The French Dispatch (2021)

Ja, The French Dispatch is zeer duidelijk een Wes Anderson-film. Maar misschien wel té duidelijk? Het is ook een hommage aan journalisten met lef (vooral die van The New Yorker in de jaren 50/60), een ode aan verhalen vertellen, met een knipoog naar de Nouvelle Vague. De film zit echter ook zó vol met Andersons (soms aandoenlijke, soms over-aanwezige) poppenkaststijl, met ontzettend veel leuke beeld- en taalvondsten, dat het niet raar is als je de…

No Sudden Move (2021)

Weet niet hoe vaak Steven Soderbergh z’n laatste film al aangekondigd heeft, maar No Sudden Move liet mij weer denken: “Wat ben ik blij dat hij die aankondigingen nog altijd niet waargemaakt heeft!” Want ook al is dit misschien niet Soderberghs beste film, dit noir-ish, zeer gelaagde misdaaddrama toont vrij duidelijk de hand van een meester. Waarbij vooral Don Cheadle’s acteerwerk het nogal ingewikkelde plot als een aardig stevige lijm bij elkaar houdt. In het…

Sicario: Day of the Soldado (2018)

Natuurlijk kon een vervolg op Denis – Arrival, Blade Runner 2049 – Villeneuve’s succesvolle Sicario niet uitblijven, maar ondanks dat Sicario: Day of the Soldado nog altijd een best vette film is (vooral vanwege de coolheid van Benicio Del Toro en het lompe van Josh Brolin), is de grootste kracht uit het origineel – die mega-cynische kijk op de Amerikaanse drugsbestrijding – nu slechts een plot-device. Een plot dat redelijk is hoor, maar ik vind…

Avengers: Infinity War (2018)

Allereerst: Avengers: Infinity War is één groot actie-avontuur-spektakel dat z’n weerga amper kent. Maar daarbij is de film ook zó volgepropt met ‘meer meer meer meer Marvel meer meer’, dat ik me tijdens de film al begon af te vragen: “Waarom zou je, als je toch al alle thematiek van zo’n beetje alle grote epische films van de laatste decennia bij en door elkaar propt, hoe lang duurt het dan nog voordat we een Chewbacca-meets-Thor-gevecht…

Star Wars: The Last Jedi (2017)

Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…

Sicario (2015)

Damn, één van de betere films van het jaar, if you ask me. De maker van het prachtige Incendies en het commercieel succesvolle Prisoners komt nu met een gewelddadige, grijze en vooral ook cynische ‘opvolger’ van Steven Soderberghs Traffic, over hoe in de war on drugs moraliteit een nutteloze luxe is en diverse overheidsinstanties elkaar misbruiken om tot hun doel te komen. Een doel, waarin eigenlijk alle middelen geheiligd zijn en wat ook mijn kijk op…

Inherent Vice (2014)

Inherent Vice lijkt in eerste instantie een wat stonede film noir die nogal volgepropt is met vette scènes, scherpe oneliners, een hele verrassende en aparte voice-over en heel veel wiet. Maar zoals het alle meesterwerken van Paul Thomas Anderson (PTA) betaamt is Inherent Vice vooral een film die maar beter blijft worden, hoe langer hij nasuddert. Dus waar ik eerst dacht dat het vooral een leuke en grappige zijstap was van PTA, kan ik nu…

Guardians of the Galaxy (2014)

Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…

Savages (2012)

Oliver Stone’s nieuwste film is er één die het publiek nogal verdeelt, want ten eerste is het een combinatie van film noir-elementen en de heerlijke Californische zon, wat een vrij aparte combinatie oplevert. Daarnaast is het ook een wat pulp-achtig en snel gemonteerd ‘Quentin Tarantino meets Tony Scott‘-achtig spektakel met een onverwachte liefdesdriehoek die homofoben schijnbaar angstig en/of agressief maakt, maar de grootste discussie over deze film gaat toch over het aparte einde, dat mij…

The Wolfman (2010)

Vermakelijk, nergens irritant, maar toch ook niet goed. Dat is The Wolfman in een notendop. Grootste probleem met de film is de onsubtiliteit (is dat een woord?). Films die veel met uitleggende voice-overs werken maken sowieso al een knieval natuurlijk (als het geen film noir is in elk geval), maar aan het begin van The Wolfman gebeurt het gewoon teveel. Zo van: “Er moeten af en toe wat dingen uitgelegd worden, anders snapt een heel…

Che (part I & II – 2008)

Na lang te zijn tegengehouden door de 4,5u totaaltijd van de delen I en II samen zag ik vorige week zondag én maandag dan toch eindelijk Che, de biopic over Erneste ‘Che’ Guevara van Steven Soderbergh met een FANTASTISCHE Benicio del Toro in de hoofdrol. En ook al zijn de films los van elkaar gemaakt, ik maak het me makkelijker (?) door ze in één recensie te verwerken… In het kort: Che: Part One is…