Alice in Wonderland (2010)
Alice in Wonderland is zo’n vette trip dat ik direct na afloop van de film – toen de trip over was – ik echt terug moest gaan in m’n geheugen, omdat ik niet direct terug kon halen wat er allemaal gebeurd was. De wereld die Tim Burton neerzet is geweldig overweldigend, maar mijn kanttekening: IMAX én 3D hoeven voor mij eigenlijk niet..!
Eerst even zeiken dus, en ik hoop niet als een ‘ouwe lul’ over te komen, maar ik ben tevreden met film zoals film bedoeld is: gewoon in cinemascope (2.35:1 beeldverhouding) of desnoods 16:9. Met IMAX is het beeld gruwelijk groot, maar het formaat wordt bijna 4:3, dus het lijkt alsof je naar een heeeeeeeeeeeeeeeele grote (maar wel mega-scherpe) TV zit te kijken. En 3D voegt natuurlijk echt wel iets toe, maar ik was al een gruwelijke filmfan zónder 3D, en zo’n bril irriteert me gewoon.
Zo, dat moest er effe uit. Nu zal ik weer positief doen. Voordat ik naar Alice in W’land ging had ik continu White Rabbit van Jefferson Airplane in m’n hoofd, en als je dan naar Alice 3D gaat, dan maak ik in m’n hoofd nogal snel de link naar Alice3D-AliceD-LSD. En ik heb het nooit gebruikt, maar ik kan me voorstellen dat een LSD-trip ook zo mooi kán zijn. Visueel ziet het er vrijwel allemaal geweldig uit (alleen Crispin – George – mega-weirdo in real life – McFly – Glover op z’n paard was wel erg CGI), en de film bevat zoveel weirde en leuke karakters (die haas die overal mee gooit, maar zeker ook die twee dikke mannekes, gespeeld door Matt Lucas van Little Britain), met aan de top Johnny Depp als de Mad Hatter. Hij kan zich weer helemaal uitleven, en doet dat weer met verve.
Maar alle aandacht (vanuit marketing gedacht?) voor Johnny Depp (check ook de meeste posters, waar hij alleen genoemd wordt), doen wat onrecht aan de prestatie van Mia Wasikowska, die Alice speelt. Ze is echt geweldig gecast, mogelijk ook omdat ze nog vrijwel onbekend is. Ik herkende haar in elk geval niet uit bv. Defiance. Waar je bij de Mad Hatter vooral ook denkt: “Hey Johnny, vette make up“, daar denk je bij Alice eigenlijk alleen: “Ja, met jou ga ik wel meeleven deze film“.
Wel jammer dat ze nu haar haren heeft afgeknipt. Mogelijk voor een nieuwe rol, maar mogelijk ook om niet alleen als Alice gezien te blijven. Dat snap ik van haar, maar dat is toch ook jammer…
Hoe fantastisch zou het trouwens zijn om op de set van een Tim Burton-film rond te lopen? Natuurlijk bevat de film veel CGI, maar de production designer en/of art director zullen volgend jaar die goudgele rakker wel mee naar huis mogen nemen.
Zie je dat ik niks vertel over het verhaal van een 19-jarig meisje dat door een mongooltje (excuses richting mensen met ’t Down-syndroom) ten huwelijk wordt gevraagd en daardoor het bos in vlucht en in een konijnenhol naar een fantasiewereld valt waar ze wél wordt gewaardeerd vanwege haar eigenzinnigheid? Inderdaad: een classic Tim Burton-verhaal over een outsider in een wereld waar outsiders niet echt gewenst zijn. Zou dat de reden zijn dat Planet of the Apes bijvoorbeeld zo tegenviel…? Ik ben in elk geval blij dat Burton deze film heeft gemaakt. De enige andere filmmaker die deze klus misschien geklaard zou kunnen hebben lijkt me Terry Gilliam, wat jullie…?