Allereerst ga ik eerlijk toegeven dat ik de zeer gedurfde opzet en structuur van de film zeker niet direct door had. Ik werd op ’n wat ongemakkelijke manier wel geraakt door de film, maar ik kwam er na het lezen van ’n interview met regisseur Derek – Blue Valentine – Cianfrance pas achter wat de film zo intrigerend maakte. En ik realiseerde me ook dat ik het jammer vond dat ik er dus niet direct…
Helaas… Ik denk wel te weten wat regisseur Niels Arden Oplev (o.a. van het eerste (Zweedse) deel van de Millennium-trilogie) met Dead Man Down wilde, maar uiteindelijk weet hij niet de juiste balans te vinden tussen karakterstudie en actiethriller. Als ik het positief uitleg, dan lijkt hij iets te graag de juiste rust te nemen en iets te geforceerd ’n goede film te willen maken. Als ik ’t populistischer en wat negatiever uitleg, dan heeft…
Bij het eerste deel maakte ik nog de fout om de film serieus te nemen, terwijl G.I. Joe: The Rise of Cobra zichzelf helemaal nergens serieus nam. Bij dit tweede deel was ik dus beter ‘voorbereid’, en ook al moet ik als serieus recensent wijzen op het feit dat het natuurlijk wel ’n slechte film is (als je het verhaal- en regietechnisch bekijkt), maar met die juiste instelling vond ik G.I. Joe: Retaliation best lekkere…
Omdat het een vrij lastige ‘film’ is om te recenseren heb ik nogal lang gewacht om iets over La cinquième saison te schrijven, maar nu door de aanhoudende winter de film bijna werkelijkheid lijkt te worden, waag ik toch maar ’n poging. Maar ik typte “film” hiervoor niet voor niets met enkele aanhalingstekens, omdat La cinquième saison eerder ’n conceptueel kunstwerk dan een (conventionele) film is. Wel ’n prachtig geschoten en verontrustend kunstwerk, by the way……
Het is waarschijnlijk niet zo raar dat deze western bij z’n release nogal afgebrand werd, want regisseur Arthur – Bonnie & Clyde – Penn lijkt er nogal genoegen in te hebben geschept om juist te spelen met de heersende conventies. Daarnaast was het – door de aanwezigheid van Jack Nicholson en Marlon Brando – één van de most highly anticipated films van het jaar, gingen er talloze verhalen de ronde over de grilligheid van Brando…
Films die zich in New York afspelen krijgen van mij sowieso al ’n extra credit, en als ze zich dan ook nog in het artistieke milieu van die wereldstad afspelen, dan komt daar nog ’n halve credit bij. Dat was ook één van de redenen dat ik bijvoorbeeld The Visitor ooit nóg beter vond dan ie al was. Ik weet niet hoe belangrijk bovenstaande kanttekening is in wat ik nu ga zeggen, maar ik vond A…
Het mogelijk verwarrende aan deze film is dat de doelgroep van 21 & Over juist wordt gevormd door het tegenovergestelde van wat de titel je vertelt, als in: ik denk dat ik als 16- of 17-jarige deze film aardig geweldig had gevonden. Zeker niet zo goed als favorieten uit mijn jeugd, zoals The Breakfast Club of zelfs Up the Creek, en ik had na een minuut of twee ook alweer door dat ik deze film niet kritisch…
Holy smokes, wat een contrast in emoties zeg..! Kim – Bin-Jip, Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring – Ki-Duks nieuwste is gruwelijk verontrustend, ongemakkelijk en extreem gewelddadig, maar uiteindelijk ook mooi poëtisch, spiritueel en zó fijngevoelig dat de film me ook behoorlijk hard raakte. Zeker niet voor iedereen, want lang niet iedereen zal al die emoties toe willen laten, en mogelijk word je door die lompe eerste helft wel wat afgestompt waardoor je de subtiliteit…
Steven Soderberghs schijnbaar laatste film als regisseur (maar zei hij dat niet al vaker?) is er één waarin hij veel van z’n bekende elementen verwerkt, zoals misdaad, seks, yuppies met hun lichtelijk complexe problemen en corruptie. Dat hij vooral inzake dat laatste niet focust op één branche vond ik persoonlijk wat jammer, maar uiteindelijk is Side Effects wel ’n aardig effectieve thriller. Maar wel ’n puzzel die mij toch ietwat tegenviel, als ik er vijf dagen…
Oz the Great and Powerful is prachtig gemaakt 3D-familievermaak met vele links naar die klassieker uit 1939 (wat het vervolg van deze film is), maar die mij toch ook wel ’n wat raar gevoel geeft. Allereerst vanwege ’n persoonlijke reden, omdat ik ’n motivatielaagje in het verhaal zag dat helaas niet afgerond wordt. Daarnaast heeft de film ’n “12 jaar en ouder”-leeftijdskeuring, waardoor degene die ik deze film écht wil aanraden ‘m niet kan zien.…
Apart dat een film over Alfred Hitchcock juist wat tegenvalt bij de échte Hitchcock-fans. Natuurlijk zal elke fan deze film willen/moeten zien, want alles wat over deze master of cinema te vinden valt zal door fans worden verorberd, maar eigenlijk biedt de film ’n wat oppervlakkige kijk op Hitchcocks relatie met z’n vrouw en z’n strijd om één van z’n meesterwerken – Psycho – geproduceerd te krijgen. En daarmee is het eerder ’n film die ‘leken’…
Verwacht niks en Broken City is aardig vermakelijk. Voel hoe alle elementen van ’n klassieke film noir aanwezig zijn en raak nogal teleurgesteld in het mis slaan van de juiste ‘sfeerplank’. Daarbij voelt het scenario nogal gekunsteld gecompliceerd aan (wat het eigenlijk nooit wordt), en maakt de aanwezigheid van Russell Crowe, Jeffrey Wright, Catherine Zeta-Jones, Barry Pepper en vooral Mark Wahlberg deze minpunten maar voor ’n deel goed. Lekker voor ’n druilerig avondje op de…