The Cove (2009)

Zo, een week later ben ik nog steeds pissed door The Cove, wat natuurlijk de kracht van deze documentaire is. Maar ben ik nu een activist of een in-activist? The Cove laat uiteindelijk zien wat Japanse vissers dolfijnen aandoen. En dat doen ze met zo’n 23.000 dolfijnen per jaar. Ik kan me weinig mensen voorstellen die niet geraakt zullen worden door deze documentaire, of je moet echt een ‘genuine’ haat hebben richting deze dieren. Want…

Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte (2009)

Allereerst: ik was erg onder de indruk van Das Weisse Band. Want hoe knap is het dat een zwart-wit film over kinderen in een Duits dorpje in 1913 vanaf vrijwel het begin boeiend is en je uiteindelijk achterlaat met veel vragen waarvan het helemaal niet erg is dat je de antwoorden (nog) niet hebt…? Dat toont het werk van een meester. Het feit dat ik zelf uit een klein “zwart-wit” dorpje kom waarin het geloof…

Alice in Wonderland (2010)

Alice in Wonderland is zo’n vette trip dat ik direct na afloop van de film – toen de trip over was – ik echt terug moest gaan in m’n geheugen, omdat ik niet direct terug kon halen wat er allemaal gebeurd was. De wereld die Tim Burton neerzet is geweldig overweldigend, maar mijn kanttekening: IMAX én 3D hoeven voor mij eigenlijk niet..! Eerst even zeiken dus, en ik hoop niet als een ‘ouwe lul’ over…

The Sasquatch Gang (2006)

Zo opvallend als dat de mensen van De Filmkrant het vonden dat The Sasquatch Gang door het Engelse blad Sight&Sound in een top-zoveel lijstje van beste DVD-releases van 2009 werd genoemd, zo slecht vond ik ‘m. Man o man, “From the guys that brought you Napoleon Dynamite“. Ja, van de opnameleider/1st AD van die wél geweldige cultkomedie… Natuurlijk is het wel weer goed/fijn om weer eens een echt slechte film te zien. Mijn goede-film-streak bleek…

I Love You Phillip Morris (2009)

Na het zien van de trailer en m’n jarenlange ‘fanschap’ van Jim Carrey kon ik niet wachten om I Love You Phillip Morris te zien. Toen ie afgelopen dinsdag in de sneak kwam was ik dan ook best blij. En ondanks dat de film op een ongelooflijk waargebeurd verhaal gebaseerd is, vond ik ‘m toch behoorlijk tegenvallen. Natuurlijk is het lachen als je Jim Carrey ongeremd en zeer romantisch ziet zoenen met Ewan McGregor. En…

Zombieland (2009)

Wat zegt het over een film als ik ‘m in één weekend DRIE keer gezien heb? Ten eerste: ik heb me kapótgelachen, zelfs de derde keer best wel. Ten tweede: de film hoeft niet te ‘marineren’ voordat je ‘m door hebt; als in: het is geen Shutter Island natuurlijk… Ten derde: als voormalig zombiefilm-coproducent weet ik hoeveel fun het is om blood&gore te maken, en mijn god, wat hebben ze tijdens het maken van Zombieland…

Un Prophète (2009)

Het is vrij moeilijk om Un Prophète te kijken zónder torenhoge verwachtingen. Zeker als je ‘m bij de Plaza kijkt. Op de site staat een quote uit de Volkskrant: “De beste film van de laatste 10 jaar“, en de usher bij Plaza vertelde vooraf doodleuk dat de film hem wat deed denken aan The Godfather. Gelukkig was de film totaal anders dan ik vooraf dacht, en had deze film géén last van de hoge verwachtingen.…

Ip Man (2008)

Na veel te veel goede reacties van echte martial arts-fans bij de videotheek besloot ik ‘m afgelopen zondagavond te kijken: Ip Man, met Donnie Yen. En waar de film een must is voor alle martial arts-fans, lijdt de film ook wel wat onder z’n eigen drang om waarheidsgetrouw te zijn… Allereerst is het fantastisch om te zien hoe een 46-jarige Donnie Yen iedereen nog de ballen uit de broek ‘wing chun’t (pardon my French). Wing…

Chugyeogja (a.k.a. The Chaser – 2008)

In mijn geweldige ‘goede-films-streak’ was The Chaser de zesde op rij. Na Invictus, The Hurt Locker, New York, I Love You, Shutter Island en The Book of Eli zag ik afgelopen donderdag The Chaser, een geweldig spannende Koreaanse film over een ex-agent en een seriemoordenaar in een kat-en-kat-spel… In The Chaser volgen we zowel een voormalig-politie-agent-maar-nu-pooier die z’n meisjes één voor één ziet “verdwijnen” én een schuchter uitziende jongeman die met een beitel en hamer…

The Book of Eli (2010)

Wat The Book of Eli in elk geval vóór heeft, is dat het een post-apocalyptische film is die haar publiek tenminste serieus neemt. Geen voice-over die vertelt hoe “het allemaal mis ging”, maar een rare sfeer die naarmate de film vordert beetje bij beetje ontrafelt wordt. Ik zag echt een meisje naast me af en toe op haar horloge kijken, alsof ze wilde dat de film haar eens iets uit ging leggen. Dat dat niet…

Shutter Island (2010)

Ga ik nu voor ’t eerst in m’n leven een film van Martin Scorsese recenseren, of heb ik dat met The Departed ook al gedaan? En ga ik dan een recensie ook nog beginnen met te melden dat ik mezelf eigenlijk niet ‘qualified‘ genoeg vind om een serieuze inhoudelijke recensie te geven. Want daarvoor is Scorsese een veel te geniale filmmaker, wat hij met Shutter Island volgens mij ook weer toont. Natuurlijk moet ik deze…

New York, I Love You (2009)

Als de VVV van New York ooit verlegen zit om een promotiefilmpje, dan kunnen ze vanaf nu dus altijd teruggrijpen op New York, I Love You, de Amerikaanse variant van Paris, je t’aime. Dit is overigens die uitzondering op de regel dat Amerikaanse ‘remakes‘ altijd minder zouden zijn. Maar man o man, als ik wél geld zou hebben zou ik zo impulsief zijn geweest en direct een ticket geboekt hebben om nog voor de zomer…