Gezien Steven Soderberghs verleden vraag ik me serieus af of ik iets heb gemist, want hij lijkt met Haywire de plank volledig mis te slaan. De fantast in mij komt verderop met een nogal vergezochte verklaring, want de film lijkt grotendeels niets meer dan een showreel voor mixed martial arts-ster Gina “Conviction” Carano, verpakt als actiefilm met een paar ‘hints’ naar indie filmmaking. Want het veelvuldig gebruik van 70’ies B-film-muziek, het ‘kaal’ tonen van alle…
Voor de echte filmfans hoef ik natuurlijk niets meer te doen dan naar de poster te verwijzen, want die ouwe Robert Smith/Keith Richards/Michael Jackson/Ozzy Osbourne-lookalike is niemand minder dan Sean Penn. En dat je letterlijk na twee minuten al niet meer ziet dat het Penn is, is niet alleen een groot compliment aan de acteur zelf, maar zeker ook aan regisseur Paolo Sorrentino, die eerder al opzien baarde met Il Divo. Daarvan dacht ik ooit dat…
Doordat ’t een spinoff is van een franchise, die ook nog eens gruwelijk leuk begon maar erg snel afgleed, had ik helemaal geen zin om deze film in de bioscoop te kijken. En die instelling heeft er zeker voor gezorgd dat ik harder heb genoten dan ik verwachtte toen ik ‘m afgelopen zaterdag op Blu-ray zag. Ook al zag ik ‘m dus gewoon in good old 2D, de combinatie van fun, actie, schattigheid en avontuur zorgt er…
Best een grote verrassing dat ik deze film ‘gewoon’ in m’n DVD-kast had staan en nog nooit gezien had. Deze tweede film van Eddie Terstall is namelijk een erg leuke zwarte ‘zedenkomedie’ over de Nederlandse/Amsterdamse filmwereld, en ik vraag me dan ook best hard af waarom ik ‘m niet in 1999 of 2000 zag, toen deze film net uit kwam. Nadja Hüpscher won overigens een Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol als één…
Als tip van een echte horrorfan bij de videotheek, die vond dat deze film in de ‘cultkast’ thuishoorde, was ik toch wel lichtelijk benieuwd. En ik moet eerlijk toegeven: vanaf de eerste scène greep de film me al aardig aan. Niet alleen qua sfeer, maar zeker ook door de gedachten die de film bij mij opriep, waar ik deels van schrok, maar waarvan ik ’t vooral ook interessant vond hoe de makers hun gedachten hierover…
Films over een niet zo florissante toekomst boeien mij altijd al wat meer, en de sfeer die wordt neergezet in The Hunger Games werkt voor 85% ook erg goed. Voor de rest is de film ook erg vermakelijk, met een Jennifer Lawrence die haar rol uit Winter’s Bone commercieel (en succesvol) heeft vertaald naar hoofdrolspeler Katniss Everdeen. Dit is deze eerste van vier films, gebaseerd op de zeer populaire boeken van Suzanne Collins. Maar als…
Tja, voordat ik John Carter afgelopen maandag in een IMAX-zaal zag had ik er vrijwel alleen slechte dingen over gehoord. ’t Feit dat de film meer dan 200 miljoen dollar heeft gekost, gecombineerd met ’t feit dat het oorspronkelijke verhaal van Edgar Rice Burroughs al door heel veel films als inspiratiebron is gebruikt (James Cameron heeft letterlijk gezegd dat hij voor Avatar veel inspiratie uit Burroughs’ John Carter-verhalen heeft gehaald), heeft ervoor gezorgd dat iedereen…
Na de gruwelijk succesvolle KONY2012-YouTube-actie is de urgentie van deze film wel wat verdwenen, zeker omdat die YouTube-video ook al voldoende gedramatiseerd is. Maar Machine Gun Preacher is zeker wel interessant, omdat het ten eerste een biopic van een echte bad-boy-turns-hulpverlener is. Daarnaast snap ik critici überhaupt niet wat er tegen het vragen van aandacht voor deze gruwelijkheden is, dus een film als deze verwelkom ik daarom ook graag. En ten derde is het de…
Misschien wel ’t leukste aan Tower Heist voor mij is dat ik ‘m gisteren onwetend terugbracht naar de videotheek, waar me werd gevraagd wat ik er van vond. “Ach ja, ik had lage verwachtingen, dus ik heb me aardig vermaakt”, was m’n response. “Ik schat een 6,2 of een 6,3 op IMDb.” Toen we even later op IMDb checkte in hoeverre m’n gok klopte kreeg ik ’n glimlach op m’n gezicht, want die 6,3 klopt dus…
Toen ik vorige week zo ontzettend onder de indruk was van Jeff Nichols’ Take Shelter was m’n interesse in Nichols’ debuutfilm natuurlijk meteen gewekt. Gisteravond was het zover, en ook al is deze film over een behoorlijk aantal (half)broers nog een stuk lastiger in een hokje te stoppen (mocht dat al nodig zijn), je ziet hier wel al het grote talent van Nichols. En Michael Shannon schittert wederom in dit rauw realistische verhaal over bloedwraak…
Ik zag deze komedie ergens rond nummer 10 of 11 staan in één of ander ‘leukste-komedies-van-2011’-lijstje, en ook al is er genoeg aan te merken op deze film, als je weet wat je moet verwachten, dan is het een best lekker en simpel tussendoortje. Het verhaal speelt zich af in de 80’ies, dus verwacht extra veel foute muziek uit die tijd. Mogelijk moet ik er wel bij vermelden dat ik eind jaren 80 een sucker voor highschoolfilms…
Ik ging compleet bevooroordeeld deze film in, omdat ik het boek van Jonathan Safran Foer, waarop deze film gebaseerd is, één van de mooist geschreven boeken van de laatste tien-vijftien jaar vind. Nu lees ik niet veel, dus val me daar niet op aan, maar dat betekende dus ook dat ik mogelijk onbewust wat meer dingen in kon vullen en de sentimentaliteit van deze film snel kon plaatsen. Want regisseur Stephen Daldry doet er inderdaad…