Restless is een soort tragisch sprookje waarbij ik me (ook) even over ’n kleine drempel moest tillen, maar toen ik me kon laten ‘gaan’ in Gus Van Sants verhaal – over een terminaal ziek meisje dat aan het einde van haar leven nog even knetterverliefd wordt op een ‘begrafenis-crasher’ – raakte deze vrij aparte maar lieve film me aardig. Mooi… Mia – Alice in Wonderland, The Kids Are All Right – Wasikowska speelt Annabel, een…
De afsluiter van het PAC-festival op zondag 5 februari was Shame, een indrukwekkende film over een succesvolle snelle kerel in het kille maar ook bruisende Manhattan, die gebukt gaat onder een nogal heftige seksverslaving. Van de vier films die ik tijdens het festival zag blijft deze toch wel het beste hangen. Waarschijnlijk vanwege de combinatie van onconventionaliteit, het onderwerp en de verrassende maar coole muziekkeuze. Michael Fassbender speelt Brandon, werkzaam bij een of ander high…
De tweede film in het PAC-festival was dan misschien helemaal geen echte ‘arthouse-film’, maar wel een zeer aangename, af en toe hilarische en mooie Franse speelfilm over een aristocraat met een dwarslaesie wiens nieuwe 24-uurs verzorger uit nogal onverwachte hoek komt: de banlieu. Mogelijk was het wat vergezocht geweest als de film niet gebaseerd was op ware feiten, maar juist daardoor vermaakte deze Franse superhit (met meer dan 15 miljoen bezoekers in de Franse bioscopen)…
De eerste film die ik afgelopen zondag op het PAC-festival zag was A Dangerous Method, de nieuwe van David – The Fly, Eastern Promises – Cronenberg. En ik moet direct zeggen dat ik ‘m geweldig vond, zeker omdat ik erg veel affiniteit bleek te hebben met zowel Freuds als Jungs theorieën over onze psyche. De film vertelt namelijk het waargebeurde verhaal over de vriendschap en rivaliteit tussen Carl Gustav Jung en Sigmund Freud aan het…
Een film over een man die wordt ingehuurd om in de wilde natuur van Tasmanië de mythische Tasmaanse Tijger op te sporen en daarvoor al z’n skills zal moeten inzetten doet een spannende avonturenfilm met metafysische trekjes vermoeden, en ik denk dat het boek – waarop The Hunter gebaseerd is – daar ook wat meer mee zal spelen. Ik vond ’t zeker een interessante en prachtig geschoten film, maar heb toch ’t gevoel dat niet…
Dat The Descendants als één van de grootste kanshebbers bij de Oscars wordt genoemd (o.a. voor Beste Film, Beste Regie en Beste Acteur) is geen verrassing: de film is prachtig subtiel en ‘herkenbaar’ Alexander – About Schmidt, Sideways – Payne, met een zeer genuanceerde George Clooney in de hoofdrol. Maar het is ook een kleine film, die daarom als filmervaring niet zo groots en indrukwekkend is als bijvoorbeeld The Artist (en ik denk dat Scorsese’s…
Prachtig geschoten, af en toe droogkomisch, een exposé dat het zelfvertrouwen van de makers toont, zo naturel geacteerd dat ’t niet opvalt dat ’t acteurs zijn, maar ook zo rustig dat ik meerdere keren ‘hoopte’ op iets van actie. Daarnaast is Once Upon a Time in Anatolia (vergeef me dat ik de Turkse naam niet overtyp) wel zo’n film die onder je huid kruipt, omdat je in de 2,5 uur wel een nogal cynische kijk…
Meek’s Cutoff is zo’n film waarbij je na letterlijk twee shots zult weten of je deze film gaat trekken of niet. Het eerste shot toont dat we ons bevinden in Oregon in 1845, en het tweede shot laat een groep settlers zien die door een steeds dieper wordende rivier trekt. En dat tweede shot duur behoorlijk lang, waarmee regisseuse Kelly Reichardt misschien wel direct wil aantonen dat je je maar beter kunt voorbereiden op een hele rustige…
Okay, My Week with Marilyn is dan wel niet de beste film van ’t jaar, maar Michelle Williams’ performance als Marilyn Monroe zorgt dat dit, in combinatie met het perfect ‘vangen’ van infatuation, wel één van de fijnere films van ’t jaar zal worden. Nu weet ik dat niet iedereen dit soort onweerstaanbaarheid begrijpt, maar ik ken dat bijna ongelimiteerd (en irreële?) genieten van (de schoonheid van) een vrouw wel, dus ik kon (en wilde) me…
Het is alweer een tijdje geleden dat ik aan ’t einde van een film dacht: “Vet als ze ‘m hier zouden eindigen, dan klopt ’t einde precies“, en dat de eindcredits dan ook komen. En dan bedoel ik het niet zoals je dat bij conventionele films al van mijlenver aan voelt komen (vanwege de gehanteerde formule waarmee zulke films worden opgebouwd), maar dat de film in je beleving ‘emotioneel’ klopt als je ‘m dan stopt,…
Tom McCarthy levert met Win Win wederom een mooie film af waarin het leven van gewone (en geloofwaardige ‘echte’) mensen overhoop wordt gehaald door een ongewone gebeurtenis. Dat Win Win mij dan nét niet zo hard raakte als The Station Agent en The Visitor (McCarthy’s eerdere films) is misschien wat jammer, maar toch blijft het een erg fijne film om gezien te hebben. Alleen al voor Paul Giamatti’s gekleurde rol als Mike Flaherty – advocaat, high…
Robert Redfords film over het complot achter de moord op Abraham Lincoln en de pogingen daartoe op vice-president Johnson en de minister van Buitenlandse Zaken Seward volgt de historische feiten zo goed, dat de film dramatisch gezien helaas wat teleurstelt. En ook al zet Redford de verdachte Mary Surratt erg genuanceerd neer, ook dat pakt net niet bevredigend uit, if you ask me… De film gaat namelijk over de rechtszaak die volgt op de moord…