Halverwege deze waarschijnlijke start van wederom een Batman-franchise hoorde ik mezelf bijna “Holy fuck, wat vet!!” uitroepen. Dat kwam deels doordat ik voor ’t eerst in weken weer in een IMAX-zaal zat, maar zeker ook omdat Matt – Cloverfield, Dawn of the Planet of the Apes – Reeves met The Batman nog verder afdaalt in de DC-comics-duisternis dan Ben Afflecks Justice League’s Batmans al deden. Waardoor ook de overduidelijke maatschappijkritiek uit de comics weer zo…
Best lullig, dat het beste aan Venom: Let There Be Carnage de ’tijdens-de-credits-scène’ na afloop is. Want waar ik tijdens de start van het waarschijnlijke eindgevecht nog licht positief “Oh, best een snel, afgerond relaas, zonder onnodig veel gevechten.” dacht, bekruipt me nu steeds meer cynisme, en is die gedachte omgevormd tot “Slechts een aflevering in een voor mij als Marvel-fan behoorlijk nutteloze serie…” Want ondanks een redelijke topcast is dit bedenksel van Todd –…
Long Shot mixt de progressiviteit van films als Vice (al was die Adam McKay-/Christian Bale-film initieel niet zo liberal bedoeld), de scherpte van series als House of Cards, de stupiditeit van Trump (al is de film ‘partijtechnisch’ ook wel wat verwarrend) en de stonede humor van Seth Rogen. Het meest opmerkelijke – naast de perfecte mannenfantasie die Charlize Theron speelt – is dat dit wonderwel redelijk in balans blijft, waardoor Long Shot als één van de leukste…
Toch erg dat je op IMDb ziet dat deze film slechts een 7 krijgt omdat er full blown racisten deze film een 1 geven met redenen die ik niet wil herhalen. Ik vond Black Panther namelijk een heerlijke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe (met maar liefste twee tijdens-/na-de-aftiteling-scènes) en fietste met flink wat adrenaline in m’n lijf naar huis na afloop. Maar het beste aan de film is de bijna inwisselbaarheid van de motivaties van…
Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…
“Ape-ocalypse Now” prijkt er in de openingsscène als graffiti ergens op de muur van een vervallen gebouw. En dat is niet de enige link tussen Matt Reeves’ War for the Planet of the Apes en Francis Ford Coppola’s klassieker, en ook niet de enige reden waarom deze zomerblockbuster/epische oorlogsfilm/westernachtige queeste zo ontzettend goed blijft hangen. Je voelt bijna dat Reeves ontzettend tevreden is met hoe hij ‘zijn’ franchise heeft weten te linken aan die 1968…
Holy bloody smokes..! Star Wars: The Force Awakens voldoet werkelijk aan alle hooggespannen verwachtingen, al is de reden waarom wel wat dubbel. Aan de ene kant weet J.J. Abrams namelijk perfect de sfeer van de originele trilogie (A New Hope, The Empire Strikes Back en Return of the Jedi) terug te halen – waarmee hij mij die drie irritante prequels nóg meer deed vergeten – met genoeg mysterie en vragen die de volgende twee films…
Joss Whedon weet van deze tweede Avengers-film wederom een geweldig spektakel te maken, dat volgens mij wel iets meer over-the-top gaat dan de tussen de twee films uitgezonden TV-serie Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D., waardoor ik even moest wennen. Daarnaast raakt Whedon inzake kunstmatige intelligentie zeker niet de diepere snaren die Alex Garland in Ex Machina (recensie volgt snel) interessanter bespeelt, maar dat er überhaupt iets interessants in zo’n blockbuster zit is allang meegenomen natuurlijk. Plus dat…
Dawn of the Planet of the Apes is voor een zomer-blockbuster een stuk interessanter dan je mogelijk denkt, maar in het licht van die Charlton Heston-klassieker uit 1968 toch wel makkelijk, simpel, ‘cool’ en schreeuwerig. Maar toch zie ik met lichte smart uit naar de volgende uit deze franchise. En dat had ik eigenlijk niet na het zien van Rise of the Planet of the Apes… Het verhaal De verplichte “Hoe het mis ging met…
Mogelijk moet ik beginnen met vertellen dat ik niet echt fan ben van de Lord of the Rings-trilogie. Ik heb Tolkiens boeken ook nooit gelezen, dus waarschijnlijk miste ik de nostalgische verwachtingen die fans van de boeken bij dit soort films wel voelen. En net als bij de LOTR-films heb ik bij The Hobbit: An Unexpected Journey wederom flink wat bewondering voor de technische capaciteiten van Peter Jackson en Weta Workshop, maar regie- en vooral verhaaltechnisch…
Zeker na het zien van een kwaadmakende documentaire als Iraq for Sale: The War Profiteers is The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn (vanaf nu Tintin) een geweldige vlucht. Niet alleen naar een wereld die ik nog uit m’n jeugd ken, maar ook naar een wereld waar goed en kwaad zo heerlijk duidelijk zijn gedefinieerd. En nu weet ik dat ik ook kritisch moet zijn op deze simplistische weergave van de wereld, maar…
Ja, Andy Serkis is geweldig in z’n motion captured rol als Caesar, de chimpansee die uiteindelijk een groep apen aanvoert in hun poging te ontsnappen aan de mensen die hen gevangen houden. Maar hoe eng is het dat een voornamelijk computer generated karakter het interessantse karakter is in een film, met de meeste diepgang en dramatische ontwikkeling? Aan het eind van de film juichte zo’n beetje iedereen voor de apen. Zou de in Hollywood debuterende…