David O. Russells nieuwste is ’n soort screwballcomedy verpakt als familiedrama over psychi(atri)sche problemen met wederom ’n – in dit geval lichte – link naar sport, en niet alleen daarin herken je The Fighter. Russell lijkt zich namelijk te ontpoppen als de ultieme acteursregisseur, want voor z’n laatste twee films werden maar liefst zeven (!) acteurs genomineerd voor ’n Oscar. Christian Bale en Melissa Leo wonnen ‘m al voor The Fighter en ik verwacht dat…
Het probleem met Movie 43 is dat het eigenlijk geen film is, maar ’n soort van Upload Cinema van de meest foute en shockerende filmpjes die zogenaamd op internet te vinden zouden zijn. Conceptueel verpakt in ’n nogal flauwe strijd tussen ’n stel pubers, en ik dacht nog even dat de ‘film’ een heerlijk scherp randje zou krijgen richting de strapatsen die Hollywood steeds meer uit moet halen om mensen te verrassen, juist omdat ze…
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vond A Good Day to Die Hard eigenlijk behoorlijk saai. Waar ik eind jaren tachtig als puber gruwelijk fan was van het eerste deel in de franchise en door deel 3 het iets mindere tweede deel wel ‘vergaf’, daar was het vierde deel (Live Free or Die Hard) ook al ’n veel te hippe actiefilm waaruit bleek dat John McClane’s wisecracking oneliners ’n beetje op…
Ja, ik vond Deadfall een best interessante kleine film die ook niet veel ‘groter’ wil zijn. Een beetje ’n duister sprookje met wat ‘neo-noir‘- en zelfs western-elementen. Maar zeker ook ’n film waarbij marketingmensen zich tegen-natuurlijk in moeten houden qua promotie, want met zo’n cast verkoop je deze film al snel ‘verkeerd’. Koppel dat aan ’t feit dat geen van de karakters standaard zwart-wit wordt neergezet en je dus niet zomaar met één van de…
Nee, The Man with the Iron Fists is géén goede film. Eigenlijk ’n behoorlijk slechte. Wu-Tang Clans mede-oprichter RZA maakt dan wel heel enthousiast z’n schrijf- en regiedebuut met deze over-the-top kung fu extravaganza, en ik vind het ook best knap dat hij met behoorlijk wat doorzettingsvermogen zoiets ‘groots’ heeft weten te maken, maar als je kritisch naar deze film kijkt en ‘m serieus neemt, dan heb je zeer veel te zeiken. Als het je…
Weet je, komedie is het meest persoonlijke genre, en dan trekt Judd Apatow met This is 40 z’n steeds persoonlijker wordende lijn van Knocked Up en Funny People ook nog eens flink door, waarmee deze film mogelijk ’n nóg kleinere doelgroep zal raken. Mij raakte ie zeer zeker wel, al voelde de film wel wat in onbalans. Maar pissig worden omdat het geen gross out komedie is, zoals ’n groot deel van het Amerikaanse IMDb-publiek…
“Huiverig” is mogelijk wat overdreven, maar voorafgaand aan ’t zien van deze met 12 Oscarnominaties overladen film over de laatste vier maanden in het (politieke) leven van Abraham Lincoln had ik wel zoiets van: “Ja, zouden wij die film hier wel op dezelfde manier waarderen, want bevat de film niet teveel Amerikaanse borstklopperij?“. Nadat ik ‘m gisteravond met precies die insteek zag kan ik alleen maar concluderen dat ze het bij de Academy for Motion Pictures…
De grootste verrassing bij deze film is niet dat ie, na ’t vrij vermakelijke en niet-irritante Safe, weer in de categorie ‘irritant-simpele-Jason-Statham-films’ hoort, maar dat ie is geregisseerd door Taylor – Ray, An Officer and a Gentleman – Hackford en dat het scenario geschreven is door de man die ook het scenario van Black Swan (en Hitchcock) schreef. Van een Olivier Megaton-Pierre Morel-Luc Besson-Robert Mark Kamen-combinatie verwacht je zo’n lopende-band-werk film, maar toch niet van dit soort toppers..?…
Eigenlijk ben ik nog helemaal niet in staat om deze recensie te schrijven, want anderhalve dag na het zien van het meesterlijke The Master is de film nog altijd aan het bezinken. Held Paul Thomas Andersons film is er één die zeer veel over laat aan jou als kijker, iets waar het mainstream (Hollywood-) publiek vrijwel zeker geen zin in heeft, want zelf nadenken omdat de film geen duidelijke antwoorden geeft, daar waagt ‘men’ zich in…
Okay, in het kort (want ik weid hieronder nogal uit): ondanks dat je weet hoe het met Bin Laden aan het eind van de film af gaat lopen vond ik Zero Dark Thirty vooral erg spannend, complex en interessant. Daarbij vond ik het fijn dat de film zoveel ‘ruimte’ kreeg om het complexe verhaal te vertellen en toont Jessica Chastain dat ze inderdaad misschien wel de nieuwe Meryl Streep is. En over de controverse inzake…
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik deze ontzettend gewelddadige klassieke spaghetti-western waarschijnlijk nooit gezien had als Quentin Tarantino Django Unchained niet gemaakt had. En ook al heb ik aardig wat kritiek op QT’s laatste “vette film!“, hij jat wel van de betere films. Al zijn de verwijzingen naar Django in Django Unchained vrij duidelijk, het grootste verschil tussen beide films past ook exact bij de reden waarom ik hoop dat Tarantino tot inkeer komt…
Laat die Spaanse titel je niet verwarren: dit is die film met Naomi Watts en Ewan McGregor over ’n gezin tijdens de verschrikkelijke tsunami in Zuidoost Azië op 26 december 2004. Maar aangezien het waargebeurde verhaal over ’n Spaans gezin gaat en het in feite ’n Spaanse productie is krijgt ie officieel ’n Spaanse titel op IMDb. Net zoals regisseur Juan Antonio Bayona’s eerdere The Orphanage ook El orfanato heette. En die film noem ik…