Zeroville (2019)

Allereerst: Zeroville past ‘quatsch-wise‘ perfect bij de film uit m’n vorige recensie (Valley of the Gods). Maar waar ik bij Lech Majewski nog dacht, dat hij als liefdeskind van Lynch en Dupieux ooit in een vat met mescaline was gevallen, lijkt Zeroville in eerste instantie gemaakt onder invloed van regisseur James Franco’s (en acteur Seth Rogens) favoriete drug: cannabis. En ik raad je ook aan de film onder invloed van die drug te kijken, want…

The Ballad of Buster Scruggs (2018)

Misschien wel de mooiste reactie die ik online op deze nieuwe Coen-broers Netflix-film zag: “Echt zo’n film die van mij wel dagen had mogen duren.” Een gigantisch compliment voor bijvoorbeeld de sfeer die deze filmmakende broers weten neer te zetten, maar ik verwacht dat het ook te maken heeft met de vrijheid die ze jou bieden om heerlijk wat te projecteren/interpreteren, waardoor je best wel wat persoonlijke zaken ‘op’ deze film kunt plakken. En dat…

The Disaster Artist (2017)

James Franco verrast aardig wat vrienden en vijanden met deze indrukwekkende film over het maken van één van de slechtste films ooit: The Room uit 2003. Het mysterie rondom ‘auteur’ Tommy Wiseau wordt niet alleen respectvol en goed in stand gehouden, maar bij vlagen zo neergezet dat ik zelfs aan de ultieme performance artist Andy Kaufman moest denken (één van de onderwerpen van de nummer 2 in m’n top-15-van-2017-lijstje). En eigenlijk geen een keer aan…

Sausage Party (2016)

Okay, waar begin ik…? Met een oneliner als “Sausage Party is like Toy Story on steroids and viagra!“? Of met de mededeling dat er dit jaar waarschijnlijk geen film zal zijn waarbij jouw ‘willing suspension of disbelief‘ groter moet zijn om de film überhaupt te trekken? Of met de waarschuwing dat deze animatiefilm TOTAAL ONGESCHIKT is voor kinderen? Al is m’n sensatiebeluste kant wel gruwelijk benieuwd naar hoe een ouder deze film pedagogisch verantwoord uitgelegd krijgt ;). Maar…

Palo Alto (2013)

Het meest opmerkelijke aan Palo Alto is niet dat dit het regiedebuut van de kleindochter van Francis Ford Coppola is, waarin de zoon van Val Kilmer stiekem verliefd is op de dochter van Eric Roberts. Mogelijk is het zelfs opmerkelijker dat de film juist nergens aanvoelt als een film die enkel gemaakt is omdat het de makers gegund werd of zo; Palo Alto is gewoon een sterk en bij vlagen ook ongemakkelijk eerlijk verhaal over het…

The Interview (2014)

Door al het gedoe vanwege die Sony-hack (met de dreiging met aanslagen als deze film uitgebracht zou worden) heeft deze film nogal wat extra aandacht gekregen, waardoor de verwachtingen van de meeste kijkers waarschijnlijk torenhoog zijn. Ik vrees echter dat dat ook veel teleurstellingen teweeg zal brengen. Als je weet dat dit de nieuwe is van de makers van Pineapple Express en This Is the End, dan weet je echter wél wat je moet verwachten.…

Homefront (2013)

Homefront is zo’n lekker stoere actiethriller die nergens uit de bocht vliegt. De film verrast ook nergens, maar het vrij eenvoudige verhaaltje is gewoon goed uitgevoerd door regisseur Gary – Things to Do in Denver When You’re Dead, Runaway Jury – Fleder, naar een scenario van Sylvester Stallone. En serieuze filmliefhebbers weten natuurlijk allang dat Stallone heel wat meer kan dan wat z’n uiterlijk doet vermoeden, waarmee Homefront in z’n genre gewoon een goed gelukte…

Lovelace (2013)

Lovelace is het structureel wat ongewoon vertelde levensverhaal van Linda Lovelace, die in 1972 ineens in de spotlights terechtkwam toen ze de hoofdrol speelde in Deep Throat, een vrij revolutionaire pornofilm die een tijdje ‘gewoon’ in de Amerikaanse bioscopen draaide. Maar het regisseursduo Rob Epstein en Jeffrey Friedman hebben voor een gedurfde structuur gekozen, die echter niet werkt, waardoor het drama helaas ook niet uit de verf komt. Terwijl ze me een paar jaar geleden wel…

This Is the End (2013)

Natuurlijk moet ik weer beginnen met zeggen hoe persoonlijk het komedie-genre is, maar meteen daarna wil ik ook wel schreeuwen hoe HARD ik gelachen heb met This Is the End, het regiedebuut van het schrijfduo Seth Rogen-Evan Goldberg. Samen schreven ze o.a. The Green Hornet, Superbad en Pineapple Express, maar voor deze ‘einde-van-de-wereld horror-parodie-komedie’ hebben ze ongeveer iedereen waar ze ooit mee gewerkt hebben zo ver gekregen om zichzelf (of een parodie daarop) te spelen,…

Spring Breakers (2012)

Allereerst: ik vond Spring Breakers geweldig tegendraads-lekkere-meiden-over-de-top-trash-vermaak. Daarnaast vraag ik me af hoe hard regisseur Harmony – Gummo – Korine zou lachen als ie mij iets serieus over deze film zag typen, dus hoe ver ik daar in zal gaan hieronder weet ik nog niet. Ook is Spring Breakers nog veel meer dan Project X dé nachtmerrie van iedereen met iets van pedagogische ambities en ook absoluut niet de tienerfilm die enkele meiden gisteren voor…

Oz the Great and Powerful (2013)

Oz the Great and Powerful is prachtig gemaakt 3D-familievermaak met vele links naar die klassieker uit 1939 (wat het vervolg van deze film is), maar die mij toch ook wel ’n wat raar gevoel geeft. Allereerst vanwege ’n persoonlijke reden, omdat ik ’n motivatielaagje in het verhaal zag dat helaas niet afgerond wordt. Daarnaast heeft de film ’n “12 jaar en ouder”-leeftijdskeuring, waardoor degene die ik deze film écht wil aanraden ‘m niet kan zien.…

Rise of the Planet of the Apes (2011)

Ja, Andy Serkis is geweldig in z’n motion captured rol als Caesar, de chimpansee die uiteindelijk een groep apen aanvoert in hun poging te ontsnappen aan de mensen die hen gevangen houden. Maar hoe eng is het dat een voornamelijk computer generated karakter het interessantse karakter is in een film, met de meeste diepgang en dramatische ontwikkeling? Aan het eind van de film juichte zo’n beetje iedereen voor de apen. Zou de in Hollywood debuterende…