Immortals (2011)

Okay, in ’t kort: Immortals is beter dan Clash of the Titans, ziet er net zo goed uit als 300 (misschien zelfs iets ‘mooier’), heeft een paar hele vette gevechten, maar is als film helaas niet zo goed als The Fall en The Cell, de twee eerdere films van de visueel hoogvliegende kunstenaar en regisseur Tarsem Singh. Daarnaast wordt de Griekse mythologie volgens mij net zo verkracht als de vrouwen in de door koning Hyperion…

Midnight in Paris (2011)

Ik weet niet of ik het Woody Allens beste film van de laatste tien jaar durf te noemen, maar Midnight in Paris is zeker de meest vermakelijke. Daarnaast was het een verfrissende keuze om Owen Wilson de token Woody-rol te laten spelen. Want als Allen niet zelf (één van) de hoofdrol(len) in z’n film speelt, dan laat hij een andere acteur zijn rol spelen. Eerder deden o.a. Larry David (Whatever Works) en Josh Brolin (You…

Super (2010)

Aan het begin van Super is Frank (Rainn Wilson – Dwight uit de The Office US) getrouwd met Liv Tyler, en dan heb je al door dat je niet teveel realisme moet verwachten in de rest van de film. Maar dat het zo’n enorme mash-up van genres zou worden, dat kun je alleen verwachten als je weet dat regisseur James Gunn niet alleen eerder doorbrak met Slither, maar daarvoor ook nog eens voor Lloyd Kaufmans…

Green Lantern (2011)

Aan het begin van Green Lantern krijg je zoveel voice-over informatie over je heen gegooid, dat ik op een gegeven moment dacht: “Sow, dat is een flinke hoeveelheid quatsch die je zomaar effe moet aannemen“, en eigenlijk raak ik daarmee meteen m’n vrijwel allesoverheersende kritiek op deze film: zet je noodzaak voor geloofwaardigheid, motivaties en dramatische ontwikkeling aan de kant, want anders ga je deze film erg slecht vinden. Mij lukte dat niet, en ondanks…

Prince of Persia: The Sands of Time (2010)

Oscarwinnaar sir Ben Kingsley, Oscargenomineerde Jake G., en BAFTA-winnaars Alfred Molina en Mike – Donnie Brasco – Newell kunnen niet voorkomen dat Prince of Persia: The Sands of Time niet meer is dan CGI-porno. Okay, ik heb ‘m zonder tegenzin afgekeken, maar dat kwam dan ook vooral omdat er in m’n favoriete programma’s alleen maar over één of ander rechts regeerakkoord kon worden gesproken… Heeeeeeeeeeel vroeger speelde ik Prince of Persia op de Commodore 64..!…

Clash of the Titans (2010)

Allereerst: “Sorry makers, dat ik jullie film vaak heb gebruikt om de teloorgang van de hedendaagse cinema te illustreren, want ik heb stiekem wel genoten van jullie onsubtiele verstand-op-nul-film Clash of the Titans.” Ja, ik geef het eerlijk toe: ik verwachtte echt een hele slechte film die ik met een gerust hart af kon zetten vrijdagavond, omdat ik zaterdag toch nogal vroeg op moest en een zware dag voor de boeg had. Maar ik heb…

Solomon Kane (2009)

Soms kan het verfrissend zijn als je een megaslechte film ziet. In dat licht was het best koud in de Pathé bij Solomon Kane; we moesten zeker twee keer keihard lachen vanwege de stupiditeit van de dialogen. Wat een debiele film was dát. “From the legendary author of Conan The Barbarian” zegt natuurlijk ook al genoeg ;-) . Nee, ik ga niet meer woorden vuilmaken. Als je net als ik een keer moet relativeren omdat…

Alice in Wonderland (2010)

Alice in Wonderland is zo’n vette trip dat ik direct na afloop van de film – toen de trip over was – ik echt terug moest gaan in m’n geheugen, omdat ik niet direct terug kon halen wat er allemaal gebeurd was. De wereld die Tim Burton neerzet is geweldig overweldigend, maar mijn kanttekening: IMAX én 3D hoeven voor mij eigenlijk niet..! Eerst even zeiken dus, en ik hoop niet als een ‘ouwe lul’ over…

The Wolfman (2010)

Vermakelijk, nergens irritant, maar toch ook niet goed. Dat is The Wolfman in een notendop. Grootste probleem met de film is de onsubtiliteit (is dat een woord?). Films die veel met uitleggende voice-overs werken maken sowieso al een knieval natuurlijk (als het geen film noir is in elk geval), maar aan het begin van The Wolfman gebeurt het gewoon teveel. Zo van: “Er moeten af en toe wat dingen uitgelegd worden, anders snapt een heel…

Where the Wild Things Are (2009)

Als de regisseur van Being John Malkovich en Adaptation een film gaat maken met een kind in de hoofdrol dan weet je dat de scheidslijn tussen fantasie en werkelijkheid dun zal worden. En zoals voor vrijwel elk kind (en voor sommige volwassenen nog steeds ;)) is het voor Max helemaal geen probleem dat die lijn zo dun is dat ie niet voelbaar is. Het resultaat: een voor mij nog onbekend sprookje, ook al weet ik…

The Imaginarium of Doctor Parnassus (2009)

Natuurlijk is The Imaginarium of Doctor Parnassus vooral de laatste film van Heath Ledger; hij stierf tijdens de productie van deze film. Maar het is ook de nieuwste van Terry Gilliam, dus als er iemand een creatieve manier kan verzinnen om met zo’n verlies in een film om te gaan, dan is hij het wel. En ik moet zeggen: dat is ook zeker wel gelukt. Maar toch vind ik het erg jammer dat ik me…

9 (2009)

Toen ik Up zag dacht ik: die gaat makkelijk alle animatieprijzen van het jaar winnen. Maar nu ik 9 heb gezien, verwacht ik dat deze film toch zeker wel wat (technische) prijzen van Up kan afsnoepen… 9 gaat over een paar poppetjes, die over zijn gebleven nadat een oorlog tussen mens en machine de mensheid heeft weggevaagd. Natuurlijk zijn deze poppetjes net mensen, en nemen ze het op tegen de nog overgebleven monstermachines. Wat volgt…