Horrorfilms die zulke extreme en uiteenlopende reacties oproepen (bv. op IMDb) zijn vaak de interessantste, en dat is met The Woman in mijn ogen ook ’t geval. Allereerst is ’t een vrij verontrustende film die mij een paar keer een aardig ongemakkelijk gevoel gaf, maar ik vond ’t naast een aardige puzzel ook behoorlijk interessant, en zoals ’t een goede film betaamt: hij is op meerdere manieren te interpreteren. En inderdaad: naar het einde toe…
Een groter contrast tussen twee opeenvolgende films is waarschijnlijk niet mogelijk: van het brute war mongering van Act of Valor naar de wondere wereld van Ari Kaurismäki’s droogkomische maar ook maatschappijkritische ‘sprookjes’. Want een sprookje mag je Le Havre wel noemen, want alhoewel de film eerst wat droog op m’n brood leek te vallen en ik er wat lastig ‘in’ kwam, hoe fijner de film in m’n herinnering begint aan te voelen… Ja, dit is Kaurismäki’s eerste film…
Chris Weitz, regisseur van o.a. American Pie, The Golden Compass én Twilight: New Moon, bewijst met A Better Life dat hij ook een mooi klein menselijk drama kan maken. Dat wisten we natuurlijk al door About a Boy, en hier maakt ie niet alleen ’n film die inhoudelijk overeenkomsten vertoont met een grote Italiaanse classic, maar ook een zeer verrassende Oscarnominatie opleverde voor hoofdrolspeler Demián Bichir. Na het zien van deze film is die verrassing echter weg… Ik…
Een favoriet bij diverse Ladies Nights, deze nieuwe van Cameron – Jerry Maguire, Almost Famous – Crowe. We Bought a Zoo vertelt het waargebeurde verhaal van een voormalig Guardian-journalist die na op een keerpunt in z’n leven terechtkomt en besluit een mooi groot huis te kopen dat toevallig midden in een dierentuin ligt. En het is inderdaad een vrij zoete film met weinig verrassingen, maar Crowe is zo’n volleerd regisseur dat hij hier ook een mooie…
Het is veel te lang geleden dat ik weer zo’n geweldige klassieker kon ontdekken, en ondanks dat ik deze film ooit wel ‘half’ op TV had gezien, zag ik ‘m afgelopen vrijdagavond eigenlijk pas voor ’t eerst écht. En damn, wat was Sidney Lumet toch een geweldige regisseur..! Maar naast Lumet verdient Al Pacino net zoveel credits voor de hoofdrol van Sonny, die met twee partners-in-crime besluiten om een bank te gaan overvallen. Binnen een…
Of Giorgos Lanthimos überhaupt iets ‘concreets’ wil zeggen met z’n nieuwste film weet ik niet, maar ik ondervind ook aan m’n lijf hoe lastig ’t is om deze film te duiden. Dat ik daarin niet alleen sta blijkt wel uit de grote hoeveelheid regisseurs waarmee Lanthimos wordt vergeleken in andere recensies. Van de droge en pijnlijke humor van Alex van Warmerdam, de ongemakkelijke en cynische relaties in Lars von Triers films tot het shockerende geweld…
Dat regisseur Michael Morrissey een groot fan van duistere comics is, dat zie je niet alleen terug in de poster hiernaast (de officiële filmposter vind ik niet echt geslaagd, to be honest), maar vooral in de manier waarop hij z’n protagonist neerzet als een getormenteerd joch dat zich ’s nachts ontpopt tot een soort vigilante superheld. Vergelijkingen met films als Kick-Ass en Super zijn snel gemaakt, maar Boy Wonder is eerder een psychologische thriller dan…
Met zo’n titel en poster verwacht je natuurlijk quirkiness, en zeker als je weet dat dit een ‘uitbouw’ van Dennis Lee’s studenten-Oscar-winnende korte film met dezelfde titel is, dan lijkt het me logisch dat je zo’n fijne American indie als Little Miss Sunshine, Rushmore of zelfs Tadpole gaat verwachten. Helaas lijken de filmmakers door gehad te hebben dat ’t publiek een quirky film verwacht, of misschien zien ze dit zelfs wel als ‘genre’, want ze…
Inderdaad, een titel die nogal de aandacht trekt, deze Ierse film over twee broers die toevallig op dezelfde middelbare school zaten als Paul Hewson, David Evans, Larry Mullen en Adam Clayton, nu inderdaad beter bekend als U2. En dat hoofdrolspeler Neil McCormick vanuit jaloezie, onzekerheid en/of misplaatste arrogantie z’n broer Ivan ervan weerhield om het vijfde lid van die band te zijn had een stuk sterker uitgewerkt kunnen worden, want nu lijkt de film nogal van…
Ik had al erg veel goede dingen gehoord over Martha Marcy May Marlene, de doorbraakfilm van het jongere zusje van de Olsen tweeling: Elizabeth. Over een jonge vrouw die wegvlucht uit een sekte, maar er al snel achter komt dat fysiek vluchten niet betekent dat je het ook psychisch zo makkelijk achter kunt laten. Naast het inderdaad zeer veelbelovende debuut van Elizabeth Olsen is het ook ontzettend knap hoe debuterend regisseur Sean Durkin een film…
Hemel is zo’n film die het publiek waarschijnlijk stevig verdeeld. Hemel (zo heet de hoofdrolspeelster ook) is namelijk een zeer vrijgevochten meid die erg open is over seks, en de film daarom ook. Dat zal nogal wat mensen tegen de borst stuiten, maar vaak raken zij dan ook direct zo ‘verblind’ dat ze niet meer zien dat het eigenlijk een film is over een meisje dat seks gebruikt om een bepaald gemis te verdoezelen. Ik…
Charles Bukowski is de meest persoonlijke, authentieke en eerlijke schrijver waar ik ooit iets van gelezen heb. Zijn boeken en gedichten geven je direct toegang tot z’n ziel, omdat hij geen zin, tijd en/of energie had om het leven waar hij over vertelde met metaforen aan te kleden. Maar als je zo goed en direct het leven kunt beschrijven, dan heb je die omwegen ook helemaal niet nodig. Gisteravond zag ik eindelijk de documentaire Bukowski:…