Films die de scheidslijn tussen wetenschap en spiritualiteit aftasten trekken altijd direct mijn aandacht, en als zo’n film dan ook nog eens gemaakt wordt door de regisseur van Another Earth (met zeker ook links naar films als Sound of My Voice en The East), dan knalt dat mijn verwachtingen flink omhoog. Dat kan gevaarlijk zijn, maar in het geval van I Origins verraste Mike Cahill me desondanks alsnóg. En mogelijk wel omdat ik zulke onderwerpen…
Naast het feit dat Mad Max: Fury Road één van de beste over-the-top actiespektakel-rides van het jaar (of decennium?) is, die ook fans van de ‘originele’ trilogie geweldig zal vermaken (alhoewel je die niet gezien hoeft te hebben), weet George Miller wederom zowel een in your face als een veel subtielere metafoor te verpakken in een twee uur durende road trip. 30 Jaar na Mad Max: Beyond Thunderdome keert Miller dus terug naar de wereld die hij ooit…
Mijn ‘ding’ met muziekdocumentaires is, dat als ze goed gemaakt zijn, ik vaak fan word van de muzikant waar de documentaire over gaat. Zo gebeurde dat met The White Stripes en Rufus Wainwright, waarover ik ooit op een katerige zondagmiddag een reportage op Ned 3 zag. Bij Cobain: Montage of Heck gebeurde iets soortgelijks, want deze must-see documentaire geeft fans niet alleen het bijna ultieme inzicht in het leven van één van de grootste rockartiesten…
Het grootste ‘probleem’ met dit soort documentaires is dat je vaak niet weet hoe betrouwbaar de getoonde gegevens zijn. Zo schreef ik over Forks over Knives ooit: “…als het waar is wat de gerenommeerde artsen in deze documentaire beweren, dan is dit écht de belangrijkste documentaire die ik ooit heb gezien…“, en van die documentaire weet ik nog altijd niet zeker hoe betrouwbaar die is. De makers van Cowspiracy: The Sustainability Secret zullen dat betrouwbaarheidsprobleem (h)erkend…
Als vrij groot fan van Will Ferrell had ik vooraf al gehoord dat deze film in Amerika nogal wat kritiek te verduren had gekregen, dus heel hoog waren m’n verwachtingen niet toen ik deze in de sneak zag. En ook al is Get Hard nergens ‘groots’ of hilarisch, ik heb me wel redelijk vermaakt, ondanks de té simpele premisse. Bij zulke films is het vaak al een compliment als zo’n film nergens irriteert, wat ie…
Met Rare Exports toonde de Finse regisseur Jalmari Helander dat hij met een beperkt budget een geweldige cult-achtige film kon maken. Daarmee trok hij ook de aandacht van Hollywood, waardoor hij nu aan de slag mocht met onder andere Samuel L. Jackson, als Amerikaanse president die in het onherbergzame Finland met Air Force One neerstort en dan ‘onderdeel wordt’ van een lokaal ‘volwassen-wordt-ritueel’. En hoe origineel dat idee ook mag klinken, Big Game is één…
Een jaar geleden behoorlijk neergesabeld bij de première op het Cannes Filmfestival is Ryan Goslings regiedebuut nu hier in de bioscoop verschenen. En ook al is er genoeg aan te merken op dit nogal heftig duistere sprookje, waarin duidelijk invloeden van Nicolas – Drive, Bronson, Only God Forgives – Winding Refn en David Lynch zitten, ik vind deze film sferisch wel ‘passen’ in wat ik van Gosling kende, bijvoorbeeld van z’n band Dead Man’s Bones. Beetje een…
Als je vier B-film-schrijvers en een commercial-regisseur de beschikking geeft over een tienermeidenidool, om hem z’n fysieke mogelijkheden te laten tonen in een film over parkour, dan hoop je als producent natuurlijk dat al die tienermeiden zich lekker rebels niks aantrekken van recensenten, want het afbranden van deze film is echt zó makkelijk dat het bijna overbodig voelt. Al vroeg ik me direct na het zien van dit Taylor Lautner-vehicle wel af of ik als 13-jarig…
Direct na afloop van deze film meldde een vriendin iets wat ik alleen maar kon beamen: “Sow, deze moet ik snel wéér zien!“. En ook al weet ik niet of er een groter compliment gegeven kan worden, die tweede keer is voor mij ook deels bedoeld om mijn interpretatie(-richting) te checken. Deze gedurfd kleine en vrij rustige science-fiction film – over wanneer kunstmatige intelligentie als bewustzijn gezien mag worden en hoe de man-vrouw-verhoudingen ons bewustzijn…
Joss Whedon weet van deze tweede Avengers-film wederom een geweldig spektakel te maken, dat volgens mij wel iets meer over-the-top gaat dan de tussen de twee films uitgezonden TV-serie Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D., waardoor ik even moest wennen. Daarnaast raakt Whedon inzake kunstmatige intelligentie zeker niet de diepere snaren die Alex Garland in Ex Machina (recensie volgt snel) interessanter bespeelt, maar dat er überhaupt iets interessants in zo’n blockbuster zit is allang meegenomen natuurlijk. Plus dat…
Ondanks dat er zeker wel wat aan te merken is op dit regiedebuut (!) van Russell Crowe – die zelf ook de hoofdrol voor z’n rekening nam – was ik ook aardig onder de indruk. Niet alleen vanwege de hoge production value, maar ook omdat Crowe gewoon vakkundig een vrij ‘klein’ verhaal vertelt, gezet tegen de nasleep van een epische (in heftige flashbacks getoonde) veldslag uit de Eerste Wereldoorlog. Dat z’n portrettering van voormalige vijanden…
Dat ik een week na het zien van deze nieuwe van Jaume – Non-Stop, Unknown – Collet-Serra zeer blij ben dat ik direct na afloop wat notities had gemaakt voor deze recensie, dat zegt wel wat. Ik was deze volgende in het ‘Liam-Neeson-in-actie’-genre namelijk alweer grotendeels vergeten, vooral omdat de film zó formulematig verloopt, dat ik halverwege de film letterlijk aan een vriendin vroeg of het haar wél iets interesseerde wat er met onze hoofdpersonen…