Nadat Nobody mij ontzettend lekker verraste een paar jaar geleden, ging ik vol goede moed naar het tweede deel afgelopen vrijdagavond. Maar waar ik in het eerste deel de formule wel zag maar me er geen moment aan stoorde, was die hier zó overduidelijk aanwezig dat de film – na de standaard-after-the-fight-ondervraging-openingsscène – geen “One Week Earlier” nodig had. Is dit zelfbewust van regisseur Timo – V/H/S/2, V/H/S/94 – Tjahjanto, dan ‘kudos’, maar als ik…
Sow, deze nieuwe Predator-film heeft het hoogste IMDb-cijfer van alle vervolgen, en scoort slechts 0,3 lager dan het Arnold Schwarzenegger-origineel uit 1987. Al is het ook de eerste geanimeerde Predator-film, geregisseerd door Dan – 10 Cloverfield Lane – Trachtenberg, die ook die andere interessante toevoeging aan de franchise regisseerde: Prey. Natuurlijk heeft animatie wel het voordeel dat de actie nóg ongelooflijker en grootser gezet kán worden, en dat gebeurt ook zeker. Maar toch voelt dat…
Niet om jouw verwachtingen omhoog te knallen, maar ik was aangenaam verrast door hoe makkelijk ik mee ging in het verhaal van The Fantastic Four: First Steps. De reden is dat het gevaar in de film komt van iets dat ‘boven’/buiten ons staat, en de film gaf me genoeg ruimte om m’n eigen filosofische ‘quatsch’ daarop te kunnen projecteren. En dat intrigeerde dus behoorlijk. Ergens ietwat vergelijkbaar met hoe ik ook met Thanos’ motivaties mee…
James Gunns versie van Superman bevat meer dan voldoende interessante elementen en scènes, die deels als ‘klassiek’, en deels als ‘woke’ betiteld kunnen worden. Precies daardoor schieten er nogal wat MAGA-aanhangers in hun paniekpanty, al lijken zij vergeten dat het ooit best ‘klassiek Amerikaans’ was om immigranten te verwelkomen en minderbedeelden te helpen. Waardoor Superman ineens politiek gemaakt wordt door degenen die de film van ‘politieke inmenging’ betichten. Heerlijk toch, hoe projectie werkt..? Iets dat…
Misschien wel het meest opvallende aan het kijken van The Old Guard 2 was dat ik er – ondanks het feit dat de film óverduidelijk een aflevering in een gehoopte franchise/serie is – eigenlijk best lekker in zat. Nu weet ik niet of dat door een nogal ‘buff’ Charlize Theron kwam, of doordat het qua production value wel één van Netflix’ grootste producties lijkt, maar ik zou vanavond best graag het volgende deel kijken. Hopelijk…
Best opvallend, als karakters in de film bijna letterlijk verwoorden wat hun vertolkers (Scarlett Johansson, Mahershala Ali en Ed Skrien) volgens mij ook als motivatie zagen voor hun deelname: de dikke paycheck. En dat is niet het enige overeenkomst tussen de realiteit in de film en die in real life, want waar het publiek in de film z’n interesse in dinosauriërs nogal verloren blijkt, pogen ze met deze Rebirth ook de tanende interesse in deze ooit…
Ik verwacht dat sport-puristen (waaronder Max Verstappen zelf) wel wat aan te merken hebben op het getoonde realisme in Joseph Kosinski’s F1-film, want op de momenten dat er gekozen ‘moest’ worden, kozen de makers voor drama boven geloofwaardigheid. En hoe dat uiteindelijk uitpakt voor het succes van deze film, dat durf ik niet te voorspellen. Formule 1-fans vormen volgens mij een kleinere doelgroep dan die van sportdrama’s, dus ik begrijp Kosinski’s keuzes ergens wel. En…
Soms geeft een film exact wat je verwacht. En dat was met Ballerina zeker het geval. Deze John Wick-spin-off (qua verhaal gezet tussen het derde en vierde deel) is net wat minder kinetic doordat er nu een voormalig props- en visual fx-medewerker aan het roer stond (Len – Underworld – Wiseman), in plaats van de nog wel als producent verbonden voormalig stuntman Chad Stahelski. Maar de oogverblindende hoofdrolspeler leidt de meesten waarschijnlijk meer dan genoeg af…
Weet niet of ik had verwacht dit ooit te typen, maar wat Havoc vooral aantoont, is hoe Guy Ritchie dus best een goede acteursregisseur blijkt. Als je Tom Hardy’s rol in het best lomp-geweldige Mobland (tv) afzet tegen z’n vertolking in deze nieuwe van Gareth – The Raid – Evans, dan zie je pas hoe groot de invloed van een regisseur kán zijn. En daarmee is Havoc eigenlijk gewoon een slechte film, ondanks de aanwezigheid…
Het is voor een studio natuurlijk ook onmogelijk om de verleiding van de sequel-potentie te weerstaan, als een film zo succesvol ontvangen wordt als The Accountant. En als dan zowel Ben Affleck als Jon Bernthal weer wil meedoen, dan staan logischerwijs alle lichten op groen. Ik neem overigens aan dat je tussen bovenstaande woorden m’n sarcastische ondertoon wel waarneemt, want hoe vermakelijk de film ook zeker wel is, ik begrijp niet helemaal waarom deze gemaakt…
Mocht je van eerdere Mission: Impossible-films hebben gevonden dat ze dramatisch niet ‘groots’ genoeg waren, dan kun jij bij dit franchise-afsluitende Final Reckoning je hart meer dan ophalen. Niet normaal hoe gruwelijk belangrijk Ethan Hunt ditmaal niet alleen jou, mij, je moeder en zelfs die irritante buurman moet zien te redden. Iets dat zó enorm werd aangezet, dat ik ook wel een Bond– of Dark Knight-achtig einde verwachtte. Maar nee, dat kreeg ik niet. Ik…
Gebaseerd op jeugdherinneringen van één van de leden van het regieduo (dat ooit doorbrak met Ryan Goslings doorbraakfilm), is Freaky Tales een zogenaamde anthology film (“bloemlezingfilm” klinkt toch niet?), gezet in het Oakland, Californië van de jaren 80. En zo’n film, bestaande uit een viertal deels-overlappende maar losse verhalen rondom één ietwat simplistisch thema (die groene gloed), is natuurlijk het ideale vehikel voor een shitload aan talent in bijrolletjes (naast toppers als Pedro – The…