Waar het eerste deel nog het voordeel van mijn twijfel kreeg, vanwege het wat mysterieuze achter de redenen waarom die kids in die ‘patio’ in dat labyrint opgesloten zaten, daar moet ik toch eerlijk toegeven dat Maze Runner: The Scorch Trials gewoon een bij elkaar gejat verhaal vertelt, waarbij nog eens niet de beste stukken van The Hunger Games, Mad Max: Fury Road en menig ander post-apocalyptische film door elkaar lijken te zijn gehusseld. Nee,…
Soms is het fijn om onwetend een film in te gaan, maar ik verwacht niet dat dat bij de doelgroep van The Maze Runner het geval zal zijn. Ik behoor daar zelf niet (meer) toe, dus is het mogelijk des te knapper dat ik me aardig vermaakte bij deze Lord of the Flies meets Cube meets The Hunger Games meets Ender’s Game, gebaseerd op het eerste boek van James Dashners Maze Runner-serie. Maar daarmee twijfel ik…
The East is een ogenschijnlijk erg linkse thriller over een anarchistische beweging die de schuld van grote nalatigheden nu eens neer wil leggen bij degenen die daar ook écht verantwoordelijk voor zijn. Maar het is ook de nieuwe van Brit Marling, die eerder in beperkte kring zeer veel opzien baarde met Another Earth en met regisseur Zal Batmanglij al het intrigerende Sound of My Voice maakte. En met The East zet ze de volgende stap…
Nee, dit is niet No Strings Attached, met Natalie Portman en Ashton Kutcher. Deze variant is met Mila Kunis (toevallig Portmans tegenspeelster in Black Swan) en Justin Timberlake, en deze wilde ik wél zien. Zeker ook vanwege de aanwezigheid van Patricia Clarkson, Richard Jenkins, Woody Harrelson, Andy Samberg en Emma Stone in bijrollen. Ik heb zeker wel gelachen, maar uiteindelijk is het toch wel een simpele (en nu tracht ik niet seksistisch te zijn) meidenfilm,…
In het kader van: “hoe gevarieerd kunnen opeenvolgende films zijn?” keek ik na het ‘klassieke’ Io sono l’amore gisteravond Easy A, een highschool komedie die niet alleen het gewenste vermaak (en diverse schaterlachen) opleverde, maar die ook verrassend goed en best scherp was. Is het een hommage aan de anderhalf jaar geleden overleden John – Ferris Bueller’s Day Off, Weird Science, The Breakfast Club – Hughes, want ergens voelde het wel als een 80-ies komedie..?…
“No true film fan will want to miss the comic mind-meld of Woody and Larry“, aldus de cover van de Amerikaanse DVD-hoes van Whatever Works, inderdaad: de nieuwe van Woody Allen. Hoe anders is het in Nederland, waar je mensen juist NIET moet vertellen dat het een film van Woody is, want dan willen de meesten ‘m al niet zien? En wat een zonde zou dat (wederom, if you ask me) in dit geval zijn……