ik zelfs ’t volume wat lager te kunnen zetten, want droomde dat ik thuis op de bank per…
Allereerst: wat mogen ‘wij’ filmkijkers blij zijn met het enorme (komische) talent van Taika – Jojo Rabbit, What We Do In The Shadows, Thor: Ragnarok – Waititi. Hij weet namelijk al m’n kritiek op de laatste twee Marvel-films (Morbius en Doctor Strange in the Multiverse of Madness) te weerleggen door een flinke hoeveelheid plot op heerlijke en overzichtelijke wijze in amper twee uur te stoppen. Maar dan zó vernuftig en/of grappig, dat ik geen moment…
Het lijkt dat je het meeste geniet van True History of the Kelly Gang, als je zo min mogelijk weet over het reguliere verhaal over wie deze ‘Australische Robin Hood’ was. Want ondanks dat de film in de openingstitel al toont dat er met de ‘waarheid’ wordt gespeeld, zijn veel Australiërs nogal pissed over deze film. Mede dus, omdat het verhaal niet strookt met wat Australische geschiedschrijvers hen doen geloven. Ik kende Ned Kelly enkel…
Het fijne aan een regisseur met een duidelijke signatuur is dat ik het me nu heel makkelijk kan maken: als je Kiss Kiss Bang Bang leuk vond, dan zul je The Nice Guys geweldig vinden, punt. Ik ben zelfs van mening dat Shane Black de balans tussen humor en actie nu nóg beter onder de knie heeft dan in die film met Robert Downey Jr. en Val Kilmer, waarbij Ryan Gosling een heerlijke ‘drollerigheid’ tentoonspreidt…
Ondanks dat er zeker wel wat aan te merken is op dit regiedebuut (!) van Russell Crowe – die zelf ook de hoofdrol voor z’n rekening nam – was ik ook aardig onder de indruk. Niet alleen vanwege de hoge production value, maar ook omdat Crowe gewoon vakkundig een vrij ‘klein’ verhaal vertelt, gezet tegen de nasleep van een epische (in heftige flashbacks getoonde) veldslag uit de Eerste Wereldoorlog. Dat z’n portrettering van voormalige vijanden…
Yes, ik zat er werkelijk héérlijk in, in deze remake van de eerste twee ‘Christopher Reeve’-Superman-films. Okay, op een paar momenten zie je door de visual effects de film niet meer, maar ondanks een paar kleine kritiekpunten pakte de film me stevig beet en vond ik ‘m veel beter dan vrijwel alle remakes en reboots van de laatste jaren. En ik durf zelfs te beweren, zeker voor tieners die deze film nu zien en de…
Verwacht niks en Broken City is aardig vermakelijk. Voel hoe alle elementen van ’n klassieke film noir aanwezig zijn en raak nogal teleurgesteld in het mis slaan van de juiste ‘sfeerplank’. Daarbij voelt het scenario nogal gekunsteld gecompliceerd aan (wat het eigenlijk nooit wordt), en maakt de aanwezigheid van Russell Crowe, Jeffrey Wright, Catherine Zeta-Jones, Barry Pepper en vooral Mark Wahlberg deze minpunten maar voor ’n deel goed. Lekker voor ’n druilerig avondje op de…
Nee, The Man with the Iron Fists is géén goede film. Eigenlijk ’n behoorlijk slechte. Wu-Tang Clans mede-oprichter RZA maakt dan wel heel enthousiast z’n schrijf- en regiedebuut met deze over-the-top kung fu extravaganza, en ik vind het ook best knap dat hij met behoorlijk wat doorzettingsvermogen zoiets ‘groots’ heeft weten te maken, maar als je kritisch naar deze film kijkt en ‘m serieus neemt, dan heb je zeer veel te zeiken. Als het je…
Allereerst: ik heb weinig met musicals. Ik genoot overigens stevig van Baz Luhrmanns spektakelstukken Romeo + Juliet en Moulin Rouge! en heb in m’n hele leven één musical in ’t theater gezien (Turks Fruit; die ik geweldig vond toen). Ook zag ik Chicago in de bioscoop, maar ik genoot bv. veel meer van John Turturro’s musical-drama Romance & Cigarettes. Na deze introductie: Les Misérables is ’n prachtige productie, gebaseerd op ’n prachtig verhaal, met ’n…
Okay, om maar met de deur in huis te vallen: The Next Three Days is de minste van de door Paul Haggis geregisseerde films. Ik denk dat het voor mensen die niet zoveel films kijken wel een spannende thriller is, maar als je iets kritischer bent, en weet waar Haggis wél toe in staat is, dan stelt deze film toch wel teleur. In The Next Three Days (wat overigens een remake is van Pour elle…
Zal ik maar met de deur in huis vallen en lekker ‘krantenkopgeil’ roepen: Robin Hood is de teleurstelling van het jaar, of moet ik dat nuanceren door te melden dat dit natuurlijk alleen kan doordat ik veel meer had verwacht? Iets wat ik bij andere actiefilms als Prince of Persia, Iron Man 2 en zeker bij Clash of the Titans niet heb, waardoor daar de teleurstelling nooit zo groot kán zijn… Ik kan nu hard…
Dat State of Play mede geschreven is door Tony Gilroy, schrijver en regisseur van Duplicity en vooral Michael Clayton, maakt de film waarschijnlijk een stuk beklemmender en geloofwaardiger. Want op een gegeven moment dacht ik wel heel even aan Michael Clayton. Maar toch ook aan All the President’s Men en de betere Grisham-verfilmingen. Dat de film gebaseerd is op een zes-uur-durende BBC-serie, dat heeft eigenlijk maar één groot nadeel. En dat is jammer, want door…