Homefront (2013)
Homefront is zo’n lekker stoere actiethriller die nergens uit de bocht vliegt. De film verrast ook nergens, maar het vrij eenvoudige verhaaltje is gewoon goed uitgevoerd door regisseur Gary – Things to Do in Denver When You’re Dead, Runaway Jury – Fleder, naar een scenario van Sylvester Stallone. En serieuze filmliefhebbers weten natuurlijk allang dat Stallone heel wat meer kan dan wat z’n uiterlijk doet vermoeden, waarmee Homefront in z’n genre gewoon een goed gelukte film is geworden…
Het verhaal
Na een openingsscène waarin DEA-undercover agent Phil Broker (Jason Statham) toont hoe goed hij is in z’n werk, maar ook genoeg wraakgevoelens op weet te wekken bij iemand die hij verraden heeft, verhuist hij met z’n dochter naar het ogenschijnlijk rustige Shreveport. True Blood-fans zullen die naam wel herkennen: Homefront speelt in hetzelfde redneck-gebied waar ook deze vampierenserie zich afspeelt.
Als Brokers dochtertje haar zelfverdedigingstechnieken iets te goed toepast op het zoontje van een lokale meth-verslaafde (Kate Bosworth) voel je al aan dat zoiets in zo’n stadje niet zomaar vergeten wordt. Zeker niet als Broker tegen z’n wil in ook nog zichzelf moet beschermen tegen de vader van het jochie en de broer van eerdergenoemde verslaafde de lompe meth-fabrikant Gator (James Franco) blijkt te zijn. Voordat Broker het door heeft is hij verwikkeld in één van zulke vetes die schijnbaar nog erg gewoon zijn in die zuidelijke staten (??) en komt hij er niet zomaar meer met een excuus vanaf. Alhoewel, initieel toch eigenlijk wel. Totdat Gator ontdekt dat Broker een voormalig DEA-agent is en hij z’n drugshandel bedreigd ziet worden…
Eenvoud
Veel meer zal ik niet vertellen over het verhaal, want dat is namelijk aardig simpel. Maar dat bedoel ik deze keer dus helemaal niet negatief. De beste films vertellen vaak een zeer klein verhaaltje, de kwaliteit zit hem vaak in de uitvoering, de regie, het acteerwerk, et cetera. Nu bedoel ik niet dat Homefront echt een goede film is, maar in z’n genre zeker één van de betere, en in Stathams oeuvre sowieso één van de weinige films waarin ik me eigenlijk geen enkele keer ergerde aan iets ‘stoms’. Okay, mogelijk staan er wat veel deuren open en is de beveiliging van Gators meth-lab niet optimaal, maar verder weet Stallone echt wel hoe hij een gedegen scenario in elkaar moet zetten. Hij schreef eerder onder andere de scenario’s voor alle Rambo– en Rocky-films, waarvoor hij voor het eerste deel ook een Oscarnominatie kreeg. Dus ervaring heeft hij genoeg…
Cast
Meest opvallende rollen in Homefront zijn die voor Kate Bosworth, Winona Ryder én James Franco. Voor Franco zie je dat het een leuke afleiding was om een keer een echte bad guy te spelen, terwijl Ryder eindelijk weer helemaal terug lijkt. Bosworth kende ik eigenlijk alleen van haar rol in The Rules of Attraction en Blue Crush, maar hier speelt ze haar behoorlijk rauwe rol erg goed én verrassend. Ik heb die remake van Straw Dogs (natuurlijk) nooit gezien, mogelijk dat ze daar ook al toonde meer te kunnen zijn dan enkel die mooie meid met die twee verschillende kleuren ogen.
Statham is natuurlijk de go-to-guy voor dit soort rollen, wat niet direct een compliment is, maar misschien weet hij z’n beperkingen wel gewoon. Clancy – John Dies at the End – Brown past goed in de rol van sleazy sheriff, en waar ik Rachelle Lefevre herkende uit de TV-serie Under the Dome, werd een vriendin naast me erg enthousiast toen ze haar zag, omdat Lefevre schijnbaar ook in de Twilight-films speelt. Nog een opvallende rol: Frank Grillo speelt hier als biker hitman vrijwel het tegenovergestelde van z’n rol in Disconnect. En daarmee is Homefront dus best een aardige film om wat acteurs buiten hun comfort zone te zien treden…
Final credits
Maar zoals ik al zei: ik vond het sowieso een goed gemaakte en stoere film. Geen film die in een toplijstje zal komen aan het eind van dit jaar, maar toch. Dit krijg je als je gewoon een vrij standaard verhaal durft te verfilmen, maar daar wel gekwalificeerde mensen bij inhuurt. Dus niet focussen op vette (camera)technieken, 3D-afleiding of duizenden plotwendingen, maar gewoon een aardig invoelbaar verhaal goed vertellen. En dan lijkt het dus best ‘makkelijk’ om een aardige film af te leveren…