Ken Loach’ nieuwste is ’n best kleine film met wel degelijk sociaal-kritische ondertonen, maar overall gezien is het toch vooral ’n fijne film over tweede kansen en whisky, heel veel whisky. Heerlijk voor ’n zondagavond, ook al voel je – vooral door de authenticiteit van de karakters – dat het geschetste probleem van werkloze jongeren in Groot-Brittannië waarschijnlijk niet vaak uitmondt in zo’n ‘sprookje’. Dat Loach ons dat niet keihard in ons gezicht duwt is…
Misschien dat Robot & Frank zó subtiel is dat de kans dat je ‘m niet voelt wat groter is, want dat gebeurde bij mij namelijk: ik voelde de emotionele impact die debuterend regisseur Jake Schreier nastreeft helaas niet. Mogelijk miste ik dus wat, want ondanks dat ik het ’n beste fijne en ‘zoete’ film over ouder worden, vriendschap en acceptatie vond, waarin ook goed wordt gespeeld, vond ik ’t verhaal uiteindelijk wat te dun. Het…
Lawless is ’n heerlijke en af en toe gruwelijk gewelddadige moonshine-western-outlaw-hillbilly-gangsterfilm, gezet tijdens de drooglegging (denk aan The Untouchables) in de levendige bergen waar ook Jesco – White Lightnin’, The Wild and Wonderful Whites of West Virginia – White z’n kunsten vertoont, gebaseerd op ’n waargebeurd verhaal. En misschien dat Lawless nergens echt de diepte in gaat zoals John Hillcoats vorige film (The Road) dat deed, het feit dat er zoveel bijzaken enkel aangeraakt worden zorgt ervoor dat er…
Trouble with the Curve is ’n goed gemaakte sportfilm en ’n beetje de nostalgische tegenhanger van last year’s Moneyball. Daarnaast is het een aardig vader-dochter drama waarin Clint Eastwood z’n naar eigen zeggen laatste acteer-comeback maakt in het regiedebuut van z’n voormalig opnameleider Robert Lorenz. De rol die Clint speelt is ‘m mogelijk daarom wel zo op ’t lijf geschreven, en ook al volgt de film behoorlijk herkenbare en flink gebaande paden, Lorenz heeft goed…
Thomas Vinterberg is helemaal terug, als hij dat na Submarino al niet was, met deze ineens vrij actuele film over kindermisbruik. Maar eigenlijk gaat ie over iets heel anders, en dat is namelijk onze (begrijpelijke) reactie op ’n mogelijk misbruik en de snelheid waarmee iets als waarheid wordt aangenomen. Wij als kijker weten namelijk direct al dat het om ’n leugen van ’n veel te lief meisje gaat. Waar ik me tijdens de film al pissed…
The Perks of Being a Wallflower gaat sowieso voor de “titel van ’t jaar”-trofee, maar daarnaast is het ook een mooi (autobiografisch?) coming of age-verhaal met ’n aantal thema’s die mij niet geheel onbekend zijn. De film toont ook iets wat ik zelf ooit “memory makes a moment peak” heb genoemd: het verhaal is ’n mooie herinnering aan een periode die toen misschien wel erg moeilijk, maar achteraf gezien geweldig was, en in elk geval…
Afgelopen zaterdag had ik afgesproken voor ’t eerst met m’n neefje (6) en nichtjes (3 en 8 jaar) naar ’n kinderfilm te gaan, en ik koos (gelukkig) voor Nono, het Zigzag Kind. Deels omdat ik er aardige dingen over gehoord had, deels omdat het de verrassende openingsfilm van het afgelopen Nederlands Film Festival was, deels omdat ik geen zin had in de eerste Sinterklaasfilm en deels ook omdat de andere optie, Mees Kees, is geschreven door…
End of Watch is de deels indrukwekkende laatste toevoeging aan de ‘David Ayer meets the LAPD‘-wereld, en staat qua kwaliteit tussen aan de ene kant Training Day en aan de andere kant Dark Blue en Harsh Times in. Zeker vanwege het aanstekelijke samenspel tussen Jake Gyllenhaal en Michael Peña en de sterk neergezette sfeer een aanrader, maar ik vroeg me tot aan de laatste scène wel af waarom Ayer voor ’n soort found footage-aanpak heeft…
Ondanks de visueel geweldige mix van live action en animatie (waarbij niet altijd duidelijk is waar de overgang zit), de zeer mooie thema’s (zonder lijden geen kunst, onmogelijke liefde), de mooie balans tussen zwaar melodrama en magisch-realistische humor én de knappe acteerprestaties (van o.a. Mathieu Almaric, Isabella Rossellini, Chiara Mastroianni, Golshifteh Farahani en Maria de Medeiros) lukte het me helaas niet om écht te genieten van Poulet aux prunes (letterlijk: kip met pruimen, een Iraans gerecht),…
Wow, ik wist voordat al dat er iets ‘raars’ met deze film aan de hand was, omdat ik had gehoord dat het een soort liefdesverhaal was, maar dan vertelt door twee verschillende verhalen/tijden door elkaar heen te laten lopen. Een lichte vrees voor ’n Franstalige The Lake House-achtige film voelde ik wel, maar die bleek compleet ongegrond. Maar dat het uiteindelijke resultaat zó mooi magisch-realistisch in elkaar zou vallen had ik ook niet verwacht. Al…
Niet wetende wat ik moest verwachten was ik aardig verrast door de aparte mix van komedie, western, 70-ies non-conformisme en aanstekelijke romantiek. Het is ’n interessante Jack Nicholson-show, waarin veel van z’n talenten samenkomen. Naast de regie nam ie ook de hoofdrol voor z’n rekening, en ook al is het misschien niet z’n beste film, ik vond ‘m onverwacht vermakelijk (ook in z’n rebelse weirdness), tot en met ’t einde… Het verhaal Nicholson speelt Henry Moon,…
Toen ik anderhalf jaar geleden 2 Days in Paris zag was al vrij snel duidelijk dat actrice, schrijfster, componiste en regisseuse Julie Delpy goed heeft opgelet toen ze geregisseerd werd door een flink aantal grote regisseurs. Verrassend dat ze nog nooit in ’n film van Woody Allen speelde, want de overeenkomsten tussen hun manieren van verhalen vertellen zijn zo talrijk dat het bijna redundant is om te melden. Okay, Delpy maakt misschien net wat ‘makkelijkere’…