The Banshees of Inisherin (2022)

Die “It was all going fine till he chopped off all his fingers”-uitspraak van Colin Farrells karakter in Martin – In Bruges, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri – McDonaghs nieuwste film zal ik waarschijnlijk nooit vergeten. Niet alleen omdat het ’t plot van deze heerlijk-heftig duistere komedie direct samenvat, maar ook omdat het de meelijwekkende social ignorance van dat karakter zo goed zet. Ik ben Farrell serieus wat empathischer gaan bekijken door deze film: alsof hij…

After Yang (2021)

After Yang lijkt filosofisch gezien ergens te passen tussen Ex Machina, Moon, Her, A.I. Artificial Intelligence en Robot & Frank, maar leek initieel wat ‘kleiner’ van opzet en plot. Maar hoe meer ik erover nadenk – heb naderhand ook het kortverhaal gelezen waarop regisseur Kogonada z’n scenario baseerde – des te ‘rijker’ de film wordt. After Yang is namelijk een mooie studie naar de acceptatie van verlies, wat het betekent om ‘mens’ te zijn, en wat…

The Batman (2022)

Halverwege deze waarschijnlijke start van wederom een Batman-franchise hoorde ik mezelf bijna “Holy fuck, wat vet!!” uitroepen. Dat kwam deels doordat ik voor ’t eerst in weken weer in een IMAX-zaal zat, maar zeker ook omdat Matt – Cloverfield, Dawn of the Planet of the Apes – Reeves met The Batman nog verder afdaalt in de DC-comics-duisternis dan Ben Afflecks Justice League’s Batmans al deden. Waardoor ook de overduidelijke maatschappijkritiek uit de comics weer zo…

Voyagers (2021)

Dat William Golding, schrijver van Lord of the Flies, niet gecredit wordt door scenarist en regisseur Neil – Limitless, The Illusionist – Burger, dat zal ik niet cynisch becommentariëren, want de links met dat boek van die Nobelprijswinnende schrijver zijn ook het interessantste aan Voyagers. Al is ie zeker wel vermakelijk hoor, met een leuke rits jonge acteurs, maar ik kon er waarschijnlijk meer op projecteren, dan dat er daadwerkelijk een interessante of scherpe visie…

Widows (2018)

Vijf jaar na het prachtige 12 Years a Slave komt Steve – Shame, Hunger – McQueen nu met z’n eerste meer Hollywood-genrefilm, en ook daarin toont ie z’n klasse. Widows is een lekkere spannende thriller, qua sfeer een beetje zoals Ben Afflecks The Town, maar dan met mooi gedetailleerde (en ook vrouwelijke) motieven, waarin raciale en politieke thema’s ook een belangrijke rol spelen. In een interview vertelde McQueen dat hij een belangrijke film wilde maken…

The Killing of a Sacred Deer (2017)

Ik neem aan dat de werktitel voor de eerste Amerikaans( geproduceerd)e film van Yorgos Lanthimos iets als “karma truly is a bitch” is geweest, want voor z’n minst Griekse film kiest ie wel voor een thema dat nogal vrij klassiek Grieks tragisch is. Koppel dat aan de ongemakkelijke en/of onconventionele vertelvorm, aangezet door vrij emotieloos acteerwerk van enkele topacteurs, en mogelijk begrijp je wel dat ik tot halverwege deze arthousefilm ook wel twijfelde wat ik…

The Lobster (2015)

Dat Yorgos Lanthimos zijn visie op de mensheid in absurdistische satires weet te vangen, dat bewees hij eerder al met Kynodontas (a.k.a. Dogtooth) en Alpeis (a.k.a. Alps), en met The Lobster trekt hij die lijn niet alleen internationaal door. Want waar je zijn kenmerkende en geforceerd gekunstelde werelden in z’n eerdere films nog kon zien als een rare niche in onze ‘werkelijkheid’, daar lijkt hier – met een onverwachte grote sterrencast – de héle wereld overgeleverd…

Dead Man Down (2013)

Helaas… Ik denk wel te weten wat regisseur Niels Arden Oplev (o.a. van het eerste (Zweedse) deel van de Millennium-trilogie) met Dead Man Down wilde, maar uiteindelijk weet hij niet de juiste balans te vinden tussen karakterstudie en actiethriller. Als ik het positief uitleg, dan lijkt hij iets te graag de juiste rust te nemen en iets te geforceerd ’n goede film te willen maken. Als ik ’t populistischer en wat negatiever uitleg, dan heeft…

Seven Psychopaths (2012)

Wat ’n heerlijke film is Seven Psychopaths! Althans: dat vind ik. Als ‘broodschrijver’ denk ik namelijk dat deze film voor niet-schrijvers wel eens wat ‘verwarrend’, too much of overdreven hip zal zijn. Denk Adaptation meets Slipstream, maar dan nog ’n stuk ‘zelfbewuster’. Op IMDb variëren de reacties van “Best screenplay ever” tot “Worst film of the year“, en ook al zou ik me eerder aan willen sluiten bij die eerste quote, dat is ook zwaar…

Total Recall (2012)

De remake van één van Paul Verhoevens grootste Amerikaanse successen bevat meer actie dan spanning en is daarmee gewoon ’n aardig stevige sci-fi-actiefilm geworden, die echter op punten ook flink afwijkt van ’t origineel. Ik ken ’t originele Philip K. Dick-verhaal We Can Remember It for You Wholesale niet, dus ik weet niet welke versie meer trouw is, maar ik verwacht dat ik deze Len – Underworld, Die Hard 4 – Wiseman-versie wel ’n stuk makkelijker…

Horrible Bosses (2011)

Yes, van alle komedies die ik dit jaar gezien heb (en dat zijn er stiekem al best wat), denk ik dat dit de film is die ik het snelste nogmaals wil kijken met vrienden. Ja, ik denk dat ie nóg geschikter is voor repeated viewing dan Bridesmaids, die ik al behoorlijk geweldig vond. En hoe fijn is het om als Saturday Night Live-fan te zien dat naast Kristen Wiig nu ook Jason Sudeikis door aan…

The Way Back (2010)

Tja tja, wat moet ik hier nou van zeggen? The Way Back is een zeer goed gemaakte film over een aantal ontsnapten uit een Sovjet-goelag in de Tweede Wereldoorlog met een terechte Oscarnominatie voor Best Make-up, heeft alles om een mooi heftig drama te zijn, maar dat drama voelde ik helaas niet echt. Van mij had Peter – The Truman Show, Master and Commander – Weir iets meer drama in dit waargebeurde (????) verhaal mogen…