Helaas, ondanks een aantal heerlijke cameo’s (waaronder dé favoriete acteur van de regisseur) en waarschijnlijk een voor echte Marvel-nerds orgastische samenkomst met een andere succesvolle Marvel-franchise, vrees ik dat het Marvel Cinematic Universe door Doctor Strange in the Multiverse of Madness eerder fans verliest, dan dat erbij komen. Voor eventueel nieuwe fans is alles namelijk teveel verweven met eerdere films én series, en dat zorgde bij mij uiteindelijk ook voor m’n kritische oordeel: deze films…
Yes, Avengers: Endgame biedt een zeer goed tot geweldig einde van een reis die in totaal 22 films duurde..! Waar ik normaliter best kritisch ben op zulke commerciële franchises, heeft het Marvel Cinematic Universe mij vrijwel geen enkele keer teleurgesteld. Al vielen mij twee trailers voorafgaand aan deze epische afsluiter wel om verschillende redenen op. Eén toonde namelijk een karakter dat in Infinity War verpulverd werd, wat mijn chronologie-logica wat uitdaagde. En de andere trailer…
Allereerst: Avengers: Infinity War is één groot actie-avontuur-spektakel dat z’n weerga amper kent. Maar daarbij is de film ook zó volgepropt met ‘meer meer meer meer Marvel meer meer’, dat ik me tijdens de film al begon af te vragen: “Waarom zou je, als je toch al alle thematiek van zo’n beetje alle grote epische films van de laatste decennia bij en door elkaar propt, hoe lang duurt het dan nog voordat we een Chewbacca-meets-Thor-gevecht…
De derde film in scenarists Taylor Sheridan ‘frontier trilogy‘ ging hem zo nauw aan het hart, dat hij ditmaal geen Denis Villeneuve (Sicario) of David Mackenzie (Hell or High Water) ‘nodig had’, maar ervoor heeft gestreden om dit verhaal ook zelf te regisseren. En dat gaat hem voor zeker 80% ruim voldoende af. Dat hij als regisseur wat minder ervaren is merk je in een paar scènes echter net iets te duidelijk (soms moet je…
Ja, natuurlijk moet je respect opbrengen over hoe de scenaristen al die vele verschillende verhaallijnen uit verschillende franchises in de Marvel Cinematic Universe ineen weten te weven, maar toen ik gisteren na afloop van het (eindelijk) zien van Captain America: Civil War wat IMDb-comments bekeek en de vraag “Maar wat heeft deze film nou voor nut in het grotere Marvel-universum? Had deze niet compleet overgeslagen kunnen worden?” gesteld zag worden, toen had ik niet direct een…
Joss Whedon weet van deze tweede Avengers-film wederom een geweldig spektakel te maken, dat volgens mij wel iets meer over-the-top gaat dan de tussen de twee films uitgezonden TV-serie Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D., waardoor ik even moest wennen. Daarnaast raakt Whedon inzake kunstmatige intelligentie zeker niet de diepere snaren die Alex Garland in Ex Machina (recensie volgt snel) interessanter bespeelt, maar dat er überhaupt iets interessants in zo’n blockbuster zit is allang meegenomen natuurlijk. Plus dat…
Kill Your Darlings is een film waar menig literatuurstudent waarschijnlijk een prachtig essay over kan schrijven, want als je gaat zoeken zit er een mooie scherpe essentie en zeker ook een ironische contradictie in het verhaal, maar hoe groot de aantrekkingskracht van deze film is durf ik niet te zeggen. Succesvol was deze film nergens, ondanks dat het dus wel een film is over de samenkomst van een paar van de grootste Amerikaanse schrijvers van…
Of het nu een remake is van Park – Stoker, Thirst – Chan-wooks origineel uit 2003 of een andere adaptatie van de Japanse mangastrip is weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ie echt gruwelijk minder interessant en heftig is dan het Koreaanse origineel, hoe hard Josh Brolin ook z’n best doet. Maar ook in zijn acteren lijkt de noodzaak om écht diep te gaan en z’n demonen écht te tonen te…
Josh Radnor maakt vooral kwetsbare films, als in: films die niet alleen makkelijk af te doen zijn als iets te romcom-achtige American indies, maar ook films waarbij je stemming ’n vrij bepalende factor heeft. Als ’n film als Taxi Driver, The Godfather of Memento (to name just a few) op TV voorbijkomt, dan moet er (bij mij althans) wel iets heel aparts te doen zijn om niet direct helemaal hooked te geraken en de film af…
Waar Rodrigo Cortés zich in z’n ‘debuut’-film Buried wel móest inhouden, omdat de locaties en karakters door ’t interessante gegeven tot ’n minimum waren beperkt, daar lijkt ie dat in Red Lights nogal graag te willen compenseren, want deze film bevat juist téveel. Zoals teveel zijlijntjes en afleidende bijrollen die nergens echt nuttig lijken en juist wat in de weg zitten. Daarbij bevat de film een compleet uit de bocht vliegende climax, die me heel…
Het regisserende stel achter het behoorlijk angstaanjagende Open Water komt nu met zo’n horrorfilm waar veel jonge vrouwelijke actrices zich in moeten ‘bewijzen’, en in dit geval is het Silent House, over een jonge vrouw in een huis dat meer is dan enkel een huis, of toch niet? De jonge actrice die zich makkelijk staande houdt is Elizabeth Olsen, de rijzende ster uit Martha Marcy May Marlene. De film houdt zich, ondanks dat ie af…
Ik had al erg veel goede dingen gehoord over Martha Marcy May Marlene, de doorbraakfilm van het jongere zusje van de Olsen tweeling: Elizabeth. Over een jonge vrouw die wegvlucht uit een sekte, maar er al snel achter komt dat fysiek vluchten niet betekent dat je het ook psychisch zo makkelijk achter kunt laten. Naast het inderdaad zeer veelbelovende debuut van Elizabeth Olsen is het ook ontzettend knap hoe debuterend regisseur Sean Durkin een film…