Damn, als je het over doorbraken van Nederlandse regisseurs in Hollywood hebt, dan moet je Bodies Bodies Bodies dus gaan vergelijken met Paul Verhoevens Flesh+Blood (uit 1985). En uit die (overigens nutteloze en ook onmogelijke) vergelijking komt deze hippe ‘whodunnit’/slasher-horror van Halina – Instinct – Reijn waarschijnlijk wel als winnaar naar voren. Volgens Reijn zelf “een fabel over wat er gebeurt als je stopt met reflecteren“, maar dan wel geschreven door scenaristen die zó hedendaags…
Omdat Captain Marvel volgende maand in Avengers: Endgame volgens mij het hele universum moet gaan redden, was het natuurlijk wel nodig om haar eerst ook nog een origin story te geven. En dat is Captain Marvel zeker geworden, maar niet enkel voor het Brie Larson-karakter. We zien namelijk ook wat andere ‘oude’ bekenden in CGI-jonger-gemaakte rollen, waarbij ik zeker aan één van m’n favoriete films aller tijden moest denken. Zeker omdat de film een heerlijke 90’ies vibe heeft (met…
Moet allereerst toegeven dat ik een bovengemiddeld fan ben/was van Lance Armstrong (en van wielrennen in het algemeen). Ergens heb ik altijd een zwak voor die Amerikaanse sportmentaliteit waarin vaak op dramatische wijze alles moet wijken voor dat ene doel, en Armstrong was daar op meerdere vlakken een toonbeeld van. Deze vrij rechtlijnige film – met een af en toe eng lijkende Ben Foster in de hoofdrol – heeft me echter wel duidelijk gemaakt wat…
Ik weet niet zeker of het iets van opluchting was dat deze zeer populaire Tolkien-trilogieën nu eindelijk afgerond zijn (want heb op beide trilogieën toch wel wat kritiek), of dat het juist heerlijk meeslepend escapisme was, maar ik liep met een glimlach op m’n gezicht de bioscoop uit na het zien van The Hobbit: The Battle of the Five Armies. Het viel me op dat ik meerdere keren mee zat te bewegen, plus dat ik…
Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…
The Hobbit: The Desolation of Smaug is gelukkig een stuk beter dan The Hobbit: An Unexpected Journey, wat ik enkel al kan illustreren door het feit dat in dit tweede deel het reisgezelschap opgesplitst wordt en ik me daadwerkelijk een paar keer afvroeg hoe het nou met Gandalf of Kili en Tauriel was, en Peter Jackson me gelukkig nergens al te lang liet wachten om te switchen tussen deze verhaallijnen. Maar The Hobbit: The Desolation…
“Huiverig” is mogelijk wat overdreven, maar voorafgaand aan ’t zien van deze met 12 Oscarnominaties overladen film over de laatste vier maanden in het (politieke) leven van Abraham Lincoln had ik wel zoiets van: “Ja, zouden wij die film hier wel op dezelfde manier waarderen, want bevat de film niet teveel Amerikaanse borstklopperij?“. Nadat ik ‘m gisteravond met precies die insteek zag kan ik alleen maar concluderen dat ze het bij de Academy for Motion Pictures…
Mogelijk moet ik beginnen met vertellen dat ik niet echt fan ben van de Lord of the Rings-trilogie. Ik heb Tolkiens boeken ook nooit gelezen, dus waarschijnlijk miste ik de nostalgische verwachtingen die fans van de boeken bij dit soort films wel voelen. En net als bij de LOTR-films heb ik bij The Hobbit: An Unexpected Journey wederom flink wat bewondering voor de technische capaciteiten van Peter Jackson en Weta Workshop, maar regie- en vooral verhaaltechnisch…