Yes, ik kwam een stuk vrolijker de IMAX-zaal uitgelopen dan na afloop van het tweede deel, hoeveel dit ook (deels) een herhaling van zetten bleek te zijn. Qua verhaal val je namelijk ergens in, en zonder duidelijke sturing naar waar dit grootse verhaal heen zou moeten gaan, zou dit dus net zo goed deel 14 als deel 3 kunnen zijn. Ja, daarin zit een duidelijk bedoelde kritiek op Avatar: Fire and Ash als film, maar…
Bijna 40 jaar na het verschijnen van één van Nederlands ‘culterigste’ actiefilms komt Dick Maas nu met deel II, dat zich ‘slechts’ 30 jaar later afspeelt. Vermakelijk, echt Maasiaans Nederlands in hoe ‘wij’ overál over moeten kunnen praten, ongeacht welke gevoeligheid dan ook, maar ik kreeg ergens ook het gevoel dat Maas geen take extra lijkt te doen als iedereen zijn, haar, of hun zinnen (inhoudelijk) afdoende heeft opgezegd. Daarnaast wordt des te duidelijker dat…
Okay, Predator: Badlands is misschien niet de beste Predator-film in Dan Trachtenbergs verrassend goede wedergeboorte-trilogie, maar bevat wel één van de coolste cliffhangers ooit, waardoor het ook geen trilogie zal blijven, verwacht ik. En dat ik daar bijna “hoop ik” typte, dat zegt natuurlijk wel wat. Na de Native American-insteek in Prey, en een soort animatie-anthology in Predator: Killer of Killers, legt Trachtenberg hier op bevredigender wijze de link met één van dé bedrijven uit…
Toch grappig om te zien hoe de Britse regisseur Edgar Wright, die ooit doorbrak met een drietal (bijna) parodie-films op Amerikaanse blockbusters, nu zelf de beste Amerikaanse blockbuster van het jaar maakt. Geholpen door de grootste ster van het moment, met een geüpdatet script waarin je ook aardig wat hedendaagse politiek kunt ‘voelen’, en al de tweede film dit jaar die geschreven lijkt door ene Richard Bachman. En ik typ “lijkt”, want dat is ‘gewoon’…
Is het inmiddels zover, dat ik films wel eens net zo ’terloops’ beoordeel als een aflevering van een populaire tv-serie? Ik ging zaterdagavond namelijk met de allersimpelste en vermoeide verwachtingen naar Tron: Ares, waarbij ik – door de tegenvallende buzz er omheen – klaar zat om me best te gaan ergeren aan de risicoloze commercialiteit van deze film. Maar wat bleek: de Noorse maker van Bandidas (!?), Max Manus en Kon-Tiki – Joachim Rønning – heeft…
“The story of legendary mixed martial arts & UFC fighter Mark Kerr.“, aldus de waargebeurd-verhaal-synopsis van deze nieuwe van Bennie – Uncut Gems, Good Time – Safdie, met een Oscarnominatiewaardig optreden van Dwayne ‘The Rock’ Johnson. Oftewel: hét verhaal van de man(nen) die UFC op de kaart zette(n), nog vóórdat het een miljoenenbusiness werd. En vergelijkbaar met hoe bovenstaande jou mogelijk wat conventies doet verwachten, merkte ik tijdens de film dat Safdie juist met mijn…
Holy smokes, wat wordt dit een geweldige filmherfst. Twee van de beste, scherpste en/of meest interessante filmmakers van onze tijd komen deze weken namelijk met hun nieuwste. Volgende week is Ari – Hereditary – Aster aan de beurt met het heerlijk rebelse Eddington, en vandaag gaat Paul Thomas Andersons One Battle After Another in première. Maar over welke ‘strijd’ heeft hij het? Die tegen de deep state, zonder ook maar iets concreet te benoemen..? Die waaraan…
Direct na afloop van deze Riz Ahmed-Lily James-Sam Worthington klokkenluidersmisdaadthriller hoorde ik iemand vertellen dat deze zeer snel op één van de streamingdiensten te zien zal zijn, en toen viel het allemaal wat meer in elkaar. Relay is namelijk meer ‘opvulling’, of content, dan dat het ‘kunst’ is (als in: een verhaal waarvan je vóelt dat de makers het moesten vertellen). Vermakelijke opvulling hoor, maar als ik eerlijk ben: nog geen 24 uur later voel…
Nadat Nobody mij ontzettend lekker verraste een paar jaar geleden, ging ik vol goede moed naar het tweede deel afgelopen vrijdagavond. Maar waar ik in het eerste deel de formule wel zag maar me er geen moment aan stoorde, was die hier zó overduidelijk aanwezig dat de film – na de standaard-after-the-fight-ondervraging-openingsscène – geen “One Week Earlier” nodig had. Is dit zelfbewust van regisseur Timo – V/H/S/2, V/H/S/94 – Tjahjanto, dan ‘kudos’, maar als ik…
Sow, deze nieuwe Predator-film heeft het hoogste IMDb-cijfer van alle vervolgen, en scoort slechts 0,3 lager dan het Arnold Schwarzenegger-origineel uit 1987. Al is het ook de eerste geanimeerde Predator-film, geregisseerd door Dan – 10 Cloverfield Lane – Trachtenberg, die ook die andere interessante toevoeging aan de franchise regisseerde: Prey. Natuurlijk heeft animatie wel het voordeel dat de actie nóg ongelooflijker en grootser gezet kán worden, en dat gebeurt ook zeker. Maar toch voelt dat…
Niet om jouw verwachtingen omhoog te knallen, maar ik was aangenaam verrast door hoe makkelijk ik mee ging in het verhaal van The Fantastic Four: First Steps. De reden is dat het gevaar in de film komt van iets dat ‘boven’/buiten ons staat, en de film gaf me genoeg ruimte om m’n eigen filosofische ‘quatsch’ daarop te kunnen projecteren. En dat intrigeerde dus behoorlijk. Ergens ietwat vergelijkbaar met hoe ik ook met Thanos’ motivaties mee…
James Gunns versie van Superman bevat meer dan voldoende interessante elementen en scènes, die deels als ‘klassiek’, en deels als ‘woke’ betiteld kunnen worden. Precies daardoor schieten er nogal wat MAGA-aanhangers in hun paniekpanty, al lijken zij vergeten dat het ooit best ‘klassiek Amerikaans’ was om immigranten te verwelkomen en minderbedeelden te helpen. Waardoor Superman ineens politiek gemaakt wordt door degenen die de film van ‘politieke inmenging’ betichten. Heerlijk toch, hoe projectie werkt..? Iets dat…